ในพื้นที่ออฟฟิศกว้างขวางมีโต๊ะทำงานอยู่ยี่สิบกว่าตัว ซึ่งจัดวางดูเหมือนเป็นร้านอินเทอร์เน็ต
ตอนนี้หม่าหยาง เฮ่อเต๋อเซิ่ง และพวกพนักงานรับผิดชอบงานจิปาถะที่เพิ่งจ้างมากำลังจ้องหน้าจอของตัวเองเขม็ง มือกำลังรัวคลิกเมาส์และกดคีย์บอร์ด ชัดเจนมากว่าตอนนี้กำลังบวกกันอยู่
พอเห็นภาพตรงหน้า เผยเชียนก็ซึ้งใจจนน้ำตาปริ่ม
ดูสิๆ!
บอกแล้ว
ไอ้น้องของฉันนี่มันวางใจได้จริงๆ!
ถ้าทุกคนทำตัวเหมือนไอ้หม่า เผยเชียนคงไม่มีอะไรให้ต้องเป็นกังวล
เผยเชียนเดินไปด้านหลังหม่าหยางเงียบๆ เพื่อส่องสถานการณ์เกม
ตอนนี้เกมใกล้จบแล้ว เผยเชียนแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเมื่อเห็นว่าแต้ม KDA ของหม่าหยางอยู่ที่ 10/0/2
หม่าหยางตีธรรมดาหนึ่งครั้ง ป้อมทีมตรงข้ามระเบิด จากนั้น คำว่า ‘Victory’ ก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ
ตอนนั้นเองหม่าหยางก็สังเกตเห็นว่าเผยเชียนยืนอยู่ด้านหลัง
“อ้าว พี่เชียนแวะมาหาผมเหรอ!
“ผมอินกับเกมมากเลยไม่ทันเห็น พอดีต้องแบกทีม
“มาๆ พี่ เดี๋ยวผมแนะนำพนักงานใหม่”
ทุกคนนอกจากหม่าหยางมองเผยเชียนอย่างอึดอัดใจ
ถึงหลายคนจะไม่เคยเจอเผยเชียนมาก่อน แต่ดูจากท่าทีของบอสหม่าแล้วก็พอจะรู้ว่าน่าจะเป็นบอสของเถิงต๋าคอร์เปอเรชัน ซึ่งเป็นตำแหน่งที่สูงกว่าบอสหม่าขึ้นไปอีก
พวกเขาเพิ่งจะโดนบอสใหญ่จับได้ว่าเอาเวลางานมาเล่นเกม จึงไม่แปลกที่จะดูอึดอัดใจกัน
แต่พอเห็นบอสยิ้มและไม่ได้ทักท้วงอะไร พวกเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
หม่าหยางเริ่มแนะนำพนักงานทีละคน
“นี่เสี่ยวโจว แต้ม MMR 1780
“คนนี้หลี่ แต้ม MMR 1730
“ส่วนนี่…”
หม่าหยางแนะนำพนักงานทั้งเก้าคน เผยเชียนพบว่าทุกคนเหมือนเฮ่อเต๋อเซิ่ง คือไม่มีใครมีแต้ม MMR เกม Gods Rising ต่ำกว่า 1700 เลย คนที่แต้มสูงสุดอยู่ที่ 1860 เก็บแต้มอีกนิดหน่อยก็เรียกว่าเป็นโปรเพลเยอร์ได้แล้ว!
ตอนนี้เผยเชียนเข้าใจแล้วว่าทำไมถึงได้เห็นสิ่งที่ไม่คิดว่าจะได้เห็น
ทำไมหม่าหยางที่มีแต้ม KDA 0/3/0 เสมอถึงแบกทีมได้น่ะเหรอ
ก็เพราะอีกเก้าคนที่เล่นด้วยเป็นพนักงานของเขาหมดเลย…
เจ้าพวกที่มีแต้ม MMR เฉลี่ยประมาณ 1800 คงจะต้องรับงานหนักหน่อย
พวกที่อยู่ฝั่งหม่าหยางต้องโจมตีให้อีกฝ่ายเหลือเลือดปริ่มๆ แล้วค่อยปล่อยให้หม่าหยางจัดการต่อ
ฝั่งตรงข้ามต้องพยายามฆ่าทีมหม่าหยางกลับให้เกมดูตึงมือ ขณะเดียวกันถ้าไอ้หม่าพุ่งเข้าไปหา ก็ต้องพยายามป้องกันตัวบ้าง เพื่อให้ไอ้หม่าสนุก
ส่วนที่ไอ้หม่าไม่ตายเลยสักครั้ง…
จะบ้าเหรอ ใครมันจะไปกล้าฆ่า!
ทำแบบนั้นก็เหมือนโชว์แสลมดังก์อัดหน้าบอสตอนแข่งบาสภายในบริษัทน่ะสิ
เผยเชียนคิดว่าที่หม่าหยางได้แต้มช่วยเหลือ (A) มาสองแต้มก็น่าจะเพราะทีมเผลอฆ่า
พอหม่าหยางแนะนำพนักงานใหม่เสร็จ เผยเชียนก็เอ่ยชมทันที
“ขอบคุณมากที่ตั้งใจทำงานกัน!
“เดี๋ยวเสาร์นี้เราไปเลี้ยงฉลองกันที่ครัวส่วนตัวหมิงหยุน!”
เผยเชียนอดสงสารเหล่าพนักงานใหม่ขึ้นมาไม่ได้ ชีวิตมันไม่ง่ายเลยเนอะ
พวกเขาอุตส่าห์ตั้งใจเรียนด้านอุตสาหกรรมการลงทุนอย่างหนักเพื่อหาเลี้ยงชีพ แต่สุดท้ายกลับต้องมาแบกคนอื่นในเกม แถมไอ้คนนั้นยังเล่นกากมากด้วย
ทั้งเก้าคนต้องเล่นเกมกับไอ้หม่า แถมยังต้องมั่นใจด้วยว่าเจ้านั่นจะสนุก
เผยเชียนคงจะใจจืดใจดำเกินไปถ้าตอบแทนพวกเขาไม่สมน้ำสมเนื้อ
เขาต้องชดเชยให้คนเหล่านี้ที่โดนทรมานจิตใจ!
พอได้ยินว่าบอสจะพาไปเลี้ยงข้าวโดยไม่มีโอกาสพิเศษอะไร ทีมนักแบกของไอ้หม่าก็ดูตื่นเต้นและงุนงง
ขณะเดียวกันพวกเขาก็รู้สึกเคารพบอสหม่ามากขึ้น
ทุกคนรู้อยู่แล้วว่าบอสหม่ากับบอสเผยสนิทกัน แต่ไม่คิดว่าจะสนิทกันขนาดนี้!
ทุกวันบอสหม่าเอาแต่เล่นเกมกับลูกน้อง แต่บอสเผยกลับไม่ได้ว่าอะไร นี่บอสเผยไว้ใจบอสหม่าขนาดไหนกันนะ!
หม่าหยางกระตุกแขนเสื้อเผยเชียน “พี่เชียน สักเกมมั้ยพี่ มาๆ ลองสัมผัสประสบการณ์เล่นกับพวกแต้ม 1800 บ้างโนiวลกูดอทคอม
“ตอนนี้ผมรู้แล้ว ที่แต้มผมติดแหง็กอยู่ที่ 1100 น่ะไม่ใช่เพราะผมกาก…แต่เพราะเพื่อนร่วมทีมต่างหากที่กาก!
“เล่นกับพวกเก่งๆ สนุกกว่าพวกไก่อ่อนโคตรๆ!”
เผยเชียน “…”
ไอ้หม่า แกนี่ไม่รู้ความสามารถตัวเองจริงๆ…
ถ้าแกไม่ใช่ CEO บริษัทหยวนเมิ่ง แกคงจะโดนยำเละจนทุบคอมพ์พังเพราะหัวร้อนไปแล้ว
แต่พอเห็นหม่าหยางกำลังสุขใจในโลกความฝัน เผยเชียนก็ไม่อยากจะทำลายโลกนั้นด้วยการบอกความจริง เขาได้แต่บอกปัด “ไม่เป็นไร ฉันมีงานต้องจัดการ ไว้เล่นกันรอบหน้า
“เออ ไอ้หม่า ยี่สิบล้านหยวนที่ให้ไปเป็นไงบ้าง ใช้ไปเท่าไหร่แล้ว
“ที่มาหาเพราะจะมาย้ำอีกรอบว่าอย่ามัวลังเล โอกาสมาก็ลุยเลย ลงทุนน้อยได้น้อย ลงทุนมากได้มาก แกเข้าใจมั้ย”
หม่าหยางพยักหน้าอย่างตื่นเต้น “สบายใจได้พี่เชียน ผมใช้ยี่สิบล้านหยวนหมดเกลี้ยงแล้ว!”
เผยเชียนชะงัก เขาแปลกใจมาก “หา ใช้หมดแล้วเหรอ ยี่สิบล้านน่ะนะ”
หม่าหยางพยักหน้า “ใช่พี่ ผมเพิ่งจะเริ่มเล่นเกมก็ตอนเสร็จงานนี่แหละ พี่คิดว่าโปรเพลเยอร์อย่างผมจะเล่นเกมเวลางานเหรอ”
เผยเชียนกะพริบตาด้วยความงุนงง
ถึงจะเป็นผลลัพธ์ที่เขาหวังไว้ แต่ในใจก็ยังตะลึงงันสุดๆ ที่ไอ้หม่าใช้เงินยี่สิบล้านหมดเกลี้ยงโดยไม่ลังเล
ไอ้หม่านี่มันมือขวาที่เชื่อถือได้จริงๆ!
สีหน้าตื่นตะลึงของเผยเชียนเปลี่ยนเป็นดีใจ ไอ้หม่าผลาญเงินได้เร็วจริงๆ ถึงบริษัทจะทำกำไรได้ก็ไม่จำเป็นต้องกังวล
“แล้วเอาเงินไปลงทุนกับอะไร”
เผยเชียนรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมานิดหน่อย
หม่าหยางยิ้มแล้วเปิดไฟล์เอกสารขึ้นมา “บริษัทนี้พี่! ชื่อ Finger Games
“ตอนแรกผมว่าจะเอาเงินไปลงทุนกับเกม Gods Rising แต่หาทางติดต่อผู้พัฒนาเกมไม่ได้เลย
“เห็นว่าผู้พัฒนาเกมกำลังเจรจากับบริษัทเกมยักษ์ใหญ่ในต่างประเทศ เพราะงั้นเงินยี่สิบล้านของเราน่าจะเป็นเงินเล็กน้อยสำหรับพวกเขา
“ผมเลยให้พวกเฮ่อเต๋อเซิ่งไปหาบริษัทอื่นดู ก็มาเจอบริษัท Finger Games ที่ตอนนี้กำลังพัฒนาเกมคล้ายๆ กันอยู่ เกมชื่อ Imagine of Infinity เรียกย่อๆ ว่า IOI ตอนนี้พวกเขายังขาดเงินทุนอยู่และกำลังตามหานักลงทุน พวกผมก็ติดต่อไปได้เหมาะเจาะ
“พวกเขาต้องการเงินทุนแปดล้านดอลลาร์สหรัฐ ผมคำนวณดูแล้วก็เลยแปลงเงินยี่สิบล้านหยวนเป็นสองล้านแปดแสนดอลลาร์ จากนั้นก็เอาไปซื้อหุ้นบริษัทมายี่สิบเปอร์เซ็นต์พ่วงกับสิทธิ์ได้เป็นคนให้บริการเกมในประเทศจีน
“แต่ตอนนี้ไม่จำเป็นแล้ว เพราะบริษัทให้สิทธิ์เรามาฟรีๆ จะปฏิเสธก็เสียดาย ถึงอนาคตจะไม่ได้ใช้ อย่างน้อยก็น่าจะโอนให้คนอื่นได้
“อ้าว พี่เชียน ทำไมหน้าซีดแบบนั้น
“เฮ้ย เอาเก้าอี้มาหน่อย”
เฮ่อเต๋อเซิ่งรีบเลื่อนเก้าอี้สำนักงานข้างตัวไปให้บอสเผยนั่ง
เผยเชียนเวียนหัวขึ้นมาเล็กน้อย
เขาไม่คิดว่ารอบบัญชีนี้จะโดนไอ้น้องรักที่ไว้ใจแทงข้างหลัง!
เผยเชียนไม่ได้เตรียมตัวไว้ว่าจะโดนแบบนี้
ปกติแล้วต้องแทงกันตอนจะปิดบัญชีนี่
รอบบัญชีมันเพิ่งเริ่มเองนะโว้ย!
เผยเชียนถามออกไปแม้จะยังทำใจเชื่อไม่ลง “ไม่ใช่ว่า…ต้องขอสิทธิ์ลงทุนในต่างประเทศก่อนเหรอ”
เฮ่อเต๋อเซิ่งอธิบาย “ใช่ครับบอสเผย ขั้นตอนการตรวจสอบจะนานมากถ้าเป็นการลงทุนมูลค่าร้อยล้านดอลลาร์สหรัฐขึ้นไป
“แต่เราลงทุนแค่ประมาณสองล้านดอลลาร์สหรัฐและโปรเจ็กต์ที่ลงทุนก็ไม่ได้ใหญ่ ที่ต้องทำก็แค่จัดการเอกสารในจิงโจว บริษัทลงทุนฟู่หุยเองก็เคยลงทุนในต่างประเทศมาก่อน ผมเลยคุ้นชินกับกระบวนการ แป๊บเดียวก็ผ่านเลยครับ
“ที่เราซื้อเป็นหุ้นส่วนไม่ใช่อสังหาริมทรัพย์ ขั้นตอนต่างๆ จึงรวดเร็วกว่า
“แต่ก็มีเอกสารเพิ่มเติมที่ต้องจัดการเหมือนกันครับ น่าจะใช้เวลาสักพัก”
จบเห่
เผยเชียนหันมองหม่าหยางอย่างเหนื่อยอ่อน “ทำไม… ทำไมแกเลือกบริษัทนี้”
หม่าหยางยิ้ม “ก็พี่เชียนบอกให้ผมลงทุนกับสิ่งที่ผมชอบ พี่ก็รู้นี่ว่าผมชอบแค่ไม่กี่อย่าง”
เผยเชียน “…”
กลายเป็นปัญหาใหญ่แล้วมั้ยล่ะ
