ฉางหยางเกมส์
ตั้งแต่เกมเพลงรบโลหิตเวอร์ชันอัปเกรดดังขึ้นมาเป็นพลุแตก ฉางหยางเกมส์ก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
จุดที่เปลี่ยนแปลงมากที่สุดคือสภาพแวดล้อมการทำงาน
ก่อนหน้านี้ฉางหยางเกมส์เป็นเหมือนบริษัทเกมเปิดใหม่ทั่วไป สภาพแวดล้อมการทำงานไม่ได้ดีนัก พนักงานนั่งเบียดเสียดกันในออฟฟิศ โต๊ะเก้าอี้ก็เป็นของถูก แม้แต่เรื่องทำความสะอาดพนักงานก็ต้องจัดการกันเอง เพราะไม่ได้จ้างพนักงานทำความสะอาด
แต่ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว!
ฉางหยางเกมส์ปล่อยเช่าพื้นที่ออฟฟิศเดิมแล้วย้ายไปอยู่ตึกสำนักงานระดับไฮเอนด์ที่อยู่ใกล้ๆ
โต๊ะ เก้าอี้ คอมพิวเตอร์ซื้อใหม่หมดโดยเอาเถิงต๋าที่เป็นบริษัทแม่เป็นแบบอย่าง
โต๊ะแต่ละตัวต้องกว้างขวาง คอมพิวเตอร์ต้องสเป็กสูง ในออฟฟิศต้องมีโซนครัว โซนกาแฟ ฟิตเนส ห้องเล่นเกม และอื่นๆ
หลินหวานภูมิใจกับออฟฟิศใหม่มาก
ทุกอย่างซื้อมาด้วยเงินของฉางหยางเกมส์ที่หามาอย่างยากลำบาก
เกมเพลงรบโลหิตเวอร์ชันมือถือเปิดให้เล่นวันที่ 20 กันยายน ผ่านมาเดือนกว่าๆ ฉางหยางเกมส์ทำเงินจากเกมนี้ไปได้แล้วห้าถึงหกล้านหยวน
ถึงจะมีช่องทางให้เสียเงินไม่มาก แต่ผู้เล่นก็มีจำนวนมากและต่างก็ซื้อไอเทมได้หลายครั้ง
นอกจากนี้ร้านค้าแอปพลิเคชันของเฉินฮว่ายังดูแลฉางหยางเกมส์เป็นอย่างดี โดยแบ่งรายได้ให้ในสัดส่วน 1:9
ดังนั้นถึงจะหักภาษี ค่าใช้จ่ายในการดำเนินงาน เงินเดือน ค่าเช่าเซิฟเวอร์คลาวด์ และค่าใช้จ่ายอื่นๆ ฉางหยางเกมส์ก็ยังทำกำไรได้หนึ่งถึงสองล้านหยวนต่อสัปดาห์
หลินหวานตั้งใจจะโอนรายได้เข้าเถิงต๋า เพื่อที่พนักงานของฉางหยางเกมส์จะได้เชิดหน้าในเถิงต๋ากรุ๊ปได้ แต่บอสเผยกลับปฏิเสธเด็ดขาด
“ตอนนี้ฉางหยางเกมส์จำเป็นต้องใช้เงินก้อนนี้ ทำไมไม่ตั้งเป้าหมายระยะยาวกันล่ะ
“สภาพแวดล้อมออฟฟิศตอนนี้เป็นยังไง
พนักงานได้สวัสดิการเท่าที่เถิงต๋ามั้ย “ทุกคนทำงานหนักมาหลายเดือน คุณควรจะแจกโบนัสให้เป็นการตอบแทนความพยายามสิ
“เอาเงินไปลงส่วนที่ขาดของฉางหยางเกมส์ก่อนแล้วค่อยคิดเรื่องโอนกำไรกลับมา!”
บอสเผยบอกมาว่าแบบนั้น
หลินหวานจึงไม่มีทางเลือกอื่น ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา เธอเอาแต่คิดเรื่องยกระดับออฟฟิศให้ดีขึ้น
ตอนแรกเผยเชียนกลัวว่าหลินหวานจะใช้จ่ายเงินไม่เต็มที่ แต่พอได้เนียนๆ ถามคนนั้นคนนี้ดู เขาก็พบว่าตัวเองคิดมากเกินไป
กลัวว่าคนอื่นจะใช้จ่ายเงินไม่เต็มที่น่ะไม่แปลก แต่ไปนึกกลัวว่าหลินหวานจะไม่ยอมทุ่มเงินจับจ่ายนั้นเป็นเรื่องที่ไม่จำเป็นเลย!
หลินหวานทำตามมาตรฐานของเถิงต๋าได้เป็นอย่างดี เธอทุ่มเงินเต็มพิกัด!
เผยเชียนพอใจมาก
ทายาทตระกูลร่ำรวยช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ!
เผยเชียนรู้ดีว่าหลินหวานกำลังอยู่ในช่วงที่ภาคภูมิใจในตัวเองสุดๆ เธอเพิ่งจะสร้างเกมที่ทำกำไรให้บริษัทได้ห้าล้านหยวนต่อเดือน เรียกได้ว่าเป็นบ่อเงินบ่อทองแหล่งใหม่ของเถิงต๋า
คนอื่นอาจจะพยายามประหยัดเงินและใช้จ่ายอย่างระมัดระวัง
แต่หลินหวานไม่ทำแบบนั้น เธอทุ่มเงินเต็มที่เพื่อให้พนักงานฉางหยางเกมส์ได้สวัสดิการที่ดีที่สุด เพราะเงินที่ใช้ไปยังไงก็หาคืนได้!
หลินหวานคิดแบบนั้น
ดังนั้นสวัสดิการของพนักงานฉางหยางเกมส์ในตอนนี้จึงอยู่ในมาตรฐานเดียวกันกับพนักงานเถิงต๋า
ในที่สุดพนักงานของฉางหยางเกมส์ก็ได้รับการดูแลเหมือนลูกในไส้ ไม่ต่างจากพนักงานเถิงต๋า
ห่าวฉยงกำลังเอนหลังพิงเก้าอี้เพื่อสุขภาพแล้วไถดูนั่นนี่บนอินเทอร์เน็ต
ไม่มีอะไรให้ทำเลย!
ถึงจะเพิ่งเข้าบริษัทได้ไม่นาน แต่ห่าวฉยงก็เข้ามาได้จังหวะเหมาะเจาะพอดี หลังเข้าบริษัทมา เขาก็ได้ช่วยพัฒนาเกมเพลงรบโลหิตเวอร์ชันมือถือ พอปล่อยออกไปก็ดังเป็นพลุแตก จากนั้นบอสเผยก็พาไปเลี้ยงข้าว แล้วก็ย้ายเข้าออฟฟิศใหม่
เมื่อไม่กี่เดือนก่อนเขายังวิ่งหางานอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับมานั่งไถอินเทอร์เน็ตหาวิธีดูแลสุขภาพตัวเองอย่างสบายใจเฉิบ
เขารู้สึกผิดบาปอยู่ทุกวัน
เขามักจะนึกถึงตอนที่ได้เจอบอสเผยที่ภัตตาคารไร้ชื่อ ตอนนั้นเขาได้กินข้าวสีดำรสชาติแปลกถ้วยโตคู่กับไข่ปู แต่ก็ได้มารู้ทีหลังว่าข้าวสีดำที่ว่าคือไข่ปลาคาเวียร์
ก็เหมือนคำพูดที่ว่า กินอาหารบ้านเขาแล้วรู้สึกติดหนี้บุญคุณ
ทุกครั้งที่อู้งาน ห่าวฉยงจะคิดว่าตัวเองกำลังทำให้บอสเผยผิดหวัง แต่พอเรียกสติพร้อมทำงาน…ก็พบว่าไม่มีอะไรให้ทำ
กลุ้มใจจริงๆ
ผู้อำนวยการหลินบอกมาว่าฉางหยางเกมส์ต้องรอคำสั่งจากบอสเผยก่อนถึงจะเริ่มโปรเจ็กต์ถัดไปได้ อย่างเร็วที่สุดก็น่าจะได้แผนงานตอนช่วงกลางเดือนพฤศจิกายน
แค่คิดว่าต้องเอ้อระเหยลอยชายไปอีกเกือบครึ่งเดือน ห่าวฉยงก็รู้สึกแย่สุดๆ
เขาเปิดเว็บ TPDb เข้าไปดูคะแนนเกมเพลงรบโลหิต
ตอนแรกคะแนนรวมของเกมอยู่ที่ 7.2 จากนั้นก็พุ่งขึ้นไป 8.4 ตอนนี้อยู่ที่ 8.9 คะแนนเกมเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีหยุด
ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป คะแนนเกมน่าจะพุ่งเลย 9.0 ไปได้ง่ายๆ ในเดือนถัดไป
ยิ่งได้คะแนนสูงก็ยิ่งได้โบนัสเพิ่ม พอคิดว่าเดือนหน้าจะได้โบนัสเพิ่ม ห่าวฉยงก็ยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก
เขาไม่ได้ทำงานอะไร แต่กลับได้รับเงินอยู่เรื่อยๆ
ถึงจะฟังดูดี…แต่ห่าวฉยงก็อดรู้สึกว่าตัวเองช่างไร้ค่าขึ้นมาไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงได้แต่ตั้งหน้าตั้งตารอที่จะทำงานเพื่อพิสูจน์ตัวเอง
เขาเปิดดูกระทู้สนทนาภายใน
“อ่านสักกระทู้สองกระทู้แล้วค่อยกลับไปทำงานดีกว่า” ห่าวฉยงตัดสินใจ
“หืม มีกระทู้ปักหมุดด้วย
“จดหมายภายในจากบอสเผยถึงพนักงานเหรอ”
ห่าวฉยงปวดใจขึ้นมาจากความรู้สึกผิดที่อัดแน่นอยู่ภายใน
ใครๆ ก็เดาได้ว่าเนื้อความในจดหมายจะเป็นยังไง!
จดหมายภายในที่โพสต์ลงกระทู้สนทนาภายในแบบนี้มีไว้เพื่อบอกให้ทุกคนเข้าใจไปในทางเดียวกัน และตั้งใจทำงานให้เต็มที่
พูดง่ายๆ คือจดหมายแบบนี้มักเป็นการบอกให้พนักงานตั้งใจทำงานจากบอสในรูปแบบหนึ่ง
ถ้าเป็นบริษัทอื่น พนักงานส่วนใหญ่จะไม่ให้ความสนใจด้วยซ้ำ เพราะอ่านไปก็ไร้ประโยชน์
แค่นี้ก็เหนื่อยสายตัวแทบขาดแล้ว ทำไมต้องทรมานเพิ่มด้วยการอ่านจดหมายสั่งให้ตัวเองทำงานหนักยิ่งขึ้นไปอีกด้วย
แต่ห่าวฉยงห้ามใจตัวเองไม่ให้กดเข้าไปอ่านจดหมายจากบอสเผยไม่ได้
เพราะเขาคิดว่าน่าจะเอาไปใช้เติมไฟในการทำงานให้ตัวเองได้ จะให้นั่งโง่ๆ ไปวันๆ ได้ยังไง ทำแบบนั้นก็จิตใจต่ำทรามสิ้นดี!
ห่าวฉยงนึกภาพออกว่าบอสเผยจะติติงพนักงานที่เอาแต่อู้งานกินเงินเดือนไปวันๆ ยังไง ในจดหมายน่าจะเป็นการย้ำเตือนพนักงานที่กำลังเสวยสุขอยู่ให้ตั้งใจทำงานและนำวัฒนธรรมหมาป่า[1]มาใช้
เขาคิดว่าจดหมายนี้น่าจะเป็นเครื่องเตือนใจเขาได้
คิดได้แบบนั้น เขาก็กดกระทู้ปักหมุดเข้าไปอ่านอย่างตั้งใจ
พออ่านจบ ห่าวฉยงก็ได้แต่ขมวดคิ้วด้วยความงุนงง
ทำไมจดหมายภายในฉบับนี้ถึงแตกต่างจากที่คิดไว้ล่ะ
แบบนี้มัน…ใช่เหรอ пᴏᴠᴇʟɢu.ᴄoᴍ
ห่าวฉยงอ่านจดหมายตั้งแต่ต้นจนจบอีกรอบ เพื่อ ‘วิเคราะห์ความหมาย’ ที่แฝงอยู่ใน ‘ข้อความสอนใจ’ ต่างๆ
ถึงนาฬิกาปลุกจะดังแล้ว แต่ก็ยังนอนต่อ ไม่ว่าจะมีงานรออยู่เยอะแค่ไหน ก็จะให้ความสำคัญกับการนอนเป็นอันดับแรก
การทำงานหนักไม่ได้ส่งผลต่อการเติบโตของบริษัท
หลายคนเอาแต่ทุ่มเททำงานหนัก มีแค่ไม่กี่คนที่รู้จักหยุดพักถ้าอยู่ทำงานล่วงเวลา ก็เท่ากับว่าไม่ไว้วางใจความสามารถของเพื่อนร่วมงาน และไม่เชื่อถือการแบ่งภาระงานของหัวหน้า ซึ่งขัดกับจิตวิญญาณของเถิงต๋า!
ขอให้ทุกคนเลิกทำงานล่วงเวลา!
ห่าวฉยงอ่านจดหมายอย่างละเอียดซ้ำอีกครั้ง เขาตีความหมายได้ว่า ‘การทำงานล่วงเวลาเป็นเรื่องที่ผิด การอู้งานต่างหากคือสิ่งที่ถูกต้อง!’
มันเป็นอะไรที่ตลกร้ายเสียจนห่าวฉยงคิดว่าตัวเองกำลังอยู่ในความฝัน
ก่อนหน้านี้เขารู้สึกผิดในใจมาตลอด แต่ตอนนี้กลับมีความงุนงงเข้ามาแทนที่
บอสอยากให้ฉันอู้งานให้มากขึ้นเนี่ยนะ…
ห่าวฉยงไปไม่ถูก เขาหันมองปฏิทิน นี่วันเมษาหน้าโง่เหรอ
เขากดรีเฟรชหน้ากระทู้ด้วยความสับสน คอมเมนต์เจ็ดแปดอันปรากฏขึ้นมา
คงจะมีพนักงานอีกหลายคนที่ไม่มีอะไรทำเหมือนห่าวฉยง ทุกคนน่าจะนั่งดูกระทู้ภายในกันอยู่ เลยเห็นกระทู้ปักหมุดทันทีที่โพสต์ ตอนนี้น่าจะแย่งชิงคอมเมนต์แรกกัน
“คอมเมนต์กระทู้บอสเผยเป็นคนแรก!”
“บอสเผยยอดเยี่ยมที่สุดเลยค่ะ!”
“จดหมายภายในนี่มันอะไร ลองระบบปักหมุดกันอยู่เหรอ หรือตั้งใจจะอำกันเล่น”
เห็นได้ชัดว่ามีหลายคนงงเหมือนห่าวฉยง
ทำไมบอสจะต้องบอกให้ลูกน้องอู้งานด้วย
เป็นจิตวิทยาย้อนกลับอย่างหนึ่งเหรอ
ระหว่างที่ทุกคนกำลังงุนงงกัน คอมเมนต์ก็ปรากฏเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
“เข้าใจแล้วค่ะบอสเผย! เราจะดูแลสุขภาพตัวเองให้ดี!”
“ประทับใจมากครับ ถึงจะเขียนออกมาให้ดูตลก แต่ก็สัมผัสได้ถึงความห่วงใยของบอสในทุกประโยค!”
“กระทู้ปักหมุดนี้ทำเอาต้องมานั่งคิดเลย บริษัทอื่นมักจะผลักดันวัฒนธรรมหมาป่าและจุดไฟทำงานให้พนักงาน คอยหาหนทางต่างๆ มาเข็นให้พนักงานทำงานอย่างเต็มที่ แต่บอสเผยไม่เหมือนกัน บอสกำลังเปิดโปงความโหดร้ายและติเตียนบริษัทพวกนั้นอยู่!”
“ซาบซึ้งใจมากครับ นี่แหละจิตวิญญาณของเถิงต๋าที่พวกเราภาคภูมิใจ!”
“ก็จริงอย่างที่บอสเผยเตือนนะ บอสพูดแทนใจฉันทุกประโยคเลย บอสส่วนใหญ่สนใจแค่ตัวเองกับบริษัท เอาแต่คิดว่า ‘ถ้าพนักงานทำงานหนัก สิ้นปีได้รถคันใหม่แน่’ ก็เลยพยายามผลักดันให้ทุกคนตั้งใจทำงานโดยอ้างว่าเพื่อประโยชน์ของตัวทุกคนเอง แต่จริงๆ แล้วทำไปเพื่อประโยชน์ของตัวบอสเองล้วนๆ!
“แต่บอสเผยไม่เหมือนกัน บอสคิดถึงพนักงาน ทั้งเรื่องสุขภาพ เรื่องครอบครัว และเรื่องอนาคต ผู้นำดีๆ แบบนี้จะไปหาที่ไหนได้อีก”
“ไม่ต้องห่วงค่ะบอสเผย ถึงบอสจะไม่ให้เราทำงานล่วงเวลาหรือทำงานหนักเกินไปจนเสียสุขภาพ พวกเราก็จะทำงานทุกอย่างให้ออกมาสำเร็จลุล่วง และพาบริษัทก้าวขึ้นไปอยู่ในจุดที่สูงกว่านี้!”
“ใช่ๆ บอสเผยมอบสภาพแวดล้อมการทำงานที่ยอดเยี่ยมให้เรา โดยที่แบกรับภาระการพัฒนาบริษัทไว้บนบ่าตัวเอง เราจะทำให้บอสเผยผิดหวังไม่ได้! เราต้องดูแลสุขภาพร่างกายตัวเอง จะได้ทำงานได้ดีขึ้นเพื่อบริษัท ทำแบบนี้ เราก็จะทำผลงานออกมาดีและตอบแทนน้ำใจของบอสเผยได้!”
…
พนักงานแห่กดไลก์คอมเมนต์ต่างๆ เพื่อดันคอมเมนต์ขึ้นไปด้านบน
แม้ตอนแรกจะสับสนอยู่ แต่ห่าวฉยงก็ถึงบางอ้อในที่สุด
จดหมายภายในฉบับนี้ไม่ได้เขียนขึ้นเพื่อบอกให้พวกเขาตั้งใจทำงาน แต่เป็นการแสดงความเป็นห่วงต่อมนุษยชาติ ประเด็นหลักไม่ได้อยู่ที่พวกเขาควรทำงานล่วงเวลาหรือเปล่า
ในเบื้องหน้าบอสเผยบอกให้ทุกคนไม่ต้องทำงานหนัก แต่จริงๆ แล้วแค่เป็นการพูดให้ดูเว่อร์เฉยๆ
พนักงานที่มีความทะเยอทะยานย่อมรู้อยู่แล้วว่าการทำงานหนักจะทำให้มีอนาคตที่ดี
บอสเผยเขียนจดหมายนี้มาเพื่อย้ำเตือนให้พนักงานใส่ใจสุขภาพร่างกาย ครอบครัว และงานอดิเรกของตัวเองไปพร้อมกับการทำงาน หากทำได้แบบนั้นก็จะทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพและช่วยให้เถิงต๋าเติบโตขึ้นไปได้อีก!
ถ้ามองแบบนี้ ก็จะบอกได้ว่าบอสเผยมีกลยุทธ์แตกต่างจากบอสคนอื่นๆ ที่กำไรเล็กน้อยก็เก็บหมด ทุนก็พยายามประหยัดให้ได้มากที่สุด แถมยังจ้องจะหักเงินเดือนพนักงานอยู่ตลอดอีก!
คิดได้แบบนั้น ห่าวฉยงก็ตัดสินใจแน่วแน่
เขาเขียนคอมเมนต์ตอบกระทู้ “ไม่ต้องห่วงครับบอสเผย พวกเราจะดูแลสุขภาพตัวเองไปพร้อมๆ กับตั้งใจทำงานให้เต็มที่ เพื่อให้เถิงต๋าพัฒนาขึ้นไปอีก!”
—
[1] การทำงานโดยนำลักษณะนิสัยของหมาป่ามาใช้ ซึ่งก็คือ อดทน กระหายเลือด และออกล่ากันเป็นฝูง
