เสือแดงก่อบาปร้ายแรงจนต้องถูกพันธนาการไว้กับเครื่องลงทัณฑ์สีชาด
ในระหว่างนั้น เสือแดงยังต้องถูกสาป ‘เห็นนรกล่วงหน้า’ เพิ่มเข้ามา ทั้งหมดก็เพื่อปกป้องคิมชินรก
ฉันจึงคาใจว่า คิมชินรกประสบอุบัติเหตุแบบไหนกันแน่
แบคโฮกุนยังไม่ตอบทันที
‘อย่าบอกนะว่า… เป็นเรื่องใหญ่จนพูดออกมาไม่ได้’
แบคโฮกุนเป็นคนเงียบขรึมก็จริง แต่ไม่ใช่พวกลีลาก่อนพูด
“ถ้าลำบากใจก็ไม่ต้องพูดก็ได้”
“ไม่ได้ลำบากใจ”
แปลว่าเล่าได้?
แล้วทำไมถึงลังเลนานขนาดนี้
“เกี่ยวกับเด็กคนนั้น ข้าไม่รู้ว่าควรเริ่มจากตรงไหน”
แบคโฮกุนเองก็เรียกคิมชินรกว่า ‘เด็กคนนั้น’ เหมือนกัน
ทั้งสองฝ่ายล้วนมีอายุเกินกว่าห้าพันปี ต่างกันแต่ไม่กี่สิบปีเท่านั้น
พวกเผ่าแท้คงมองลูกหลานเป็นเด็กเสมอ ไม่ว่าจะมีอายุเท่าไรก็ตาม
“ถ้าเป็นไปได้ก็อยากฟังทั้งหมด”
“ถ้าให้เล่าทั้งหมดจะใช้เวลานานมาก”
ดูเหมือนอุบัติเหตุของคิมชินรกจะเป็นเรื่องใหญ่จริงๆ
“นานขึ้นนิดหน่อยไม่เป็นไรหรอก”
“ถึงจะเล่าข้ามๆ ก็ต้องใช้เวลาสองสามวันเลยนะ”
…ยิ่งใหญ่กว่าที่เราคิดอีกรึไง
ต้องเป็นอุบัติเหตุประเภทไหนกันนะ แต่ตอนนี้ฉันตัดสินใจเลือกฟังแค่เรื่องสำคัญที่อยากรู้
“งั้นเอาเป็น… เหตุการณ์ที่ทำให้เสือแดงถูกเทพสวรรค์สาปเพิ่ม”
“ตกลง”
แบคโฮกุนเริ่มเล่าด้วยเสียงสุขุม
เริ่มจากเสือแดงและอุงเนียจอมคร่ำครวญ
ทั้งคู่แต่งงานกันในระยะสั้น ระหว่างนั้นก็ให้กำเนิดลูกชายหนึ่งคน
ในเวลานั้น เผ่าเสือเสียงแตกว่าควรรับมือกับคิมชินรกอย่างไร
จนกระทั่งเสือแดงอาสาถูกมัดไว้กับเครื่องลงทัณฑ์สีชาดด้วยตัวเอง นั่นทำให้เผ่าเสือเทพนิยายที่เป็นเพื่อนสนิทของเสือแดงอย่างเสือขาว เสือเหลือง และเสือคราม ตัดสินใจรับคิมชินรกเข้ามาเป็นลูกหลานเผ่าเสือ
‘ตอนนั้นยังมีเสือครามอยู่สินะ’
คิมชินรกเติบโตมาโดยเชื่อว่าตนคือเผ่าแท้
เขาเป็นเด็กมีปัญหา ที่แม้แต่เผ่าเสือก็ยังต้องปวดหัว
เป็นเด็กอัจฉริยะผู้เฉลียวฉลาดกว่าเผ่าเสือส่วนใหญ่
แม้จะยังเป็นรองเผ่าเสือเทพนิยาย แต่ก็มี ‘ขั้น’ สูงกว่าเผ่าเสือระดับล่างทั้งหมด
“เขาเหมือนเสือแดงตอนยังเด็กมาก ทั้งฉลาดและกล้าหาญ”
แต่แล้ววันหนึ่ง คิมชินรกได้ตระหนักถึงพลังของตนและค้นพบว่า ตนเป็นแค่ลูกหลาน มิใช่เผ่าแท้
ใช้เวลาไม่นานคิมชินรกก็สืบทราบตัวจริงของพ่อแม่ และตามหาตัวเสือแดงจนพบ
คิมชินรกได้เห็นเครื่องลงทัณฑ์สีชาด และเสือแดงผู้อยู่ในสภาพน่าอดสู
คำสาปและบาดแผลมากมายบนร่างเสือแดง ดลบันดาลให้คิมชินรกลงมือกระทำความผิดร้ายแรง
“คิมชินรกใช้เทวสมบัติของเผ่าเสือ เพื่อรักษาเสือแดง”
เทวสมบัติของเผ่าเสือ?
ไอเท็มที่เคยอ่านเจอแค่ในหนังสือเซตติ้ง
ฉันถามเจือความสงสัย
“ไอเท็มเกรด UR ที่จะปรากฏขึ้นในทุกหนึ่งพันปีบนดินแดนศักดิ์สิทธิ์?”
“ใช่ แต่มันไม่ปรากฏมาสองพันปีแล้ว”
อุบัติเหตุของคิมชินรก ดูเหมือนจะใหญ่หลวงกว่าที่ฉันคิดไว้มาก
“เทวสมบัติช่วยฟื้นฟูร่างกายเสือแดงจนกลับมาแข็งแรงได้อีกครั้งก็จริง แต่เขาก็อาสาพันธนาการตัวเองไว้กับเครื่องลงทัณฑ์ใหม่ และคราวนี้ขอให้เทพสวรรค์สาปเพิ่มเพื่อแลกกับการไม่เอาผิดคิมชินรก”
ได้เห็นเสือแดงยอมลงทุนถึงขั้นนี้ ไม่มีใครในเผ่าเสือกล้าตำหนิคิมชินรก
ลงเอยด้วย ความบุ่มบ่ามของคิมชินรก ทำให้เสือแดงได้รับบทลงโทษเพิ่มโดยใช่เหตุ
‘คิมชินรก…’
ฉันหวนนึกถึงใบหน้าอันดำมืดและดูไม่เหมือนมนุษย์ของอีกฝ่าย
มองยังไงก็ไม่สอดคล้องกับคำบรรยายที่บอกว่า ‘เป็นเด็กฉลาดและชอบสร้างปัญหา’ ตามคำบอกเล่าของแบคโฮกุน
เหตุการณ์นั้นคงทำให้เขาเปลี่ยนแปลงตัวเอง
‘คิมชินรกไม่ได้เรียกเสือแดงว่าพ่อ แต่เป็นท่านเสือแดง’
คำนึงจากภูมิหลัง เป็นธรรมดาที่พวกเขาจะขีดเส้นแบ่งระหว่างกัน…
แต่ถ้าพิจารณาจากการที่คิมชินรกยอมขโมยเทวสมบัติเพื่อช่วยพ่อ สื่อได้ว่าเขาไม่ได้รังเกียจพ่อตัวเอง
‘เสือแดงกำชับว่าห้ามนำเรื่องนี้ไปบอกคิมชินรกเด็ดขาด…’
โดยพื้นฐานแล้ว ฉันจะเลือกอยู่ข้างตัวละครที่ควบคุมได้เสมอ
แต่ถ้าทั้งสองฝ่ายไม่ใช่ตัวละครที่ควบคุมได้ ทางเลือกเดียวก็คือการตัดสินด้วยอารมณ์
ฉันไม่เคยเป็นพ่อคน แต่เคยเป็นลูกชาย ดังนั้นจึงเข้าใจหัวอกคิมชินรกมากกว่า
‘บอกครูคิมชินรกก็แล้วกัน’
แม้เสือแดงจะกำชับว่าห้ามบอก แต่ตอนนั้นเขาพูดกับวังจีโฮแค่คนเดียว
ฉันส่งข้อความไปหาดีไวซ์ของคิมชินรกทันที
“โชอึยชิน รอยยิ้มของเจ้า…”
ขณะข้อความกำลังถูกส่ง เสือขาวหันมาพูดกับฉัน
อย่าบอกนะว่า แม้แต่ตัวละครสุดท้ายของฉัน ก็ยังจะตอกย้ำว่ารอยยิ้มของฉันมีพิรุธ?
“…”
แบคโฮกุนเบือนหน้ากลับไปโดยไม่พูดอะไร
‘มันมีพิรุธถึงขนาดที่แบคโฮกุนไม่กล้าพูดออกมา!’
สะเทือนใจชะมัด
กรร…
ฉันกับแบคโฮกุนหยุดเดินพร้อมกัน
เจ้าบ่วงกระโดดเกาะเข่า สื่อเป็นนัยว่าไม่อยากเดินแล้ว
เมื่อฉันก้มลงไปอุ้ม เราสองคนเริ่มเดินอีกครั้ง
อาการสะเทือนใจเมื่อครู่หายเป็นปลิดทิ้ง
* * *
ภายในห้องพักของฉัน
เทียบกับคฤหาสน์ของวังมยองโฮ ห้องนี้อาจดูแคบ แต่ก็ยังถือว่ากว้างขวางจนเกินพอดี
บรรยากาศอันเปล่าเปลี่ยวของการอยู่คนเดียวเริ่มแผ่ปกคลุมห้อง
ก่อนจะเกิดความคิดฟุ้งซ่าน ฉันเปิดดีไวซ์ขึ้นมาฉายโฮโลแกรม
สิ่งแรกที่ตรวจสอบคือหน้าต่างข้อความของคิมชินรก
‘เขาอ่านแล้ว…’
คิมชินรกได้ทราบแล้วว่าเสือแดงบาดเจ็บหนัก
ทางนั้นไม่ได้ตอบกลับมา แต่ฉันจะไม่ถามว่าเขามีแผนอย่างไรต่อ
ถัดมาเป็นการตรวจสอบข้อความอื่นๆ
‘ห้องแชตของจางนัมอุกกับอูซังฮุนมีข้อความใหม่มากที่สุด’
ไม่ผิดจากที่คิด จางนัมอุกทำตัวตื่นตูมเพราะได้ร่วมโต๊ะอาหารกลางวันกับบรรดานายพล
[จางนัมอุก] ดาวเต็มไปหมดเลย…
[อูซังฮุน] ?
[จางนัมอุก] พวกเขามีดาวทั้งข้างหน้าและข้างๆ …
[อูซังฮุน] กำลังเพ้ออยู่รึไง
ฉันเองก็อยากรู้ว่ามีนายพลร่วมโต๊ะกี่คน แต่ไว้ค่อยถามหลังจากจางนัมอุกกลับเป็นปกติดีกว่า
ถัดมาเป็นการไล่อ่านกระทู้ของเว็บไซต์โรงเรียนแสงเงิน
‘พิธีวันครูของห้อง 2/0 กับ 3/0… สรุปแล้วลงเอยยังไงบ้างนะ’
บนหน้ากระทู้ทั่วไป กระทู้เกี่ยวกับวันครูถูกโพสต์เรียงเป็นตับ
แต่ไม่ว่าจะไล่หายังไงก็ไม่เจอของรุ่นพี่ห้องศูนย์เลย
ตรงกันข้าม มีกระทู้อื่นโดดเด่นจนสะดุดตา
‘หืม ทำไมกระทู้นี้มีคนคอมเมนต์เยอะจัง… นี่มัน… รีวิวห้องเราไม่ใช่รึไง!’
จากบรรดากระทู้รีวิวพิธีวันครูทั้งหมด กระทู้ยอดนิยมอันดับหนึ่งตกเป็นของห้อง 1/0
ผู้เขียนกระทู้คือคิมยูรี หัวหน้าห้อง 1/0 ผู้มากพรสวรรค์
‘ทำไมกระทู้รีวิวของคิมยูรีถึงมีคอมเมนต์เยอะนักล่ะ’
เมื่อลองอ่านบทความ ฉันเห็นรูปถ่ายกระเช้าดอกไม้และของว่างที่พวกเราเลือกซื้อ
เป็นการเตรียมงานอย่างเอาใจใส่ แต่ก็ยังดูธรรมดาสำหรับห้องอื่น
‘ธรรมดาเกินกว่าจะได้รับความสนใจ’
เลื่อนลงมาสักพัก ฉันพบคำตอบ
‘อย่างนี้นี่เอง’ ɴᴏᴠᴇʟɢᴜ.ᴄᴏᴍ
ในบรรดารูปถ่ายชุดหลังๆ มีภาพวาดดอกคาร์เนชั่นป่าที่มินกือรินวาดปะปนอยู่ด้วย
ปัจจุบันรูปดังกล่าวถูกแขวนไว้บนผนังห้องเรียนปี 1/0 เนื่องจากครูประจำชั้นนำกลับไปไม่ได้
คอมเมนต์ส่วนใหญ่กล่าวถึงภาพวาดของมินกือริน
[โห สวยจัง]
[นักวาดโนเนมที่ไหนเนี่ย วาดได้สูสีกับฮงคยุงบ๊กเลยแฮะ]
[ปี 1/0 จัดพิธีน่ารักจัง… รู้สึกผิดที่คาดหวังให้พวกเขาเล่นพิเรนทร์]
ฉันรู้สึกภาคภูมิใจเมื่อได้เห็นตัวละครได้รับคำชมเชย
แต่ก็ไม่ได้มีแค่คำชม
ในช่วงท้ายของแถวคอมเมนต์ นักเรียนสายวาดรูปเริ่มแสดงความเห็น
[งานภาพคล้ายกับของเด็กอัจฉริยะมินกือรินเลยนะ]
[สไตล์เดียวกับมินกือรินชัดๆ ลอกยันเทคนิคการตวัดพู่กัน ทำไมไม่ถ่ายเอกสารมาเลยล่ะ]
[มินกือรินหายหน้าหายตาไปสักพักแล้วด้วยเหตุผลส่วนตัว แต่นักวาดสไตล์ตะวันออกเค้ารู้กันดีว่าลอกมา ยอมรับมาเถอะน่า]
[ลอกได้ห่วยชะมัด]
[ฉันรู้จักภาพของมินกือรินดี แต่ภาพนี้แย่จนเรียกว่า ‘งานเลียนแบบ’ ยังไม่ได้เลย]
[ทำไมต้องเลียนแบบผลงานคนอื่นด้วย ออกลายตั้งแต่ปีหนึ่งเลยหรือ]
ท่ามกลางกระแสคำวิจารณ์ ยังมีนักเรียนแสงเงินบางกลุ่ม รวมถึงรุ่นพี่ที่จบไปแล้วและคณาจารย์ช่วยออกตัวปกป้อง
ไม่นานก็เกิดการปะทะคารมผ่านคีย์บอร์ดระหว่างคนสองกลุ่ม
[มันก็แค่ภาพดอกคาร์เนชั่นป่าที่เด็กปีหนึ่งวาดให้ครูประจำชั้นไม่ใช่รึไง พวกนักปราชญ์นี่จ้องจับผิดจังเลยนะ]
[ไม่ว่าจะวิจารณ์อะไรก็ถูกเหมารวมว่าเป็นนักปราชญ์ไปเสียหมด เพราะแบบนี้ไง ประเทศถึงไม่พัฒนา]
[ในฐานะครูคนหนึ่ง ฉันประทับใจกับความเรียบร้อยของปี 1/0 รุ่นนี้มาก ช่วยกันเอ็นดูพวกเขาไปจนเรียนจบกันดีกว่า ใครเห็นด้วยกดถูกใจได้เลย]
[ในฐานะคนของสมาคมปีกธรณี ขอยืนยันว่าปี 1/0 รุ่นนี้นิสัยดีจริงๆ นะ พวกเขายังไม่เคยก่อเรื่องสร้างความเสียหายเลยสักครั้ง ถือเป็นปาฏิหาริย์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในประวัติศาสตร์ของสมาคมปีกธรณี ถ้าเกิดว่าคอมเมนต์แย่ๆ ของพวกเธอทำให้พวกเขาเกเรขึ้นมา ใครจะรับผิดชอบ? ถ้าเด็กพวกนี้อาละวาดทำลายหอพัก สาบานได้เลยว่าฉันจะหาตัวคนคอมเมนต์แย่ๆ ให้เจอ]
[คิดจะปล่อยให้พวกขี้ลอกลอยนวลแค่เพราะกลัวหอพักเสียหายเนี่ยนะ บ้าบอสิ้นดี!]
[ใครจะไปสนความเห็นของพวกที่เรียนจบไปแล้ว หรือพวกครูที่ใกล้จะหมดสัญญาล่ะ และฉันไม่สนด้วยว่าพวกเด็กปี 1/0 จะเข้าสู่ด้านมืดกันไหม]
[คำก็นักปราชญ์ สองคำก็นักปราชญ์ ฮะฮะฮะ! คิดคำด่าอื่นไม่ออกแล้วหรือไง อย่าลืมสิพวกศิษย์เก่าโรงเรียนเราบางคนก็มีรายชื่ออยู่ในมายาลิสต์ด้วยนะ ไม่ได้วิเศษวิโสอะไรนักหรอก]
[ทำไมต้องรุมกลั่นแกล้งเด็กปีหนึ่งที่วาดดอกคาร์เนชั่นให้ครูประจำชั้นในวันครูด้วยเนี่ย!]
ความคิดเห็นนับร้อยกลายเป็นสนามรบขนาดย่อม
‘เลียนแบบกับผีน่ะสิ… มินกือรินวาดมากับมือ’
พวกนี้คงคิดไม่ถึงกันว่า เด็กอัจฉริยะที่เคยสั่นคลอนวงการศิลปะเกาหลีจะเข้าเรียนโรงเรียนเพลเยอร์ แถมยังเป็นห้องศูนย์
ไล่อ่านไปสักพัก ฉันเห็นคอมเมนต์ที่มีป้ายกำกับว่า ‘เจ้าของกระทู้’
[ได้รับอนุญาตจากเจ้าตัวแล้ว! ภาพวาดดอกคาร์เนชั่นป่าที่เห็นเป็นผลงานของมินกือรินเองค่ะ… กือรินเป็นเด็กห้อง 1/0 น่ะ ^▽^♡]
คอมเมนต์ของคิมยูรีทำเปลี่ยนบรรยากาศเปลี่ยนโดยสิ้นเชิง
[?]
[เอ้า…]
[นึกแล้วเชียว!]
[ทำไมจิตรกรมินกือรินถึงเรียนที่นี่ล่ะ]
[พวกนักปราชญ์จ๋องไปเลย ฮะฮะฮะ!]
[ถึงบอกไงว่าก่อนคอมเมนต์แต่ล่ะครั้งควรใช้สมองให้มาก ดิจิทัลฟุตพรินต์น่ะรู้จักไหม ฮะฮะ! ไอ้พวกที่ไปว่าเขาว่าเป็นขี้ลอก คืนนี้จะนอนหลับไหมน้า~]
[ (ข้อความถูกลบโดยผู้ดูแล) ]
[ลองย้อนกลับไปอ่านความเห็นของบรรดาผู้เชี่ยวชาญที่บอกว่าผลงานของมินกือริน เป็นงานเลียนแบบฝีมือไม่ถึง… ฮะฮะฮะฮะฮะ! โอ๊ยปวดท้อง]
การทะเลาะเบาะแว้งจบลงนับตั้งแต่คิมยูรีเขียนคอมเมนต์
แต่ยังหลงเหลือการไล่ทับถมอยู่ประปราย
[ฉันประธานชมรมศิลปะเองนะ ช่วยทักมาหาหน่อยสิ ได้โปรด]
[↑ ฉันคือหัวหน้ากลุ่มย่อยภาพวาดสไตล์ตะวันออก มองข้ามข้อความข้างบนแล้วทักมาหาฉันแทนนะ!]
[↑↑ ส่งข้อความเข้าดีไวซ์ไปแล้ว ลองอ่านดู]
[↑↑↑ อย่ามายุ่ง!]
เกิดการปะทะคารมระหว่างผู้ที่น่าจะเป็นตัวแทนชมรมวาดรูป และกลุ่มย่อยภาพวาดสไตล์ตะวันออก
บรรยากาศกลับมายุ่งเหยิงเพราะมีคอมเมนต์ใหม่ผุดขึ้นอีกนับสิบ แต่ก็แทบไม่มีใครสนใจแล้ว
‘คงต้องปรึกษากับคิมยูรี… ไม่อย่างนั้นสัปดาห์หน้าห้องเรียน 1/0 แตกแน่’
อูซังฮีเองก็เล่าว่า สภานักเรียนกำลังปวดหัวกับความบาดหมางระหว่างชมรมสายศิลปะ
พิจารณาจากคอมเมนต์ใต้กระทู้ ฉันพอจะเดาสถานการณ์ปัจจุบันได้คร่าวๆ แล้ว
ขณะปิดหน้าเว็บไซต์ของโรงเรียน มีข้อความใหม่ถูกส่งจากกลุ่มแชตเด็กปีหนึ่งของชมรมหนังสือพิมพ์
[มุนแซรอน] ตอนนี้ฉันอยู่กับครูแจกอลที่สมาคมเพลเยอร์
[มุนแซรอน] ฉันอาจต้องทำลายข้อมูลการสัมภาษณ์ทั้งหมดที่เกี่ยวกับปี 2/0 ㅠㅠ
[มุนแซรอน] ข้อมูลการสัมภาษณ์ทั้งหมดที่ฉันเคยอัปโหลดในห้องแชตนี้ ถ้าใครเคยโหลดไป ขอแนะนำให้ลบทิ้งทั้งหมด
เกิดอะไรขึ้นกับปี 2/0!
ถ้าสมาคมเข้ามาเอี่ยว นั่นเท่ากับว่าเป็นเรื่องใหญ่
‘เรื่องของปี 3/0 ก็น่ากังวล’
ไม่มีทางที่คนส่งคำท้าอย่างเปิดเผยในวันครู จะไม่ตั้งกระทู้สรุปผลการดวล
‘ถึงจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ แต่คนแบบนั้นต้องกล้าประกาศผลต่อสาธารณชนอยู่แล้ว ทำไมถึงยังไม่มีความเคลื่อนไหวอีก’
ยังไม่มีข้อความประกาศยอมแพ้ของทั้งอิมยอนวาและเด็กปี 3/0
ความคิดหนึ่งผุดขึ้นในหัวฉัน
‘หรือว่า… ยังสู้กันไม่เสร็จ?’
ตอนนี้เป็นคืนวันอาทิตย์
การดวลเริ่มขึ้นในวันศุกร์ – วันครู
จนถึงตอนนี้ห้อง 3/0 กับอิมยอนวายังคงปะทะกันแม้จะผ่านมาแล้วสามวันสองคืน?
‘ใกล้จะวันจันทร์แล้ว นับเพิ่มไปอีกหนึ่งวันยังได้’
ไว้พรุ่งนี้ค่อยลองตรวจสอบผลลัพธ์อีกครั้งก็แล้วกัน
อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเป็นวันจันทร์ เข้าสู่ช่วงเวลาวันธรรมดา
‘มีอะไรให้ต้องเตรียมตัวเพียบเลย’
โดยเฉพาะงานปาร์ตี้บนเรือช่วงสุดสัปดาห์ที่ถูกเผ่าหมูเพ่งเล็ง
แต่ก่อนหน้านั้น ฉันมีนัดหมายสำคัญรออยู่
เซตหมากรุกที่ซื้อมาแล้วแต่ยังไม่เคยแกะ ถูกวางไว้ข้างเตียงนอน
สัปดาห์หน้าจะมีการแข่งทัวร์นาเมนต์หมากรุกภายในโรงเรียน
