ตัวละครควบคุมได้ จูเก่อแจกอล
พลังพิเศษของจูเก่อแจกอลอยู่ในรูปแบบคำพูด ซึ่งถือเป็นพลังที่หายากมาก
ชื่อในวงการเพลเยอร์ของเขาคือ ‘นักกวีหยกคราม’
เป็นฉายาที่ได้จากภาพลักษณ์ ‘ทุกคำพูดของเพลเยอร์ผู้เปรียบดังนักกวี จะเปล่งประกายราวกับพลอยสีฟ้า’
เมื่อนำพลังพิเศษมาผนวกกับนิสัยส่วนตัวที่น่านับถือ เขาได้รับพรคุ้มครองจากเบื้องบนนามว่า ‘โธธ’ เทพผู้อยู่ในเทพนิยายอียิปต์โบราณ
เทพแห่งความรู้ วิทยาศาสตร์ ภาษาศาสตร์ กาลเวลา และดวงจันทร์ – ผู้พิทักษ์แห่งหอสมุด โธธ
[ทุกคำพูดของเจ้าจะกลายเป็นจริง]
ด้วยพรคุ้มครองดังกล่าว จูเก่อแจกอลจะไม่สามารถพูดปด แต่แลกมากับการกลายเป็นเพลเยอร์สุดแกร่งภายใต้ร่มเงาของเบื้องบน
เพลเยอร์มือฉมังผู้ผดุงคุณธรรม
หัวหน้าฝ่ายธุรการผู้คอยดูแลภาพรวมของโรงเรียน
เมื่อคนระดับนั้นมาเป็นที่ปรึกษาให้กับชมรมหนังสือพิมพ์ ก็คงยากที่จะมีใครควบคุมสื่อสำเร็จ
สาวกของชเวย็อนทึกจึงวางแผนกำจัดจูเก่อแจกอล
อาศัยนักเรียนเป็นเหยื่อล่อ พวกมันทำสำเร็จ และสามารถขับไล่จูเก่อแจกอลออกจากโรงเรียนแสงเงิน
แต่คนบางกลุ่มในโรงเรียนยังอาลัยอาวรณ์ต่อเขา
[ครูแจกอล… ครูป่วยจริงหรือ? ล้อกันเล่นสินะ? แค่แกล้งป่วยใช่ไหม?]
[พวกเราตั้งปาร์ตี้รวบรวมไอเท็มฟื้นฟูเกรด SSR แล้วนะ! เตรียมกลับมาสอนด้วยล่ะ!]
[ถึงจะไม่ใช่เกรด SSR แต่พวกเราได้เกรด UR มาแล้ว! รัสเซียแกรนเดียร์!]
[แค่ลากสังขารกลับมาสอนก็พอ! พวกเราเตรียมทุกสิ่งไว้ให้เสร็จสรรพแล้ว มีแม้กระทั่งถุงเท้า!]
[ซื้อวีลล์แชร์กับเตียงโรงพยาบาลเตรียมไว้แล้วนะ!]
นักเรียนปี 2/0 ละทิ้งการเรียนเพื่อทำทุกวิถีทางให้จูเก่อแจกอลกลับมาสอน
แม้จะไม่เคยปรากฏตัวในเกม แต่ก็มีข้อความอธิบายไว้ว่า ด้านนอกห้องมืดๆ ของจูเก่อแจกอลมีเสียงตะโกนของเด็กๆ ดังเป็นระยะ
จูเก่อแจกอลเป็นกังวลว่าเด็กๆ จะไม่ได้เรียนหนังสือเพราะตน
จึงเผยร่างที่จวนเจียนตายให้เด็กปี 2/0 ได้เห็น
ภายในเกม ภาพเดียวที่เปิดเผยต่อผู้เล่น คือแผ่นหลังของจูเก่อแจกอลที่เปลี่ยนรูปร่างไปมาก
ทันทีที่เขาเผยตัว เสียงคร่ำครวญและตัดพ้อดังมาจากช่องว่างประตู
[ไม่… เป็นไปไม่ได้…!]
[ครูโกหก…! ไหนบอกว่าจะเป็นครูประจำชั้นของพวกเราไปจนเรียนจบ…]
[ฮึก…]
ร่างกายของจูเก่อแจกอลไปถึงจุดที่มิอาจรักษาได้ด้วยไอเท็มแล้ว
ในทางทฤษฎี เขาคือคนตาย
เพียงแต่เบื้องบนอย่างโธธ ช่วยยืดอายุขัยออกไปอีกนิดเพื่อจัดการอะไรๆ ให้เรียบร้อยก่อนจากไป
แม้ปี 2/0 จะเป็นเด็กเกเร แต่พวกเขาล้วนเป็นเพลเยอร์หัวกะทิ
ได้เห็นสภาพของจูเก่อแจกอลกับตา ทุกคนมองเห็นสัจธรรมและความสิ้นหวัง
‘จูเก่อแจกอลยอมกอดความลับไว้จนตัวตาย เพราะไม่อยากสร้างความเจ็บปวดให้นักเรียนที่ตนช่วยไว้’
ได้เห็นครูประจำชั้นยอมเสียสละถึงเพียงนี้ เด็กปี 2/0 ต่างสาบานกับตัวเอง
แม้จะปกป้องจูเก่อแจกอลไว้ไม่ได้ แต่ก็จะปกป้องสิ่งที่เขาพยายามปกป้องให้ได้
‘หนึ่งในนั้นคือชมรมหนังสือพิมพ์’
เมื่อไม่มีอะไรจะเสีย เด็กปี 2/0 ทำทุกวิถีทาง ทั้งผิดและถูกกฎหมาย เพื่อเล่นงานชมรมวารสารอย่างหนัก
ข่มขู่เด็กในชมรม กลั่นแกล้งให้เสียการเรียน หรือแม้กระทั่งใช้กำลัง
‘ครูของพวกเขาตายไปแล้ว ตัวต้นเหตุก็ต้องพินาศตามไปเช่นกัน’
ด้วยหลักคิดดังกล่าว ปี 2/0 ทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างที่มี
‘เมื่อไม่มีครูแจกอล ก็ไม่มีใครหยุดปี 2/0 ได้อีก…’
เหตุใดกลุ่มเด็กแสบที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์โรงเรียนแสงเงิน ถึงพร้อมใจกันกลั่นแกล้งชมรมวารสาร?
ทุกฝ่ายหันมาให้ความสนใจทันที สาวกของชเวย็อนทึกจึงเคลื่อนไหวได้ลำบาก
‘พวกมันแค่อยากจะควบคุมสื่ออย่างเงียบๆ เมื่อมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ยิ่งเดินหน้าต่อก็จะยิ่งเสียหาย’
หลังจากถูกโจมตีอย่างหนักอยู่ราวครึ่งปี ในที่สุดพวกสาวกก็ยอมถอย
ด้วยการเสียสละของจูเก่อแจกอลและความแน่วแน่ของปี 2/0 ชมรมหนังสือพิมพ์จึงรอดพ้นจากการถูกกลืนกิน
จนกระทั่งบทสุดท้ายของเกม ไม่มีใครหน้าไหนสามารถควบคุมสื่อของโรงเรียนแสงเงินได้
หลังจากสาวกเริ่มรามือ
เด็กปี 2/0 ไปโรงเรียนในสภาพซังกะตาย
ในวันครูของทุกปี และวันคล้ายวันเกิดของจูเก่อแจกอล เครื่องฉายโฮโลแกรมทั่วโรงเรียนจะแสดงภาพใบหน้าของเขา
‘ในเกมไม่ยอมให้ดูฉากในตำนานเหล่านี้ มีแค่ข้อความบรรยายเบื้องหลัง’
หัวโจกของปี 2/0 คือกึมชานซอล หัวหน้าห้อง และวังชานซอล รองหัวหน้า – สองคนที่ปรากฏตัวอย่างยิ่งใหญ่ในการประชุมตัวแทนนักเรียนไตรมาสแรก
“ครูของพวกเราทำไม?”
“นายเป็นเด็กชมรมหนังสือพิมพ์สินะ… เกิดอะไรขึ้นกับชมรม?”
“พักหลังครูแจกอลไม่ค่อยมาเล่นกับพวกเราเพราะติดงานที่ชมรม… มาช่วยเขากันเถอะ!”
“ฟังเรื่องราวก่อนดีกว่า… เล่ามาสิ”
“ใช่ใช่! เล่ามา”
สมกับที่เป็นแฟนคลับตัวยงของจูเก่อแจกอลตามที่เพลเมโกนิยามไว้
กึมชานซอลและวังชานซอลทำตาเป็นประกายทันที
“…ครูแจกอลกำลังจะมีอันตราย”
สองคู่หูกะพริบตาแล้วพูดเร็วขึ้น
“หือ? หมายความว่าครูของเรากำลังจะทำเรื่องอันตราย? หรือจะมีใครมาทำร้ายเขา? เป็นแบบไหน?”
“ครูแจกอลจะตกอยู่ในอันตรายเพราะความดีของเขา”
“ตกอยู่ในอันตราย? อันตรายแบบไหน?”
เห็นได้ชัดว่าคนทั้งสองเริ่มร้อนรน
ถ้าถามว่าใครบ้าที่สุดในโรงเรียนแสงเงิน ชื่อของพวกเขาคงอยู่ลำดับต้นๆ แต่ความห่วงใยจูเก่อแจกอลก็เป็นของจริงเช่นกัน
“ใครบางคนที่กุมชะตาชีวิตของนักเรียนจำนวนมาก กำลังจะยื่นข้อเสนอให้ครูแจกอล… ถ้าเราไม่เข้าไปขัดขวาง ครูแจกอลจะรับข้อเสนอแล้วเสียสละตัวเอง”
ถ้าอยู่ๆ มีคนแปลกหน้ามาเล่าเรื่องแบบนี้ให้ฟัง เป็นใครก็คงยากจะเชื่อ
แต่ตอนนี้ฉันคือซูเปอร์โนว่าไร้นามที่ค่อนข้างมีชื่อเสียง
แถมยังอ้างได้ว่าทำไปในฐานะสมาชิกชมรมหนังสือพิมพ์
เรื่องนี้เกี่ยวพันกับความเป็นความตาย ถึงจะยังไม่ปักใจเชื่อทันที แต่อย่างน้อยก็ควรตรวจสอบว่าเบื้องต้นให้แน่ชัด
“…แล้วทำไมไม่แจ้งทางโรงเรียนหรือสมาคมเพลเยอร์?”
“ใช่ใช่! ทำไมล่ะ? ครูของโรงเรียนแสงเงินก็เก่งนี่ ทางสมาคมเพลเยอร์ก็ทำงานหนักมากขึ้นในพักหลัง”
เป็นคำถามที่สมเหตุสมผล
“ถ้าข่าวนี้รั่วไหลออกไป เด็กพวกนั้นจะถูกฆ่า… หรือต่อให้เหยื่อรอดมาได้ แต่คนร้ายก็คงจับเหยื่อรายใหม่แล้วแอบทำข้อตกลงกับครูโดยที่เราไม่รู้”
ตอนนี้ยังไม่มีข้อมูลอะไรเลยเกี่ยวกับผู้ชักใยเบื้องหลัง ไม่ว่าจะชื่อหรือตำแหน่ง
พวกมันมีกี่คน แล้วเกี่ยวข้องกันยังไง
ดังนั้น เพื่อจับตัวคนร้าย จำเป็นต้องปล่อยให้เรื่องราวไหลไปตามกระแสของเกมแล้วค่อยชิงจังหวะลงมือ
…ถ้าปล่อยให้เรื่องราวดำเนินไปในทิศทางที่เราไม่รู้ล่วงหน้า แบบนั้นคงหมดทางแก้ไข
“คนอย่างครูแจกอลจะต้องกระโดดมาปกป้องเด็กที่ถูกข่มขู่เอาชีวิตแน่… เขาเป็นครูประเภทที่ยอมตายดีกว่าปล่อยให้นักเรียนได้รับอันตราย…”
ถ้านำเรื่องนี้ไปบอกครูคนอื่น มีโอกาสสูงที่ข่าวลือจะรั่วไปถึงหูจูเก่อแจกอลเช่นกัน
ดังนั้นต้องลงมือให้เงียบเชียบที่สุด
“นั่นก็จริง… ครูแจกอลคงยอมสละชีวิตแล้วตายไปฟรีๆ เหมือนไอ้โง่…”
“…มีเหตุผลอะไรที่พวกเราต้องเชื่อนาย”
“ใช่ใช่!”
อาจไม่ใช่หลักฐานที่ช่วยอธิบายเรื่องราวได้อย่างกระจ่าง แต่ก็ถือเป็นเบาะแสสำคัญ
“ผมคงบอกไม่ได้ว่าเอาข้อมูลมาจากไหน แต่มีหลักฐานที่สามารถแสดงให้ดู”
ภาพโฮโลแกรมถูกฉายโนเวลกูดอทคoม
“นี่คือรายชื่อของเหยื่อ ตอนนี้คงกำลังถูกคำสาปร้ายเล่นงาน… ทุกคนเป็นสมาชิกชมรมวารสารที่มีปัญหากับชมรมหนังสือพิมพ์”
ข้างต้นคือรายชื่อที่วังจีโฮเพิ่งส่งมาให้
เป็นการคัดกรองด้วยเงื่อนไขสามข้อที่ฉันบอกไป
ข้อแรก นักเรียนที่เข้ารับการตรวจสายตาอย่างครอบคลุมในสถานพยาบาลของโรงเรียน
ข้อสอง นักเรียนที่ลงทะเบียนขอเปลี่ยนอุปกรณ์
ข้อสาม นักเรียนที่เป็นสมาชิกชมรมวารสาร
‘ตอนแรกกะจะหาคนที่เข้าข่ายสองในสามข้อมาก่อน จากนั้นค่อยมากรองด้วยตัวเอง’
แต่กลับไม่มีนักเรียนคนใดเลยที่มีเงื่อนไขตรงแค่สองข้อ
มีห้าคนที่เข้าข่าย และทุกคนมีครบทั้งสามข้อ
‘พวกเขาคงยอมทนกับคำสาปโดยไม่กล้าปรึกษาใคร เพราะละอายต่อความผิดที่ก่อไว้’
อันดาอินกำลังจะมีเพื่อนข้างห้องลดลงไปหนึ่งคน
ต้องขอบคุณ ‘ร่างกายแบบพิเศษ’ ของอันดาอิน คำสาปจะหายไปถ้ามีเธอคอยอยู่ใกล้ๆ
“…ไหนดูซิ”
“มีปีสองด้วยแฮะ ก็เอาสิ! ไอ้พวกชมรมวารสารทำตัวน่ารำคาญมาตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว!”
“พูดได้ดี! กึมชาน!”
กึมชานซอลและวังชานซอลดาวน์โหลดรายชื่อเข้าอุปกรณ์ของตัวเอง
‘เรียบร้อย ไม่ผิดจากที่คิด ห้อง 2/0 ยอมร่วมมือแต่โดยดี’
แค่ตรวจสอบผิวเผินก็จะทราบได้ทันทีว่าเด็กทั้งห้าคนนั้นไม่ปกติ
“สมมติว่าที่พูดมาเป็นเรื่องจริง นายต้องการให้เราทำอะไร”
“ก็พอเข้าใจนะ ว่าทำไมถึงต้องปิดรายชื่อเหยื่อเป็นความลับจากครูแจกอล…”
พนันได้เลยว่าปี 2/0 ต้องชอบข้อเสนอนี้แน่
“ช่วยลักพาตัวครูแจกอลในวันที่ผมกำหนด”
ทั้งสองทำตาลุกวาวเมื่อได้ยินคำว่า ‘ลักพาตัว’
มุมปากกึมชานซอลและวังชานซอลยกขึ้นเล็กน้อย
ไอเดียในการกลั่นแกล้งมากมายพรั่งพรูด้วยคำคำเดียว
“พวกรุ่นพี่พาตัวครูแจกอลไปเล่นสนุกได้หนึ่งวัน จากนั้นก็ค่อยพากลับมา”
“ตกลง!”
“เอา!”
พวกเขาตอบตกลงโดยที่ยังไม่ได้ตรวจสอบความผิดปกติของคนในรายชื่อด้วยซ้ำ
ดูเหมือนว่าชื่อที่เตรียมมาจะไม่มีประโยชน์สินะ
‘ขอโทษนะครับครูแจกอล ทั้งหมดก็เพื่อตัวครูเอง’
คงไม่ใช่เรื่องแปลกถ้าเด็กห้อง 2/0 จะลักพาตัวจูเก่อแจกอลเพียงเพราะความสนุก
ชื่อเสียงของเด็กพวกนั้น ทำให้ทุกคนปักใจเชื่อโดยไม่ตั้งคำถาม
และนั่นจะทำให้แผนหลักของฉันดูแนบเนียนขึ้นมาก
* * *
หลังจากแลกเปลี่ยนรหัสอุปกรณ์กับกึมชานซอลและวังชานซอล
เมื่อกลับมาถึงหอ ฉันทิ้งตัวลงโซฟาแล้วเปิดอุปกรณ์
‘มีคนที่เราต้องติดต่อผ่านอุปกรณ์…’
ภาพแรกบนหน้าจอคือเจ้าบ่วงที่กำลังนอนหลับใต้ต้นซากุระ
ราวกับบาดแผลทางใจที่ฉันได้รับจากบรรดาตัวละครมาตลอดทั้งวัน ถูกเยียวยาในพริบตา
‘ข้อความเพียบเลยแฮะ’
เกือบทั้งหมดมาจากคนที่ไม่มีโอกาสได้พบหน้ากันโดยตรง
สิ่งแรกที่เตะตาคือประวัติการจับตามอง ‘เบ๊’ ที่จูซูย็อกคอยส่งมา
[จูซูย็อก] วันนี้เขาไม่ได้สูบ!
ถัดไปเป็นข้อความจุกจิกของจางนัมอุก
[จางนัมอุก] ซังฮุน อึยชิน ทำไมพวกนายถึงไม่อ่านข้อความเลยล่ะ? ไม่ได้ป่วยหลังจากสอบเสร็จใช่ไหม? ได้ยินว่าข้อสอบของโรงเรียนแสงเงินยากมาก ของโรงเรียนเตรียมทหารไม่ยากเท่าไร เพราะเกรดส่วนใหญ่จะมาจากบททดสอบในชั้นเรียน… อย่าหักโหมจนเกินไปนะ เตรียมอ่านหนังสือสอบแบบพอดีๆ ล่ะ
ถัดไปเป็นข้อความให้กำลังใจจากซองซีวาน
[ซองซีวาน] วันนี้ในการประชุมตัวแทนนักเรียน ห้อง 1/0 เขียนเอกสารได้ดีมาก!
รวมถึงข้อความห่วงใยจากพัคซึงยอน
[พัคซึงยอน] ช่วงนี้อากาศเปลี่ยน ระวังจะป่วยนะ
หลังจากไล่อ่านแล้วไล่ตอบอยู่สักพัก ฉันพบแล้วว่าข้อความค้างอ่านส่วนใหญ่มาจากห้องแชตไหน
ห้องแชตสามพี่น้องเสือเงิน
[อึนอีโฮ] อึยชินอปป้า! วันนี้เสือขาวทะเลาะกับสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ด้วยล่ะ!
หา?
นี่คงเป็นข่าวที่ชวนตกใจที่สุดของวัน
เจ้าบ่วงทะเลาะกับตัวละครหลักของฉัน?
ควรเข้าข้างใครดี?
[อึนแจโฮ] พักหลังมานี้ ดูเหมือนเสือขาวจะอ่านความคิดของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ได้นิดหน่อย พวกเขาเลยทะเลาะกัน
อ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจแฮะ
อึนแจโฮ—น้องเล็ก—ซึ่งเพิ่งจะสิบขวบกว่า ดูท่าจะยังใช้ภาษาไม่เก่ง
[อึนซอโฮ] สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทำตัวเหมือนกำลังรอโชอึยชินอยู่ที่หน้าประตู…
[อึนอีโฮ] เสือขาวก็เลยเดินเข้าไปบอกว่า ‘วันนี้โชอึยชินไม่มาหรอก เขากำลังยุ่ง’ และนั่นทำให้สัตว์ศักดิ์สิทธิ์อารมณ์เสีย… เขากำลังรออึยชินอปป้ากลับมาจริงๆ!
…ทะเลาะกันเพราะเรา?
ก็นึกอยู่แล้ว ตัวละครหลักของฉันไม่น่าจะทะเลาะกับเจ้าบ่วงได้
กลายเป็นว่าต้นเหตุคือเราเอง
ขณะเริ่มรู้สึกผิด ฉันเลื่อนไปเจอรูปที่น้องเล็กส่งมา
ได้เห็นภาพนั้นแล้วก็ใจแป้วทันที
‘เจ้าบ่วงกำลังโกรธ!’
บนโซฟาในห้องนั่งเล่นที่ฉันใช้บ่อยขณะไปเยือนคฤหาสน์วังมยองโฮ
เจ้าบ่วงกำลังเอาหน้าซุกโซฟา โดยไม่ยอมหันมามองกล้องของอุปกรณ์
ไม่ว่าจะท่านอนหรือสายตา ทั้งหมดสื่อได้ว่า ‘ฉันกำลังโกรธนะ!’
‘ถึงจะปวดใจ… แต่ก็น่ารัก!’
หลังจากนี้คงต้องหาโอกาสเล่นกับเจ้าบ่วงโดยไม่มีข้อแม้
แน่นอน ฉันเซฟรูปเก็บไว้
‘เอาล่ะ ได้เวลาติดต่อกับคนที่ผัดมาเนิ่นนาน’
ภายในเกม เขาคือตัวประกอบที่โผล่หน้ามาแค่ไม่กี่ครั้งในช่วงต้น
จนแทบจะจำหน้าหรือชื่อไม่ได้
แต่สำหรับโลกนี้ เขามีอำนาจในระดับหนึ่ง และเป็นคนที่ทำงานหนักเพื่อโรงเรียนแสงเงิน
ฉันคิดมาตลอด ว่าต้องมีเหตุผลบางอย่างที่เขาทำแบบนั้น
[ฉัน] ตอนนี้ว่างไหม
[ฮงกยูบิน] ว่างสิ! วันนี้เป็นครั้งแรกในรอบหลายวันที่ไม่ต้องเข้ากะดึก ^^!
แปลว่าเลิกงานแล้วสินะ
กล่าวคือ อยู่ในสถานะพร้อมเคลื่อนไหว
หรือบางที ต่อให้การอนุมานข้างต้นผิดหมด แต่เขาก็คงยอมช่วยหลังจากได้ฟัง
[ฉัน] เกี่ยวกับครูจูเก่อแจกอลน่ะ
จะตอบสนองยังไงนะ?
ข้อความขึ้นว่าถูกอ่าน แต่ไม่มีการตอบกลับนานหลายวินาที
จนกระทั่ง…
[สายเรียกเข้า: ฮงกยูบิน]
ฮงกยูบินโทรมาทันที
—
MasterGU.edited = หนักขึ้นมาก->หนักมากขึ้น, กับครู่->กับครู
