ได้ยินคำพูดเสือเหลือง สองพ่อลูกเสือแดงและคิมชินรกมิอาจเก็บซ่อนความประหลาดใจ
“ท่านเสือเหลืองกำลังจะไปเมืองนอก?”
“ท่านเสือเหลือง… ไม่ได้ล้อกันเล่นใช่ไหม”
“ไม่ได้ล้อเล่น นานๆ ทีข้าก็อยากไปสูดอากาศเมืองนอกบ้าง”
“ช่วงนี้ท่านงานยุ่งมาก… แต่กลับเตรียมตัวไปเที่ยวต่างประเทศ…”
“ฮะฮะฮะ! ใช่แล้ว”
วังจีโฮมองหน้าฉันแล้วอธิบายเพิ่ม
“นายคงรู้อยู่แล้ว โชอึยชิน พรคุ้มครองที่ฉันได้รับจากเทพสวรรค์คือ ‘ดำรงอยู่ได้ทุกที่’ และนั่นคือพลังสำหรับใช้ร่างแบ่งภาค”
“อา…”
“ด้วยพรคุ้มครองจากเทพสวรรค์จะปกคลุมเพียงคาบสมุทรเกาหลี หรือกล่าวอีกนัยหนึ่ง ร่างแบ่งภาคจะอยู่ได้แค่บนคาบสมุทรเกาหลีเท่านั้น”
ฉันระลึกถึงหน้าต่างสถานะของวังจีโฮ
[คำอธิบาย]
เสือเหลืองในเทพนิยายแกชอน
ได้รับพลังจากเทพสวรรค์ ‘ดำรงอยู่ได้ทุกที่’
สามารถดำรงอยู่ได้ทุกหนแห่งตามใจปรารถนา ตราบเท่าที่พรคุ้มครองของเทพสวรรค์เอื้อมถึง
เขาอาสาปกป้องแดนศักดิ์สิทธิ์ที่เสือขาวถูกจองจำ และเทพสวรรค์ก็อนุญาต
(โหลดล้มเหลวบางส่วน)
…ได้ยินว่าพลัง ‘ไปได้ทุกที่’ ของเสือขาวสามารถใช้งานนอกคาบสมุทรเกาหลี แม้ตอนนี้จะใช้ไม่ได้เนื่องจากติดดีบัฟ ‘โทสะเทพสวรรค์’
สกิล ‘ร่างแบ่งภาค’ ของวังจีโฮคงจะขี้โกงเกินไป ก็เลยต้องมีข้อจำกัด
“นายจะไปต่างประเทศด้วยร่างต้น?”
“ใช่ นานแล้วที่ไม่ได้ออกจากคาบสมุทรเกาหลี”
วังจีโฮดูตื่นเต้นเป็นพิเศษ
ตาแก่อายุเกินกว่าห้าพันปีคงดีใจที่จะได้ไปทัศนศึกษากับนักเรียนม.ปลาย
‘ทำงานหนักมาตลอด อยากหาจังหวะพักบ้างสินะ’
หวนนึกถึงภาพที่ร่างแบ่งภาคของวังจีโฮนั่งเหม่อลอยขณะลูกน้องเดินเข้ามารายงาน ฉันไม่อยากพูดอะไรที่เป็นการขัดคอ
กลับกัน ฉันหันไปถามเจ้าบ่วง
“เจ้าบ่วง อยากได้อะไรเป็นของขวัญ”
กรร? …บ๊อก!
หลังจากนั้น ฉันเก็บของเตรียมตัวออกเดินทางไปต่างประเทศ พลางวางแผนซื้อของขวัญให้เจ้าบ่วง ลูกหลานเสือเงิน เด็กๆ ในห้อง และคนรู้จักทั้งหลาย
* * *
ไม่กี่วันถัดมา ย่างเข้าสู่กำหนดการทำข่าวในต่างประเทศของชมรมหนังสือพิมพ์
ณ วันแรก สมาชิกชมรมหนังสือพิมพ์ต้องนอนรวมกันหนึ่งคืน เพื่อตระเตรียมความพร้อมก่อนออกเดินทางให้เรียบร้อย โดยพึ่งพาอานิสงส์ของ ‘สิทธิ์การจองที่พักของโรงแรมอีคารัสในช่วงไฮซีซั่น’ ที่ได้จากการประลองชนะนักเรียนห้อง 2/0 ซึ่งอีกฝ่ายเรียกร้องนิตยสารฉบับพิเศษของจูเก่อแจกอลเป็นเดิมพัน
‘อีคารัสโซล’ แห่งอีคารัสกรุป—แบรนด์โรงแรมลอยฟ้าชื่อดังของเกาหลี
เพื่อให้สมกับฐานะโรงแรมที่ตั้งชื่อตามบุตรแห่งเดดาลัส ซึ่งมีปีกทำจากขี้ผึ้งขาว นับตั้งแต่ชั้น 50 ขึ้นไป โครงสร้างภายนอกของโรงแรมจะมีลักษณะคล้ายกับ ‘ปีกนก’
ปีกจะยื่นออกนอกตัวอาคารในทิศตะวันออก ตะวันตก เหนือ และใต้ มีชื่อเรียกว่าอิสต์วิง เวสต์วิง นอร์ทวิง และเซ้าท์วิงตามลำดับ โดยห้องสวีตจะกระจุกตัวอยู่บนวิงเหล่านี้
โซนที่พักของเรา คือ ‘ทั้งหมด’ ของหนึ่งในวิงข้างต้น
“ตัวฉัน มุนแซรอน ขอเป็นตัวแทนนักเรียนชั้นปีที่หนึ่งเพื่อกล่าวบางสิ่ง!”
อิสต์วิง, พรีเมียมเลานจ์ใจกลางชั้นบนสุด
ณ ช่วงเวลาร้อนระอุของปีซึ่งคนส่วนใหญ่นิยมหยุดพักผ่อน สมาชิกชมรมหนังสือพิมพ์ที่ใช้สิทธิ์เหมาจองชั้นบนสุดของอีสต์วิง กำลังนั่งหรือไม่ก็นอนในท่าสบายโดยไม่แยแสสายตาคนรอบข้าง พลางตั้งใจฟังคำปราศรัยของมุนแซรอน
เหล่าสมาชิกชมรมที่ถือแก้วคริสตัลทรงโบราณบรรจุน้ำแข็งและน้ำอัดลม ล้วนกำลังสวมใบหน้าตื่นเต้น
“แด่ครูที่ปรึกษาของเรา—ครูจูเก่อแจกอลที่จะตามมาสมทบในวันพรุ่งนี้… และแด่ผู้สนับสนุนหลักด้านค่าใช้จ่ายเพื่อเหมาชั้นบนสุดของอีสต์วิงในคืนก่อนออกเดินทาง!พระเอกตัวจริงของงาน… วังจีโฮ!”
“ชน!”
เสียงแก้วคริสตัลดังจากทุกหนแห่ง
“ฮะฮะฮะ! โชอึยชิน ยกแก้วขึ้นสิ!”
วังจีโฮที่ถูกกล่าวถึงในประโยคสุดท้ายของคำปราศรัย พูดขึ้นจากด้านข้างพลางยกแก้วด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข
ฉันถามขณะชนแก้ว
“นี่…”
“ว่ามา”
“นายไปได้จริงหรือ”
ถึงเรื่องนี้จะได้รับการยืนยันแล้ว แต่ฉันก็อยากถามให้แน่ใจ
ผู้นำเผ่าเสือกำลังจะออกจากคาบสมุทรเกาหลี
แม้ร่างแบ่งภาคจะยังอยู่ แต่มันไม่แปลกไปหน่อยหรือที่ร่างหลักจะไปต่างประเทศ
“ไม่ต้องกังวลเรื่องคิมยูรี ฉันฝากฝังไว้กับหัวหน้าคนทรงแล้ว”
“หัวหน้าคนทรง?”
“เจ้านั่นจะคอยสร้างบาเรียให้ จนกว่าคิมยูรีจะทนรับแรงดันพลังวิเศษไหว”
ฉันเป็นห่วงคิมยูรีก็จริง แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นหลัก
…ว่าแต่ หมอนี่สั่งให้หัวหน้าคนทรงคอยดูแลคิมยูรี?
ตามที่เคยพูดไป ดูเหมือนวังจีโฮไม่คิดจะปิดบังตัวตนอีกต่อไป
คิมยูรีซึ่งเป็นตัวละครของฉัน ไม่มีทางแพร่งพรายหรือทำให้เผ่าเสือตกที่นั่งลำบากก็จริง แต่ว่า…
“คิมยูรีอยากควบคุมแสงประทานให้ได้น่ะ… ถ้าเป็นเรื่องการยืมพลังจากเบื้องบน หัวหน้าคนทรงชำนาญกว่าฉัน”
อย่างที่คิด ตัวละครของฉันและหัวหน้าห้อง มีจิตใจเข้มแข็งไม่เหมือนใครจริงๆ
ช่วงที่ผ่านมาคงพบเจอเรื่องยากลำบากมาไม่น้อย แต่เธอก็ยังแสดงให้เห็นถึงพัฒนาการ แม้ร่างกายและจิตใจจะอ่อนล้าจากการใช้แสงประทานครั้งแรก
ในฐานะรองหัวหน้าห้อง ฉันจะคอยช่วยสนับสนุนเธอต่อไป
ขณะนั่งดื่มน้ำอัดลมอย่างอิ่มเอมใจ
“ทุกคนฟังทางนี้! ถึงจะฉุกละหุกไปหน่อย แต่ฉันขอประกาศเปลี่ยนแปลงกำหนดการกะทันหัน”
“หือ… เปลี่ยนตอนนี้เนี่ยนะ”
เมื่อประธานชมรมประกาศออกมา บรรดาสมาชิกเริ่มส่งเสียงฮือฮาด้วยความแตกตื่น
ขณะรองประธานฉายโฮโลแกรม ประธานชมรมกระแอมล้างคอหลายหน ก่อนจะกล่าวด้วยเสียงเคร่งขรึม
“อย่างที่ทุกคนทราบ การทัศนศึกษาเชิงทำข่าวของชมรมหนังสือพิมพ์เรา กำลังถูกเพ่งเล็งโดยกลุ่มคนอันตรายที่สุดในโรงเรียนแสงเงิน!”
กลุ่มคนอันตรายที่สุดในโรงเรียนแสงเงิน
ได้ยินคำพูดดังกล่าว ใบหน้าของสมาชิกชมรมพลันตื่นตัว
‘คู่หูกึมชานวังชานของห้อง 2/0!’
นักเรียนห้อง 3/0 ก็อันตรายไม่แพ้กัน แต่พวกเขาต้องไปเรียนซ่อมกับครูอิมยอนวาในช่วงปิดเทอมฤดูร้อน คงก่อความวุ่นวายอะไรไม่ได้ และไม่มีเหตุผลให้พวกเขาเพ่งเล็งชมรมหนังสือพิมพ์
ดังนั้น แม้นไม่ต้องเอ่ยชื่อ ทุกคนก็ทราบดีว่ากลุ่มคนอันตรายหมายถึงนักเรียนห้อง 2/0 ของครูจูเก่อแจกอล—ครูที่ปรึกษาชมรมหนังสือพิมพ์ของเรา
“วันเวลาที่ออกเดินทางและเดินทางกลับยังคงเหมือนเดิม แต่เราจะทำกิจกรรมแตกต่างจากที่เคยประกาศไว้โดยสิ้นเชิง!”
“ขอโทษที่ปิดบังทุกคนมาตลอด! แต่ถ้าการเดินทางครั้งนี้เราผูกขาดครูจูเก่อแจกอลเอาไว้ไม่ได้ ก็คงไม่มีโอกาสอื่นอีกแล้ว!”
ประธานกับรองประธานชมรมคงวางแผนอย่างรัดกุมมาตั้งแต่ต้น
ชมรมหนังสือพิมพ์ที่แตกตื่นในตอนแรก เริ่มสรรเสริญความเก่งกาจของพวกเขา
“สมแล้วที่เป็นประธานกับรองประธานชมรม! แตกต่างออกไปจริงๆ!”
“คราวนี้ฉันต้องซื้อของที่ระลึกพร้อมกับครูจูเก่อแจกอลให้ได้… คราวก่อนทำไม่สำเร็จเพราะถูกกึมชานซอลขัดขวาง”
ท่ามกลางเสียงเชียร์ของสมาชิก ประธานชมรมเริ่มอธิบายตารางการเดินทาง
ขณะอธิบายพลางแสดงแผนที่ เขาชี้ไปบนหมู่เกาะญี่ปุ่น
“อีกหนึ่งเรื่องที่ต้องแจ้งให้ทราบ ช่วงนี้เราเดินทางไปญี่ปุ่นไม่ได้ เพราะชายแดนกำลังจะปิดอีกครั้ง”
“อีกครั้ง?”
“ใช่ ก็อย่างที่พวกนายรู้ พ่อของแซรอนเป็นนักข่าว เขาติดต่อมาหาฉันหลังจากได้ยินแผนการเดินทาง บอกว่าตอนนี้เขากำลังทำข่าวอยู่ที่ญี่ปุ่น และสถานการณ์ก็ไม่ปกติสักเท่าไร”
กระแสประวัติศาสตร์ของโลกนี้ ส่วนใหญ่คล้ายคลึงกับโลกเดิมของฉัน แต่ก็มีบางจุดแตกต่างกันโนเวลกูดอทคoม
โดยเฉพาะประวัติศาสตร์ก่อนและหลังการปะทะกับต่างมิติ
ช่วงเวลาในการเกิดเหตุการณ์สำคัญ และพัฒนาการของเรื่องราว มีจุดแตกต่างกันอยู่เล็กน้อย
“ฉันลองเข้าเว็บไซต์ข่าวของญี่ปุ่นมาแล้ว แต่ก็ไม่มีอะไรพิเศษ”
“สื่อคงถูกควบคุมอยู่…”
ไม่นานหลังจากก่อตั้งสาธารณรัฐเกาหลีอย่างเป็นทางการ ช่วงเวลาเดียวกับที่รอยแยกต่างมิติปรากฏขึ้นบนคาบสมุทรเกาหลีเป็นครั้งแรก
รัฐบาลและสื่อของญี่ปุ่นรวมหัวกันใส่ร้ายป้ายสีสาธารณรัฐเกาหลี เช่นการออกแถลงการณ์ว่า ‘ประเทศเกาหลีถูกสวรรค์ลงทัณฑ์เพราะไม่ยอมอยู่ใต้อาณัติของจักรวรรดิญี่ปุ่น’ แต่หลังจากนั้นไม่นาน บนหมู่เกาะญี่ปุ่นได้เกิดรอยแยกต่างโลกขึ้นเช่นกัน
ชาวญี่ปุ่นที่ภาคภูมิใจเสียเต็มประดา ว่าตนคือประเทศปลอดรอยแยก คอยปิดข่าวการเกิดรอยแยกตามเป็นระยะ และประณามคนที่อ้างว่าเคยสู้กับเอนามีบนเกาะญี่ปุ่นว่าเป็นพวกสติฟั่นเฟือน พร้อมทั้งยุยงประชาชนให้คว่ำบาตร
พฤติกรรมดังกล่าวส่งผลให้รัฐบาลญี่ปุ่นฝึกฝนเพลเยอร์ได้ล่าช้า อีกทั้งกลยุทธ์ในการรับมือกับรอยแยกก็ยังล้าหลัง จนบางครั้งก็จัดการด้วยตัวเองไม่ไหว
อาศัยข้อเท็จจริงที่รอยแยกต่างโลกปรากฏบนคาบสมุทรเกาหลีเป็นแห่งแรก กระทรวงการต่างประเทศของญี่ปุ่นได้กล่าวอ้างว่า ทุกรอยแยกที่เกิดในญี่ปุ่นเป็นฝีมือของรัฐบาลเกาหลี และเรียกร้องค่าชดเชยจำนวนมหาศาล แต่ไม่นานท่าทีอันแข็งกร้าวก็ต้องพังทลายลง
“หรือว่ามีรอยแยกเกิดที่เขตชิโยดะอีกแล้ว”
“คิดแบบนั้นเหมือนกัน”
“เอาจริงดิ… ที่ชิโยดะอีกแล้ว? ทำไมถึงไม่ถอดใจกับชิโยดะสักทีนะ อพยพทุกสิ่งออกมาและให้เหลือแค่เพลเยอร์ก็สิ้นเรื่อง”
“ที่นั่นมีวังอยู่ คงอพยพไม่ได้… ถ้าพังจนราบเป็นหน้ากลองก็ว่าไปอย่าง แต่วังยังอยู่แบบนี้ คงไม่มีทางปล่อยวางได้หรอก”
เขตชิโยดะ—หนึ่งใน 23 เขตปกครองพิเศษของญี่ปุ่น
เขตชิโยดะเต็มไปด้วยสัญลักษณ์สำคัญของประเทศญี่ปุ่น รวมถึงอาคารสำคัญของฝ่ายตุลาการ ฝ่ายบริหาร และฝ่ายนิติบัญญัติ เช่นวังจักรพรรดิ บ้านพักนายกรัฐมนตรี อาคารรัฐสภา ศาลสูงสุด และกองบัญชาการตำรวจนครบาล
ราวกับเป็นการเย้ยหยันประเทศญี่ปุ่นที่ปฏิเสธการมีอยู่ของต่างโลก รอยแยกมักปรากฏขึ้นในเขตชิโยดะที่เปรียบดังหัวใจของประเทศญี่ปุ่น ส่งผลให้เจ้าหน้าที่ระดับสูงล้มตายไปเป็นจำนวนมาก รวมถึงบุคคลสำคัญในรัฐบาล
กระทั่งนายกรัฐมนตรี—ผู้นำรัฐบาล—รวมถึงรัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศคนที่เรียกร้องให้เกาหลีชดใช้ค่าเสียหาย ก็ต้องอายุสั้น
มีรัฐมนตรีเพียงสามคนจากสิบห้าคนที่รอดชีวิต
สถานการณ์ในญี่ปุ่นเริ่มดีขึ้นเมื่อบุคคลที่อายุน้อยสุดจากทั้งสาม—รัฐมนตรีกระทรวงศึกษาธิการ วิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยีในเวลานั้น ขึ้นดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีที่ว่างลง จนกลายเป็นนายกรัฐมนตรีอายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น เขายอมรับการมีอยู่ของรอยแยกย่างโลก และพยายามเจรจากับสำนักงานใหญ่ของสมาคมเพลเยอร์
อย่างไรก็ตาม ไม่ถึงสิบปีถึงมา เขาถูกเขี่ยทิ้งด้วยฝีมือขั้วอำนาจทางการเมืองฝั่งตรงข้าม มิใช่เอนามีหรือรอยแยก
นับแต่นั้นเป็นต้นมา นโยบายเกี่ยวกับต่างโลกของญี่ปุ่นก็ขับเคลื่อนไปตามผลประโยชน์ทางการเมือง
การปิดชายแดนและปิดสื่อ เกิดขึ้นบ่อยครั้งจนชาชิน
“…แบบนี้การแข่งกระชับมิตรระหว่างเกาหลี จีน ญี่ปุ่นจะราบรื่นไหม”
“หายห่วง ช่วงนี้มีเพลเยอร์ม.ปลายคนหนึ่งกำลังดังเป็นพลุแตกในญี่ปุ่น เป็นนักเรียนหญิงจากโรงเรียนหญิงล้วนที่รับเฉพาะลูกหลานตระกูลผู้ดี ฉันมั่นใจว่าเธอต้องเข้าแข่งกระชับมิตรแน่ ได้ยินคนญี่ปุ่นเอาแต่ป่าวประกาศไปทั่วว่า ‘สุดยอดอัจฉริยะผู้ทำลายจีนกับเกาหลี!’ อะไรทำนองนั้น”
“เหมือนจะเคยเห็นในทีวีอยู่นะ”
“คาดคะเนด้วยสายตา ยังห่างชั้นกับดาอิน”
หลังจากใช้เวลาไปกับการตรวจสอบตารางกิจกรรมใหม่ ชมรมหนังสือพิมพ์ของเราเปลี่ยนมาคุยเรื่องการแข่งกระชับมิตรระหว่างเกาหลี จีน ญี่ปุ่น
กินมื้อค่ำของอิสต์วิงเสร็จ ไม่นานก็เข้าสู่ช่วงกลางดึก
‘หืม…’
ระหว่างกำลังเดินเล่นไปรอบเลานจ์ตามคำแนะนำของประธานชมรม ซึ่งบอกให้ออกมากินลมชมบรรยากาศก่อนนอน ฉันเห็นเงาประหลาดด้านนอกหน้าต่าง
เป็นเงาคนกำลังห้อยหัว
“รองหัวหน้าห้องจอมพิรุธ ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้นล่ะ”
“เปล่า… แค่รู้สึกเหมือนมีอะไรอยู่ข้างนอก”
“ไม่เห็นจะมีอะไรเลย”
มุนแซรอนเอียงคอสงสัย
ถ้านับรวมระยะทางที่ลอยขึ้น ตำแหน่งปัจจุบันของเราจะอยู่สูงจากระดับพื้นดินราวหนึ่งร้อยชั้น
ไม่ควรจะมีใครอยู่ข้างนอกได้
‘แต่ถ้าพูดออกไป มุนแซรอนที่กลัวผีคงเสียขวัญโดยใช่เหตุ’
ถึงจะติดใจนิดหน่อย แต่ฉันเฉไฉด้วยการพูดว่า ‘สงสัยจะเป็นเงานก’
ระหว่างนั้น ฉันได้ยินเสียงหัวเราะอันร่าเริงของวังจีโฮดังมาจากเลานจ์กลาง
หลังจากชมวิวยามค่ำคืนจนอิ่มเอมใจ
“ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ! ถ้ามีอะไรก็ติดต่อหาฉันหรือรองประธานได้”
“เด็กปีสองนัดกันว่าจะโต้รุ่งยันเช้า! ถ้าใครนอนไม่หลับก็มาที่ห้องฉันได้!”
“ฉันไปด้วยได้ไหม”
“ได้ทุกเมื่อ! ใครใคร่มาก็เชิญ แต่ถ้าคิดจะกลับก็ไม่ง่ายหรอกนะ! ถ้าเครื่องติดต้องอยู่ยาวสถานเดียว!”
“ถ้าใครแค่อยากคุยเล่น แวะมาห้องพวกเราได้”
“ไม่ใช่แค่คุยเล่น แต่คอนเซปต์ห้องเราเหมือนวิทยุรายการผี! เราจะคุยเกี่ยวกับตำนานสยองขวัญของโรงเรียนแสงเงินทั้งคืนเลยล่ะ ห้ามหลับเด็ดขาด!”
สมาชิกชมรมตัดสินใจกระจุกตัวกันแค่ไม่กี่ห้อง จนชวนให้ตั้งคำถามว่า จำเป็นต้องเช่าเหมาทั้งชั้นจริงหรือ
“โชอึยชิน นายจะทำอะไรต่อ”
“มุนแซรอนจะเล่าเรื่องตลกทั้งคืนเพื่อสู้กับรายการผี ฉันชั่งใจอยู่ว่าจะไปฟังเธอหรือเข้านอนดี”
เป็นคำถามจากวังจีโฮ—รูมเมทของฉัน
ตอนที่กำหนดห้องพัก เขายืนกรานว่าต้องเป็นรูมเมทของฉันเท่านั้น
มีห้องพักให้เลือกมากมายเนื่องจากชมรมหนังสือพิมพ์เช่าเหมาทั้งชั้น แต่ห้องสวีตพรีเมียมของวังจีโฮมีสองห้องนอน สองห้องน้ำ และสองห้องสุขา รวมถึงมีห้องรับแขกกับห้องรับประทานอาหารแยกต่างหาก
“เราสองคนนอนนอนห้องเดียวกันได้นี่”
ด้วยข้อเสนอของวังจีโฮ แม้จะมีความวุ่นวายเล็กน้อยในช่วงแรก แต่สุดท้ายเด็กชมรมหนังสือพิมพ์ก็มารวมตัวกันที่ห้องรับแขกภายในห้องสวีตพรีเมียมของฉันกับวังจีโฮ เพื่อจับกลุ่มทำกิจกรรมโต้รุ่งกันถึงเช้า
ตรงมุมหนึ่งของห้องนั่งเล่น เด็กบางกลุ่มเล่นไพ่กันอย่างบ้าคลั่ง บางกลุ่มสลับกันเล่าเรื่องผีทีละคน สวนประธานชมรมกับรองประธานดูเหมือนจะวางแผนกันจนเพลีย ทั้งสองผล็อยหลับไปบนโซฟา
เด็กชมรมหนังสือพิมพ์ส่วนใหญ่ที่ร่าเริงตลอดทั้งคืน ดันออกอาการง่วงเหงาหาวนอนเมื่อใกล้จะถึงมื้อเช้า
ปิ๊งป่อง
[ย็อมจุนยอล] สวัสดีครับท่านอาจารย์
เป็นข้อความจากย็อมจุนยอล สื่อถึงการมาเยือนของยามเช้า
…คงเป็นพยากรณ์อากาศตามปกติกระมัง
วันนี้ฉันต้องออกนอกประเทศ ข้อมูลสภาพอากาศของเกาหลีคงไม่มีประโยชน์
ราวกับอ่านความคิดฉันออก ย็อมจุนยอลเปิดประเด็นอื่น
[ย็อมจุนยอล] ผมคิดมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วครับ
