เพลเยอร์จะมีสมรรถภาพร่างกายและสมองสูงกว่าคนทั่วไป
ความคิดจึงแล่นในหัวได้เร็วกว่า
ทันทีที่เห็นคนตกจากหลังคา สมองของฉันประมูลผลด่วนจี๋
ห้องของฉันอยู่บนชั้นสิบเจ็ด
มีคนตกจากหลังคาของตึกยี่สิบชั้น
คำนึงจากความสูงของอาคาร ระยะการตกคือสิบถึงสิบห้าเมตรเหนือศีรษะ
เนื่องจากไม่ทราบน้ำหนักของวัตถุที่ตกลงมา จึงเป็นเรื่องยากที่จะคำนวณพลังงานศักย์ที่แน่ชัด
แต่เป็นระยะการตกที่สูงมาก
สำหรับคนธรรมดา แรงปะทะอาจทำให้ตายคาที่ได้
ฉันเองก็ไม่แน่ใจว่า พละกำลังในปัจจุบันจะสูงพอที่จะรับไว้ได้ไหม
ต่อให้ฉันไม่เจ็บหรือไม่ตาย แต่ก็มีโอกาสที่จะรับคนที่ตกลงมาไม่อยู่
‘ต้องใช้แสงประทาน’
หอพักมีการติดตั้ง CCTV อยู่ด้านนอกตัวอาคาร
ถ้าแสงประทานของฉันที่สามารถเปลี่ยนรูปลักษณ์ได้ตามใจชอบ ถูกเปิดเผยออกสู่โลก หลังจากนี้คงเคลื่อนไหวได้ไม่ถนัดนัก
‘คงต้องลองใช้แสงประทานแบบไม่เปลี่ยนรูปลักษณ์’
อย่างแย่ที่สุด ‘เส้นทางเพลเยอร์’ จะถูกเปิดเผยในกรณีที่ล้มเหลว แต่ถ้าช่วยชีวิตคนไว้ได้มันก็คุ้ม
‘แบคโฮกุน…’
ตัวละครแรกที่ผุดขึ้นในใจ คือตัวละครหลักของฉัน—แบคโฮกุน—ที่เพิ่งพบกันเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน
ถ้าเป็นแบคโฮกุนผู้แข็งแรงพอจะใช้ดาบใหญ่ได้คล่องแคล่ว แถมยังเป็นเผ่าเสือ ด้านพละกำลังคงไม่ใช่ปัญหา
แบคโฮกุนร่างสุดท้าย ระยะเวลาคงสั้นเกินกว่าจะนำมาใช้งาน
แต่ถ้าเป็นร่างปกติที่ได้รับดีบัฟ ‘โทสะเทพสวรรค์’ นั่นไม่มีปัญหา
‘ต้องนำพลังของแบคโฮกุนมาใส่ไว้ในตัว… แทนที่จะปล่อยให้ปกคลุมทั้งร่าง เราต้องบีบอัดให้อยู่แค่ภายใน…’
ยังไม่แน่ใจว่าจะได้ผลหรือไม่ แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องลอง
ถึงจะเป็นครั้งแรก แต่ฉันต้องทำให้สำเร็จ
สมาธิทั้งหมดถูกเพ่งเพื่อเปลี่ยนพลังของเส้นทางเพลเยอร์ให้กลายเป็นภาพในหัว
ซู่ว!
การ์ดของแบคโฮกุนกลายเป็นแสงสว่างพร้อมกับคลุมร่างกาย ขณะเดียวกัน ฉันเหยียดสองแขนออกไปรับคนที่กำลังตกลงมา
ทันใดนั้น สองมือหนักอึ้งทันที แต่ค่าสถานะโดยรวมของแบคโฮกุน ช่วยให้ฉันแข็งแรงพอที่จะรับบุคคลดังกล่าวไว้อย่างมั่นคง
โดยที่ยังอยู่ในรูปลักษณ์ของโชอึยชินวัยสิบเจ็ดปี
‘สำเร็จ! ไม่เปลี่ยนรูปลักษณ์ด้วย!’
โดยไม่ปล่อยให้หลุดมือ ฉันรีบทิ้งตัวล้มบนระเบียงห้องในท่าหลังลง
“อะ…อ๊า—!”
“มีคนตกลงมา! มีคนตกตึก!”
ดูเหมือนจะพยานมากกว่าหนึ่งคนที่เห็นคนตกตึก
เสียงเจี๊ยวจ๊าวดังมาจากทุกสารทิศ โดยเฉพาะด้านบนที่โหวกเหวกเป็นพิเศษ
ฉันก้มมองเจ้าของร่างที่กำลังหมดสติในอ้อมแขน
ตัวละครที่ควบคุมได้
แถมยังเป็นคนที่เพิ่งได้คุยกันเมื่อไม่นาน
〈เรียกดูข้อมูลส่วนบุคคลของ ‘อีเรนา’ 〉
[ชื่อ] อีเรนา
[สมญานาม] ปีหนึ่งโรงเรียนแสงเงิน
[พรคุ้มครอง] ความห่วงใยจากเทพธิดาแห่งทารก ‘ข้าจะเฝ้ามองจนกว่าเจ้าจะลืมตา’
[แสงประทาน] (ไม่เปิดใช้งาน)
[สถานะ] อ่อนแอทั้งร่างกายและจิตใจ — เลเวลของค่าสถานะและสกิลทั้งหมดลดลงเล็กน้อย, คำสาบานให้เงียบ x2, หมดสติ
[ค่าสถานะโดยรวม] Lv.8
[สกิล]
ปลดกับดัก Lv.3
ตรวจจับเอนามี Lv.2
เฆี่ยน Lv.1
[คำอธิบาย]
(โหลดบางส่วนล้มเหลว)
—
อีเรนาที่ตกลงมา คืออีเรนาเดียวกับที่ฉันได้พบในงานประมูลมายา
เด็กที่พยายามเตือนให้ฉันในร่างย็อมจุนยอล ออกมาจากงานประมูล
‘อีเรนา…’
เมื่อคลายเส้นทางเพลเยอร์ บรรดาการ์ดพลันดับแสงแล้วทยอยกลับเข้ามาในตัวฉัน
การ์ดที่บินออกไปนอกหน้าต่างเพราะพลังโชคชะตา—การ์ดของอีเรนา—สลายไปเป็นใบสุดท้าย
* * *
หากมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นในหอพัก กลุ่มแรกที่เคลื่อนไหวคือ ‘สมาคมปีกธรณี’ ซึ่งเป็นองค์กรที่ปกครองโดยนักศึกษาหอพักด้วยกันเอง
โรงเรียนแสงเงินจะไม่มีผู้ดูแลหอพัก
ฝ่ายจัดการย่านหอพักจะดูแลแค่สิ่งอำนวยความสะดวก ส่วนสมาคมปีกธรณีจะมีหน้าที่ทั้งดูแลนักเรียน ไกล่เกลี่ยความขัดแย้ง ออกกฎระเบียบ และคอยมอบรางวัลกับลงโทษ
ในสมัยก่อน หอในของโรงเรียนแสงเงินจะมีผู้ดูแลหอ
แต่เกิดปัญหาขึ้นเพราะผู้ดูแลหอมีอำนาจมากเกินไป แถมยังมีการจ้างงานที่ไม่โปร่งใส
ผู้ดูแลหอที่เก่งไม่พอจะเป็นเพลเยอร์ อาจมีเส้นสายกว้างขวาง แต่ก็ไร้ฝีมือ
คนเหล่านั้นมักรู้สึกว่าตัวเองต่ำต้อยกว่าเพลเยอร์ โดยเฉพาะเพลเยอร์ที่เข้าเรียนในโรงเรียนที่มีชื่อเสียงที่สุดของเกาหลี
แต่เมื่อมีอำนาจในมือ พวกเขาได้ดื่มด่ำไปกับความรู้สึกเหนือกว่า ด้วยการข่มเหงเหล่านักเรียนหัวกะทิของโรงเรียนแสงเงิน
‘มีหลายเหตุการณ์ในเกมที่กล่าวถึงเรื่องนี้’
‘คดีนักเรียนปีสามถูกลงโทษหมู่ก่อนวันสอบเข้ามหาวิทยาลัย’
‘คดีล่วงละเมิดทางเพศในห้องอ่านหนังสือของอาคารปีกธรณี’
‘คดีทำโทษทางร่างกายเชิงประจานในห้องอาหารของอาคารปีกธรณี’
ยังมีอีกเพียบ
หลังจากถูกกล่าวหาและฟ้องร้อง ผู้ดูแลหอถูกนำขึ้นศาลตามกระบวนการทางกฎหมาย ถูกลงโทษด้วยการปรับเงินและภาคทัณฑ์ แต่สุดท้ายก็ไม่ติดคุก และไม่ถูกปลดจากตำแหน่ง
เป็นเพราะคณะกรรมการแอบร่วมมือกับผู้ดูแลหอพัก ในการยักยอกงบประมาณสำหรับบริหารจัดการดูแลหอพักเป็นเงินหลักพันล้านวอนต่อปี คณะกรรมการที่ยังเสียดายเงินก้อนดังกล่าว พยายามปกป้องผู้ดูแลหออย่างสุดความสามารถ
เมื่อได้รับการหนุนหลังจากคณะกรรมการ ผู้ดูแลหอพักยิ่งกลั่นแกล้งนักเรียนอย่างออกนอกหน้าและถี่ขึ้น
‘สิ่งต่างๆ เริ่มดีขึ้นหลังจากประธานนักเรียนคนหนึ่งเข้ารับตำแหน่งเมื่อสิบห้าปีก่อน’
ย้อนกลับไปเมื่อสิบห้าปีที่แล้ว ภายใต้การชักนำของประธานนักเรียน เหล่านักเรียนของโรงเรียนแสงเงินลงมติเป็นเอกฉันท์ที่จะเลิกจ้างผู้ดูแลหอพักและคณะกรรมการที่ทุจริต
สภานักเรียนเปิดตัว ‘แคมเปญล่าลายเซ็นนักเรียนโรงเรียนแสงเงิน’ เพื่อกดดันให้คณะกรรมการเกษียณ ลาออก และเลิกจ้างผู้ดูแลหอ
แม้แต่นักเรียนที่พักการเรียน นักเรียนที่รักษาตัวในโรงพยาบาล และนักเรียนที่เรียนต่อต่างประเทศชั่วคราว ก็ยังช่วยลงคะแนนผ่านระบบผ่านไปรษณีย์
แคมเปญล่าลายเซ็นเกิดขึ้นอย่างสมัครสมานสามัคคี กลายเป็นสถิติการลงนามมากที่สุดเป็นประวัติศาสตร์ของโรงเรียน แต่คณะกรรมการกลับยังคงหน้าด้านหน้าทน
พวกเขายืนกรานภายใต้จุดยืนที่ว่า ‘นักเรียนที่กำลังจะจบการศึกษาในอีกสามปี ไม่ควรมีส่วนร่วมกับการบริหารโรงเรียน และคณะกรรมการชุดนี้มีหน้าที่ต้องสั่งสอนมารยาทให้กับนักเรียนชั้นมัธยมปลายที่ทำตัวอวดดี’
‘การพูดแบบนั้นยิ่งทำให้เรื่องราวบานปลาย’
หลังจากแคมเปญล่าลายเซ็นจบลงด้วยความล้มเหลว เหล่าคณาจารย์ตัดสินใจเข้าร่วมฝ่ายนักเรียน
นักเรียนและครูของโรงเรียนแสงเงินปฏิเสธการเรียนการสอนทั้งหมด และทำการประท้วงเงียบหน้าตึกเงินจรัส
สภานักเรียนได้บันทึกภาพเหตุการณ์ หลักฐาน และเอกสารมากมาย
เนื้อหาประเภทวิดีโอถูกอัปโหลดขึ้นเว็บไซต์ชื่อดังพร้อมกับคำบรรยาย 38 ภาษา และหาโอกาสสัมภาษณ์กับสื่อมวลชน เพื่อเปิดโปงเรื่องราวให้สังคมรับรู้
สถานการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในโรงเรียนเพลเยอร์มัธยมปลายอันดับหนึ่งของเกาหลีใต้ ตกเป็นเป้าสนใจของผู้คนทั้งประเทศ รวมถึงสื่อนอก จนคณะกรรมการเริ่มนั่งไม่ติด
ท้ายที่สุด ประธานวังมยองโฮที่หายหน้าหายตาไปนาน กลับมาที่โรงเรียนและประกาศสนับสนุนฝ่ายนักเรียน ส่งผลให้ความขัดแย้งจบลง
ผลลัพธ์ทำให้คณะกรรมการห้าคน ถูกเปิดโปงความผิดต่อสาธารณะพร้อมกับไล่ออก บรรดากลุ่มผู้ดูแลหอพักตกงานทันที ถูกฟ้องร้องในคดีอาญา และถูกจำคุกในที่สุด
ลงเอยด้วย องค์กรปกครองตัวเองของนักเรียนหอพัก—สมาคมปีกธรณี—ถูกก่อตั้งขึ้น
สมาคมปีกธรณีจึงกลายเป็นอีกหนึ่งองค์กรตัวแทนนักเรียน ถัดจากสภานักเรียน กรรมการรักษาระเบียบ และชมรมทั่วไปอื่นๆ
คนที่บินขึ้นมาบนระเบียงห้องของฉันด้วยแอร์บอร์ดแบบบังคับมือ คือซองซีวาน—ประธานสมาคมปีกธรณี—นักเรียนปีสามของโรงเรียนแสงเงิน
‘สมาคมปีกธรณีตอบสนองเร็วมาก’
ถ้าดูจากวิดีโอในกล้อง CCTV บนผนังด้านนอกตึกหอพัก ก็คงระบุได้ไม่ยากว่าเป็นห้องนี้โนเวลกูดอทคอม
ในกรณีฉุกเฉิน ตัวแทนนักเรียนที่มีใบขับขี่ สามารถบังคับแอร์บอร์ดด้วยมือได้เหมือนกับที่ซองซีวานเพิ่งทำลงไป
แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ… มาถึงที่นี่ได้ภายในสองนาที ไม่เร็วไปหน่อยหรือ?
“ฉันเห็นจากกล้องวงจรปิดแล้ว นายไม่เป็นอะไรใช่ไหม”
ดูเหมือนซองซีวานจะรีบมาก
คงกำลังอาบน้ำอยู่ เพราะผมยังไม่แห้ง และสวมเสื้อยืดกลับด้านในนอก
ปลายผมแข็งเล็กน้อยเพราะลมกลางคืนในเดือนมีนาคม
“ผมสบายดี ส่วนเด็กที่ตกลงมาหมดสติ”
“อาฮะ… ขอเข้าไปได้ไหม”
“ครับ”
ซองซีวานวางแอร์บอร์ดและถอดรองเท้าไว้บนระเบียงห้องฉัน ก่อนจะเดินเข้ามาและสังเกตอาการอีเรนาที่กำลังนอนบนโซฟา
ในเวลาเดียวกัน ด้านนอกยังคงมีเสียงเอะอะ
หอพักปีหนึ่งมีทั้งหมดยี่สิบชั้น
สิบชั้นล่างเป็นของผู้หญิง
สิบชั้นบนเป็นของผู้ชาย
และฉันอยู่ชั้นสิบเจ็ด
จึงเป็นเรื่องไม่ปกติที่อีเรนาจะอยู่ข้างบน
“ดูเหมือนจะไม่ได้รับบาดเจ็บ ไม่ต้องใช้ไอเท็มฟื้นฟู”
ซองซีวานถอนหายใจด้วยความโล่งอก พลางเก็บการ์ดไอเท็มฟื้นฟูกลับเข้ากระเป๋า
“อึยชิน… เอ่อ… ขอโทษนะ แต่ฉันขอประกาศออกไปว่าเป็นการกลั่นแกล้งจากห้องศูนย์ได้ไหม”
“หือ…”
“อึยชิน นายกับอีเรนาอยู่ห้องศูนย์ทั้งคู่ สามารถอ้างได้ว่าเป็นการกลั่นแกล้งเพื่อความสนุก… ถ้าเกิดปัญหาอะไรขึ้นหลังจากนี้ จะรับผิดชอบทั้งหมดและช่วยอธิบายกับทุกคนเอง… ทั้งที่นายช่วยเรนาไว้แท้ๆ … ฉันขอโทษนะ”
ซองซีวานก้มหัวให้ฉัน
ไม่เพียงจะก้มหัวให้เด็กปีหนึ่งโดยไม่ลังเล แต่ฉันยังตกใจเรื่องที่เขารู้จักชื่อฉันด้วย
‘จำชื่อเด็กหอทุกคนได้หมดเลยรึไง’
แต่สิ่งที่ทำให้ฉันประหลาดใจมากที่สุด คือเรื่องที่อีเรนาอยู่ห้องศูนย์
เพราะในเกม อีเรนาไม่ได้อยู่ห้องศูนย์
‘ให้ทุกคนคิดว่าเป็นการกลั่นแกล้งก็ดีเหมือนกัน’
การเข้าไปพัวพันกับเหตุพยายามฆ่าตัวตาย
กับการเข้าไปพัวพันเหตุกลั่นแกล้งของเด็กปีหนึ่ง
แทบไม่ต้องคิดเลยว่าปัญหาใดจะบานปลายมากกว่า
อย่างน้อยก็จนกว่าจะได้ฟังรายละเอียดจากปากอีเรนา ฉันคิดว่าควรปิดเรื่องเอาไว้ก่อน
เมื่อฉันพยักหน้ารับ ซองซีวานทำหน้าโล่งใจเจือรู้สึกผิด ก่อนจะชะโงกศีรษะออกไปนอกระเบียงแล้วตะโกนเสียงดัง
“ทุกคนเข้ากลับเข้าไปในห้อง! ไม่มีอะไร! ก็แค่พวกเด็กห้องศูนย์เล่นพิเรนทร์!”
เสียงจ้อกแจ้กจอแจหยุดลงทันที ตามด้วยเสียงการสนทนา
“รุ่นพี่ประธานสมาคมนี่หว่า… เฮ้ย! กลับเข้าห้อง!”
“ฝีมือห้องศูนย์เองหรือเนี่ย เจ้าพวกบ้านั่นเอาตั้งแต่วันแรกเลยรึไง?”
“พวกเด็กห้องศูนย์ เห็นใจกันหน่อยได้ไหม เทอมนี้ยังอีกยาวไกลนะเฟ้ย!”
“ฝึกสกิลรึเปล่านะ”
“คงจะเตรียมไว้เล่นเมษาหน้าโง่ล่วงหน้า… ให้ตายสิ ตกอกตกใจหมด นึกว่ามีคนกระโดดตึกจริงๆ”
“เหมือนกับที่ได้ยินจากพิธีปฐมนิเทศหอพักไม่มีผิด! เจ๋งชะมัด!”
หน้าต่างหอพักปีหนึ่งที่เปิดอยู่หลายห้อง ทยอยปิดสนิทจนเกิดความเงียบ
เหตุการณ์สงบได้เร็วจนน่าเหลือเชื่อ
“ในพิธีปฐมนิเทศหอพัก ฉันอบรมวิธีปฏิบัติตัวขณะเกิดเหตุไม่คาดฝันให้พวกเขา… สี่จากห้าตัวอย่างที่ยกขึ้นมา เป็นฝีมือของนักเรียนห้องศูนย์”
ห้องศูนย์น่ากลัวถึงเพียงนั้น
พวกรุ่นพี่ห้องศูนย์ต้องก่อวีรกรรมไว้มากแค่ไหน?
ไม่สิ ถ้าคำนึงจากความแสบของห้องศูนย์ในเกม เรื่องนี้ก็สมเหตุสมผล
เปลี่ยนน้ำทั้งหมดในแทงค์โรงเรียนให้เป็นนมรสกาแฟ
สร้างปราสาทน้ำแข็งขนาดมหึมาบนทะเลสาบของโรงเรียน
เกิดระเบิดหลายสิบครั้งภายในอาคารเรียนเก่าที่มีแผนจะรื้อถอน
และอีกมาก
ฉันคิดว่าแค่สี่ในห้าตัวอย่างคงไม่พอ
ถ้ารู้แบบนี้คงร่วมพิธีปฐมนิเทศหอพักไปแล้ว…
ขณะฉันใช้ความคิด ซองซีวานโทรศัพท์ด้วยอุปกรณ์พกพา
“ครูฮัมกึนยองใช่ไหมครับ ผมซีวานเอง… ใช่ครับ ข่าวแพร่ไปถึงหอพักอาจารย์แล้วหรือ? ช่วยได้ทันครับ ไม่มีใครบาดเจ็บ… ห้องศูนย์? ใช่ครับ ทั้งคู่เป็นเด็กห้องศูนย์ อีเรนากับโชอึยชินครับ… ครับ ผมเดี๋ยวผมไปหา”
ดูเหมือนซองซีวานจะคุยกับฮัมกึนยอง ครูประจำชั้นของห้องศูนย์
ถึงจะได้ยินแค่เสียงของซองซีวาน แต่ก็เดาได้ไม่ยากว่าปลายสายพูดอะไร
“เราต้องรีบไปหาครูฮัมกึนยอง… ช่วยพาเธอออกมาที่ระเบียงหน่อย ฉันจะเปลี่ยนแอร์บอร์ดให้เป็นโหมดสี่ที่นั่ง”
ขณะซองซีวานกำลังปรับแต่งแอร์บอร์ดบนระเบียง ฉันนำผ้าห่มที่เขายื่นให้คลุมตัวอีเรนา
‘…ผอมจัง’
อีเรนาผอมกว่าตอนที่ฉันได้เจอในงานประมูลมายามาก
ในหน้าเล็กๆ ที่ซีดเซียวยิ่งทำให้ดูน่าสงสาร
ฉันห่อเธอด้วยผ้าห่มอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้คนอื่นเห็นหน้า จากนั้นก็อุ้มขึ้น
“ไปกันเถอะ”
หลังจากซองซีวานยืนยันว่าฉันกับอีเรนานั่งอย่างมั่นคง เขาเริ่มเดินเครื่องแอร์บอร์ด
ซองซีวานขับแอร์บอร์ดช้ามาก เพื่อไม่ให้สะเทือนถึงอีเรนา
“เกิดเรื่องแบบนี้บ่อยไหม”
“หือ…”
“รุ่นพี่ดูชินแล้ว”
ย้อนกลับไปตอนที่ซองซีวานเพิ่งมาถึงห้อง สีหน้าของเขาดูกระวนกระวายมาก
แต่ถึงอย่างนั้นก็เตรียมตัวมาเพียบพร้อม ทั้งไอเท็มฟื้นฟูและผ้าห่ม รวมถึงการจัดการสถานการณ์ และยังโทรหาครูประจำชั้นทันทีที่ยืนยันว่าปลอดภัย
ความเจนจัดที่แสดงให้เห็น บ่งบอกชัดเจนว่าเขาคุ้นเคยกับสถานการณ์
“…ตามโรงเรียนม.ปลายและมหาวิทยาลัยดังจะมีคดีฆ่าตัวตายทุกปี โดยเฉพาะสถานศึกษาที่รับแต่เพลเยอร์… ก่อนจะเข้าเรียน เด็กทุกคนเคยเป็นเด็กพิเศษที่มีเพียง 15% ในเกาหลี”
ซองซีวานไม่ตอบคำถามโดยตรง แต่เล่าอย่างคลุมเครือ
“เมื่อเด็กเหล่านั้นมารวมตัวกัน จนพวกเขาไม่พิเศษอีกต่อไป มีเด็กบางคนยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้”
ซองซีวานเว้นวรรคเล็กน้อยพลางชำเลืองอีเรนาในอ้อมแขนฉัน
“แต่เรนาเพิ่งเข้าเรียนวันแรก ฉันคิดว่าจะน่าเป็นเหตุผลอื่น”
ขณะซองซีวานกำลังพูด แอร์บอร์ดลงจอดที่หน้าหอพักครู
ยังไม่ทันจะได้เข้าไปในห้องรับรองที่ครูฮัมกึนยองรออยู่
อีเรนาลืมตาขึ้น
—
MasterGU.edited = ซงซีวาน->ซองซีวาน (เริ่มเจอคำตั้งแต่บทนี้—แก้ย้อนหลังให้—ผู้แปลแจ้งไว้ในบทที่ 130), คณะกรรม->คณะกรรมการ
