MasterGU.noted = ชื่อบทจากเว็บนอก -> Ghost Stories, Pictures, and Clues/เรื่องผี รูปภาพ และเบาะแส (3)
อิงจากศาสตร์ของฮวงจุ้ย แผ่นดินได้ถูกแบ่งออกเป็นสี่ทิศรอบภูเขาลูกหนึ่ง
เขาลูกดังกล่าวมีนามว่าภูผาจตุรเทพ โดยสัตว์สี่ทิศรอบข้างประกอบไปด้วย ‘มังกรครามประจิม’ ‘เสือขาวบูรพา’ ‘วิหคแดงอุดร’ และ ‘เต่าดำทักษิณ’
หากมองภูเขาพุกอักให้เป็นเขาหลักตามฮวงจุ้ย ภูเขาอินวังที่อยู่ทางขวามือจะสื่อถึงเสือขาว
ภูเขาหินซึ่งแต่เดิมเป็นถิ่นพำนักของเสือขาว ปัจจุบันอยู่ภายใต้ความดูแลของเสือเหลือง
“ท่านเสือเหลือง พวกเราต้องอยู่ที่นี่ไปอีกนานแค่ไหน!”
“การเชื่อมโยงคลื่นพลังวิเศษอะไรนั่น… ทำได้จริงแน่นะ?”
“ข้าอยากกลับบ้านแล้ว…”
“อยากกลับไปฟังเพลงใหม่ของควอนเจอิน…”
ภายในบาเรียบนเขาอินวัง
ห้องฝึกที่สร้างจากหินสีขาวจนชวนให้แสบตา
ศิษย์เสือครามทั้งสี่แหกปากครวญครางทันทีที่เสือเหลืองในวัยสามสิบเดินเข้ามา
เมื่อไม่นานมานี้ เสือเหลืองได้ขังพวกเขาไว้ในห้องฝึกพร้อมกับมอบบททดสอบ ‘จงเชื่อมโยงคลื่นพลังวิเศษเข้าด้วยกัน’ ซึ่งไม่เคยมีใครได้ยินมาก่อน
“ข้าเกือบแย่เพราะกระแสคลื่นพลังวิเศษไหลย้อนกลับเชียวนะ!”
“แม้ว่าเราจะมีกระแสคลื่นพลังวิเศษใกล้เคียงกัน แต่ถ้าควบคุมพลาดนิดเดียวก็อาจเป็นอันตรายถึงจิตใจได้!”
“ให้พวกเราพักบ้างเถอะ!”
“คุณควอนเจอิน… ได้โปรดจัดคอนเสิร์ตรอบใหม่ด้วย…”
ในหัวของศิษย์เสือครามมีแต่เรื่องพวกนี้รึไงนะ
เสือเหลืองในวัยสามสิบยืนมองทั้งสี่อยู่สักพัก ก่อนจะหยิบบางสิ่งออกจากถุงกระดาษ
เหยื่อล่อที่เหมาะกับงานอดิเรกของพวกเขา
“ถ้าทำสำเร็จฉันจะยกไอ้นี่ให้”
อาศัยสายตาอันยอดเยี่ยม ทั้งสี่มองเห็นสิ่งที่อยู่ในมือเสือเหลือง
ทุกคนพลันกระโดดลอยราวสองเมตรจากท่านั่งในตอนแรก
“ซ…CD เพลงใหม่ของควอนเจอิน!”
“เพิ่งออกมาแค่ซิงเกิลดิจิทัลไม่ใช่รึไง… เป็นไปไม่ได้… แถมยังมีลายเซ็นด้วย!”
“…อีกอันเป็นแผ่นบลูเรย์คอนเสิร์ต ณ โรงละครลอสแอนเจลิสรุ่นลิมิเต็ด!”
“อ๊า! มีลายเซ็นด้วย! แถมไม่ใช่ลายเซ็นพิมพ์ แต่เซ็นสดด้วยมือ!”
วันที่เสือเหลืองไปเยือนตึกสำนักงานทีมทะเลสาบนิรันดร์
ควอนเจอินกระตือรือร้นที่จะมอบของขวัญให้เด็กๆ ห้อง 1/0 ก่อนกลับ
ในระหว่างที่เด็กคนอื่นปฏิเสธน้ำใจ เสือเหลืองไม่ลังเลที่จะยื่น CD บลูเรย์รุ่นลิมิเต็ดให้เซ็น
เพื่อนๆ ในห้องต่างพากันทำหน้าเอือมระอา
แต่เสือเหลืองหาได้แยแส แค่ได้เหยื่อล่อที่ต้องการเป็นพอแล้ว
ผลลัพธ์ก็น่าทึ่งมาก
“มีไฟขึ้นมาเลย คุณควอนเจอิน! วันนี้ผมจะกลับบ้านไปฟังเพลงของคุณ…”
“คู่แฝด พวกเจ้าเริ่มเชื่อมกันก่อน! ได้ยินว่าถ้าเชื่อมสองคนได้ที่เหลือก็จะง่าย! แฝดคนโตเป็นศูนย์กลางของคลื่นพลังวิเศษ…”
“ไม่มีสมาธิเลย หุบปาก!”
ในบรรดาสี่ศิษย์ของเสือคราม คู่แฝดเริ่มแผ่คลื่นพลังวิเศษออกมาพร้อมกัน
คลื่นสีน้ำเงินที่กระเพื่อมคล้ายกระแสน้ำ
ความถี่คลื่นใกล้เคียงกันมาก สมแล้วที่เป็นฝาแฝด
ทว่า…
เปรี้ยะ…!
เกิดประกายไฟเล็กๆ ท่ามกลางคลื่นพลังวิเศษของทั้งสอง
เป็นสัญญาณของการไหลย้อนกลับ
“คึกก…!”
“อ…อีกนิด…!”
คู่แฝดหน้ามืดตามัวเพราะของรางวัลจนฝืนทำเกินตัว
ไม่นานประกายไฟก็ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนคลื่นพลังวิเศษเริ่มไหลย้อนกลับ
เปรี้ยะ!
“พอแค่นั้นแหละ!”
เสือเหลืองกระโจนเข้าใส่ประกายไฟสีน้ำเงิน
วินาทีที่เรือนผมและนัยน์ตาของเสือเหลืองเปลี่ยนเป็นสีทอง
คลื่นพลังวิเศษที่ไหลย้อนกลับ ถูกพลังเวทสีทองตรึงเอาไว้ได้ทันท่วงที
ตุ้บ!
แฝดคนโตผู้เป็นศูนย์กลางการเชื่อมโยง ล้มทรุดลงบนไปพื้นห้องฝึก
“เฮ้ย! เป็นอะไรไหม!”
“…ถ้าข้าตาย ช่วยฝัง CD บลูเรย์นั่นลงในหลุมศพด้วย และทำแบบเดียวกันทุกครั้งที่คุณควอนเจอินกับคุณกริกก์ออกอัลบัมใหม่”
“ไอ้เวรนี่สบายดี”
“…คนอุตส่าห์เป็นห่วง”
หลังจากยืนยันความปลอดภัยของอีกฝ่าย เสือเหลืองโยนถุงขนมปังที่ซื้อจากร้าน MITRON ให้
ถ้าเจ้าพวกนี้ได้จดจ่ออยู่กับเรื่องใดแล้วล่ะก็ แทบจะฝึกลืมวันลืมคืนโดยไม่กินดื่ม เหมือนกับเสือครามผู้เป็นอาจารย์ไม่มีผิด
‘…โชคดีที่เป็นพวกกินไม่สนรสชาติ เลยเลี้ยงง่ายหน่อย’
ทุกคนเริ่มหิวขึ้นมาหลังจากเห็นถุงขนมปัง ต่างคนจึงต่างขอบคุณเสือเหลืองพลางสูดกลิ่นหอมของขนมปังกรุ่นๆ
‘ว่าแต่… ปัญหามันอยู่ที่ตรงไหน’
นักเรียนห้อง 2/0 ยึดครองรอยแยกสำเร็จด้วยเทคนิคการเชื่อมคลื่นพลัง
ศูนย์กลางคือกึมชานซอล
นับตั้งแต่ได้รับข้อมูลและการให้ปากคำของนักเรียนห้อง 2/0 เสือเหลืองเริ่มศึกษาเทคนิคการเชื่อมโยงพลังวิเศษอย่างจริงจัง
‘ก็ตรงตามเงื่อนไขทุกข้อแล้วนี่นา… กลับกัน สภาพแวดล้อมของศิษย์เสือครามดีกว่าตอนที่กึมชานซอลกับวังชานซอลเชื่อมคลื่นพลังวิเศษกันครั้งแรกเสียอีก’
เสือเหลืองคิดไม่ตกอยู่นาน
‘สี่คนนี้มีคลื่นพลังวิเศษคล้ายกันที่สุดในเผ่าเสือแล้ว อีกทั้งยังมีอุปนิสัยใกล้เคียงกัน และสนิทกันมานานกว่าพันปี’
เหนือสิ่งอื่นใด อย่าว่าแต่สี่คนเลย นักเรียนห้อง 2/0 สามารถเชื่อมโยงคลื่นพลังวิเศษยี่สิบคนเข้าด้วยกัน
แถมยังเป็นยี่สิบคนที่นิสัยไม่ได้ใกล้เคียงกันขนาดนั้น
กึมชานซอลกับวังชานซอลอาจมีความถี่คลื่นพลังวิเศษคล้ายกัน แต่คนที่เหลือไม่ใช่
‘สิ่งที่รวมใจนักเรียนเข้าด้วยกัน… ความศรัทธาในตัวจูเก่อแจกอล แต่ศิษย์เสือครามทั้งสี่ก็เป็นแฟนคลับควอนเจอินเหมือนกัน แถมยังเป็นแฟนเดนตาย แล้วทำไมถึงยังล้มเหลวหลังจากที่เราหลอกล่อด้วยสินค้ารุ่นลิมิเต็ด… ไม่เข้าใจเลยจริงๆ’
นักเรียนห้อง 2/0
ศิษย์เสือครามทั้งสี่
เสือเหลืองนำทุกแง่มุมมาเปรียบเทียบกันในหัว
จนกระทั่งค้นพบความแตกต่างที่ชัดเจนและสำคัญที่สุด
‘หรือว่า… ถ้าไม่ใช่มนุษย์ก็จะเชื่อมโยงคลื่นพลังวิเศษไม่ได้…!’
ขณะเสือเหลืองครุ่นคิดถึงตรงนี้
ปิ๊งป่อง!
มีข้อความถูกส่งเข้าดีไวซ์
ดูจากสีการแจ้งเตือนบนโฮโลแกรม มันคือข้อความจากพันธมิตรสิบสองจักรราศี
[นังกระต่ายจันทร์] สัญญาที่ห้ามข้าเข้าใกล้เขตอึนกวางใกล้จะหมดแล้วใช่ไหม หวังว่าเจ้าจะยังไม่ลืมนะ
[นังกระต่ายจันทร์] เหลืออีกไม่กี่วันก็จริง แต่เจ้าช่วยหยวนๆ ให้หน่อยไม่ได้หรือ ข้าจะส่งขนมต็อกไปให้… ไม่สิ ข้าไม่ได้จะให้เจ้า แต่เป็นลูกหลานเสือเงินต่างหาก ช่วยยกเลิกสัญญาก่อนกำหนดได้ไหม หือ? ว่าไง?
[นังกระต่ายจันทร์] ทำไมถึงไม่อ่านข้อความล่ะ ㅡㅡ
[นังกระต่ายจันทร์] นี่! นี่! นี่! นี่!
…
…
…
ข้อความไร้สาระและจับใจความได้ยากถาโถมเข้ามาไม่หยุด
เสือเหลืองอ่านพลางพึมพำ
‘…เรากำลังปวดหัวเพราะความร่วมมือทางเทคโนโลยีกับวังจันทรายังติดปัญหาอยู่ นังกระต่ายจันทร์ไม่รู้จักอ่านบรรยากาศบ้างรึไง’
การนำแผนผังวังจันทรามาปรับใช้กับดาวเทียมเพลเยอร์กำลังเผชิญกำแพงสูง
ปิ๊งป่อง!
จากนั้น อีกหนึ่งข้อความถูกส่งมา
[ไอ้หนูน่ารำคาญ] เสือเหลือง เจ้ายุ่งอยู่ไหม
เด็กเจ้าเล่ห์ที่ทักทายด้วยข้อความสุภาพ
เสือเหลือขมวดคิ้วให้กับความหงุดหงิดที่ก่อตัวโดยไม่มีเหตุผล
* * *
หลังเลิกเรียน ɴᴏᴠeʟɢu.ᴄᴏm
ระหว่างเดินไปชมรมหนังสือพิมพ์
วังจีโฮเล่าถึงความคืบหน้าการทดลองเชื่อมโยงพลังวิเศษซึ่งเผ่าเสือดำเนินการอยู่ รวมถึงข้อสันนิษฐานส่วนตัว
‘มีแค่มนุษย์ที่เชื่อมโยงคลื่นพลังวิเศษได้…’
บางที การเชื่อมคลื่นพลังวิเศษอาจเป็นอาวุธเฉพาะตัวของมนุษย์
ขณะฟังคำอธิบายของวังจีโฮ พลางคิดหาวิธีนำเบาะแสนี้ไปใช้ประโยชน์
อีกฝ่ายชะงักฝีเท้าแล้วกล่าวด้วยสีหน้าบูดบึ้ง
“เด็กเจ้าเล่ห์ติดต่อมา ดูเหมือนทางนั้นจะสังเกตเห็นว่าข้าแวะไปที่ตึกสำนักงานทีมทะเลสาบนิรันดร์”
คำนึงจากอากัปกิริยา ข้อความคงถูกส่งมายังร่างแบ่งภาคอื่นสินะ
“รักษาการติดต่อกับเด็กเจ้าเล่ห์ไว้ดีไหมนะ… แต่ฉันจะเมินนังกระต่ายจันทร์”
นี่คือคำพูดของคนที่เคยบ่นตอนถูกฉันเมินข้อความ?
หลังจากเดินฟังวังจีโฮบ่นอยู่สักพัก เราสองคนมาถึงห้องชมรมหนังสือพิมพ์ของเด็กปีหนึ่ง
“โย่ว! สวัสดีคุณโช รองหัวหน้าห้องจอมพิรุธ! กำลังรออยู่เลย”
มุนแซรอนยืนรออยู่ในห้อง
อาจเป็นเพราะฉันกับวังจีโฮมาถึงค่อนข้างเร็ว ในห้องของเด็กปีหนึ่งจึงมีแค่เราสามคน
“ฉันพูดต่อหน้าคุณวังได้ไหม? พวกนายอยู่ห้องศูนย์เหมือนกันนี่”
มุนแซรอนขยิบตา
เธอคงเตรียมเล่าข้อมูลของม๊กอูรัม ศิษย์เพียงคนเดียวของช่างทำไวโอลินวิเศษที่เคยวานให้ช่วยสืบ
“เล่าได้ ว่ามาเลย”
“อันที่จริงก็ไม่มีอะไรมาก แต่ฉันพบเบาะแสที่น่าจะเป็นของคุณม๊กอูรัม วิญญาณผู้กำลังเตร็ดเตร่”
มุนแซรอนฉายโฮโลแกรมทันทีที่ฉันพยักหน้ารับ
“นี่คือบันทึกการสอบสัมภาษณ์ที่ถูกโพสต์ลงบนเว็บไซต์โรงเรียนในช่วงสอบเข้า!”
[บันทึกการสัมภาษณ์ตัวเต็งนักเรียนห้องศูนย์ของโรงเรียนแสงเงิน.txt]
แค่ชื่อไฟล์ก็ชวนให้คิดว่าเป็นเด็กห้องศูนย์แล้ว
วังจีโฮกะพริบตาถี่ๆ จากด้านข้าง
หากต้องการ หมอนี่คงค้นหาทุกบันทึกการสอบสัมภาษณ์ได้ไม่ยาก เพียงแต่ยังสืบมาไม่ถึงจุดนี้
“มันดูเหมือนการสอบสัมภาษณ์ตามปกติจนกระทั่งดำเนินมาครึ่งทาง! ประเด็นน่าสนใจอยู่ที่คำพูดของ ‘ตัวเต็งนักเรียนห้องศูนย์’ คนนี้”
การสอบสัมภาษณ์ถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน
เมื่อผู้สัมภาษณ์ตอบทุกคำถามของนักเรียน ถึงคราว ‘ตัวเต็งห้องศูนย์’ เป็นฝ่ายถูกถามบ้าง
คำถามค่อนข้างเรียบง่าย เนื่องจากตัวเต็งห้องศูนย์รายนี้สอบเข้าด้วยเกรดสูงมาก
[หลังจากสอบติดโรงเรียนแสงเงิน อะไรคือสิ่งแรกที่เธอจะทำ]
เป็นคำถามที่สามารถตีความได้ว่า ‘เธอทำคะแนนได้ดีมาก ชนิดที่ไม่มีทางตกสัมภาษณ์แน่นอน ไม่สิ ทางเราจะไม่ปล่อยให้เธอตก! ดังนั้นช่วยเล่าปณิธานแล้วรอฟังประกาศผลสอบอย่างผ่อนคลาย’
เมื่อผู้สอบสัมภาษณ์ซึ่งถูกนักเรียนชวนถกวิทยานิพนธ์ ‘ความสัมพันธ์ทางสังคมและจริยธรรมระหว่างเพลเยอร์กับคนทั่วไป’ ที่เพิ่งตีพิมพ์โดยสถาบันวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีนัมกุงเมื่อไม่กี่เดือนก่อน ถามออกไปด้วยความรู้สึกอิจฉาปนขมขื่น
ตัวเต็งห้องศูนย์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่สุภาพและจริงใจอย่างยิ่ง
[ผมจะออกเดินทางเพื่อค้นหามิวซ์ (Muse*) ของตัวเอง ผมจะสอบทุกครั้ง แต่ยังไม่เข้าเรียนจนกว่าจะค้นพบใครบางคนที่สามารถปลุกแรงบันดาลใจในตัวผมให้ตื่นขึ้น… เทคนิคและจิตวิญญาณในการสร้างเครื่องดนตรีที่ท่านอาจารย์ถ่ายทอดมาให้ ตอนนี้ผมยังไม่พบใครที่เหมาะสมกับสิ่งนั้น]
(Muse – มิวซ์มีหลายความหมาย ในแง่ดนตรีจะหมายถึง ‘แรงบันดาลใจของกวี’)
ผู้สัมภาษณ์จึงเขียนบันทึกด้วยลางสังหรณ์ของตน
เด็กคนนี้ต้องได้อยู่ห้องศูนย์แน่นอน
“บันทึกฉบับนี้ไม่ได้ระบุชื่อนักเรียนไว้ แต่ถ้าคำนึงจากข้อมูลของผู้สัมภาษณ์ ลำดับการสอบสัมภาษณ์ และปัจจัยแวดล้อมด้านอื่น ฉันเชื่อว่า ‘ตัวเต็งห้องศูนย์’ คือม๊กอูรัมที่อยู่ห้องของนาย! ฮะฮะฮะ! คิดว่ายังไงกันบ้าง ห้าสิบห้าสิบเลยใช่ไหม”
สมแล้วที่เป็นแหล่งข้อมูลอันดับหนึ่งของเพลเมโก
ม๊กอูรัมกำลังเตร็ดเตร่ตามหามิวซ์ของตัวเองอยู่สินะ
ยังสอบติดได้ทั้งที่พูดแบบนั้นกับผู้สัมภาษณ์…
ถึงจะถูกส่งมาห้องศูนย์ แต่คะแนนสอบคงดีมากจริงๆ
“ฉันไม่คิดว่าเราจะสืบเจออะไรมากไปกว่านี้แล้ว เขายังไม่เคยมาโรงเรียนสักครั้งเลยนี่? ตอนม.ต้นก็สอบเทียบเข้ามา จึงไม่มีเพื่อนร่วมรุ่นให้ซักถามได้เลยสักคน”
มุนแซรอนจบการอภิปราย
แค่ได้ทราบว่าม๊กอูรัมเป็นคนแบบไหน และเหตุใดถึงไม่เคยปรากฏตัวในเกม ก็นับว่าคุ้มค่าที่สละเวลาไปสืบมาแล้ว
“ขอบคุณมาก ไม่แน่ใจว่าจะตอบแทนได้หมดไหม แต่ฉันขอยกไอ้นี่ให้”
ฉันส่งข้อมูลที่รวบรวมมาได้เมื่อวานให้มุนแซรอน เป็นการสรุปตำนานสยองขวัญบนเขาปีสวรรค์ที่บรรยายโดยอูกีฮวันหัวหน้าห้อง 3/0
มุนแซรอนอ่านผ่านๆ อย่างไม่คาดหวัง แต่สักพักเริ่มเผยสีหน้าตื่นเต้น
“หือ… ทั้งหมดนี้คือตำนานสยองขวัญ? นี่มัน… แผนที่ของเขาปีกสวรรค์? แถมยังจัดระเบียบมาให้ด้วย! ขอบคุณมาก… ขอบคุณจริงๆ!”
มุนแซรอนทำท่าอยากจะไปที่เขาปีกสวรรค์ทันทีเพื่อยืนยันข้อมูลของฉัน
ตอนนี้ไม่เพียงบนเขาปีกสวรรค์จะเต็มไปด้วยตำนานสยองขวัญ แต่ยังมีการปักหลักต่อสู้กับพลังจักรวาลของนักเรียนห้อง 3/0 รวมถึงการจับตามองอย่างเข้มงวดจากเผ่าเสือ เรียกได้ว่ากำลังอลหม่านสุดขีด
ในสถานการณ์ดังกล่าว แหล่งข่าวอันดับหนึ่งอย่างมุนแซรอนกำลังตามไปสมทบ
* * *
หลังจากเสร็จกิจกรรมชมรมที่ไม่มีมุนแซรอน เพราะเธอรีบร้อนตรงดิ่งไปยังเขาปีกสวรรค์
ปิ๊งป่อง!
ข้อความจากคิมยูรี หัวหน้ากลุ่มติวของห้อง 1/0 ที่จะเริ่มขึ้นในวันนี้
[คิมยูรี] สรุปว่าวันนี้อึยชินมาไม่ได้หรือ…
[คิมยูรี] แค่แวะมากินมื้อค่ำก็ยังดีนะ ถึงจะสายก็ไม่เป็นไร! ทุกคนกำลังรออยู่! >▽<
เป็นคำขอร้องจากหัวหน้าห้องและตัวละครของฉันทั้งที แน่นอนว่าต้องไปให้ได้
ฉันส่งข้อความยืนยันกลับไป พลางมุ่งหน้าไปยังจุดนัดหมาย
ณ อาคารเรียนเก่าในเขตหวงห้าม
วันนี้ฉันมีนัดกับย็อมจุนยอล เป็นการนัดผ่านจดหมายที่เผาด้วยมังกรแดง
“ท่านอาจารย์ ศิษย์มีเรื่องจะขอร้อง”
ย็อมจุนยอลเผยสีหน้ามุ่งมั่น
ดูเหมือนจะเป็นการตัดสินใจครั้งสำคัญ
ถึงจะไม่รู้ว่าเป็นเรื่องอะไร แต่ฉันพยายามเตรียมใจ
“ว่ามา”
ย็อมจุนยอลออกท่าทีลังเลไม่สมกับเป็นเขา จนผ่านไปสักพักจึงถาม
“ผมอยากได้ช่องทางติดต่อของท่านอาจารย์… ได้ไหมครับ”
ได้ที่ไหนกัน… แต่จะถ้าจะตอบปฏิเสธก็ดูใจร้ายเกินไป
