เมื่อไอว่าตื่นขึ้นมามันก็เป็นเวลาพระอาทิตย์ตกดินแล้ว เขาพบว่าตัวเองนอนอยู่บนพื้นเปียกลื่นของห้องน้ำโดยปราศจากร่องรอยของวูย่า ไอว่ารีบสวมเสื้อผ้าอย่างลวกๆ แล้ววิ่งออกมาจากห้องน้ำ เขาคว้าไหล่ทหารที่อยู่แถวนั้น เอาสมุนไพรหอมหวนดำที่เขาดึงออกมาจากห้องน้ำให้เขาดูแล้วถามว่า
“นี่เป็นต้นอะไร?”
ทหารคนนั้นไม่เข้าใจว่าทำไมนายทหารอาวุโสถึงดูโกรธมาก เขาตอบอย่างตะกุกตะกัก
“สะ…สมุนไพรหอมหวนดำ”
“แล้วมันใช้ทำอะไร?”
“ชะ..ใช้ทำยะ…ยาชา…ยาสลบ!”
ทหารของฟาวาร์โกทั้งหมดล้วนรู้จักสมุนไพรชนิดนี้ดี เพราะเมื่อใดที่เขาได้รับบาดเจ็บจากการสู้รบ เมื่อได้รับการรักษาจากหมอสำหรับอาการกระดูกแตกหัก พวกเขาจะใช้ใบหญ้าบางๆ นี้เพื่อบรรเทาอาการเจ็บปวดของพวกเขา
“แม่ง! นังตัวดี แม่งกล้ามาหลอกกู”
“หัวหน้า…ใครมาหลอกหัวหน้า?”
ทหารคนนั้นนึกว่าไอว่าด่าเขา เพราะไม่พอใจคำอธิบาย ไอว่าไม่ได้พูดอะไรดันทหารถอยห่างออกไป เขาค้นหาไปทั่วทุกที่ แต่เขารู้ว่าผู้หญิงแทนเซียคนนี้คงหลบหนีไปตั้งแต่เช้ามืด เป็นไปไม่ได้ที่จะตกมาอยู่ในเงื้อมมือของเขาอีกครั้ง
พวกกองทหารที่ออกไปซุ่มโจมตี เมื่อยังไม่ได้รับคำสั่งจากไอว่าให้ถอนตัวกลับ ต่างก็อยู่ประจำที่ตามที่ได้รับมอบหมาย ดูเหมือนกับว่า ก่อนที่วูย่าจะหลบหนีไป พวกชาวแทนเซียไม่ได้มาที่ฟาวาร์โกเพื่อช่วยเหลือเธอ นี่ทำให้ไอว่าท้อใจมาก เขาเชื่อว่าการจับกุมตัวนายทหารระดับสูงของฝ่ายตรงกันข้ามมาแบบนี้ พวกเขาจะต้องกรูเข้ามาเพื่อช่วยเหลือเธอแน่ เขาไม่คิดว่าชาวแทนเซียจะไม่มีมโนธรรมแม้แต่เพียงนิดเดียว!
พวกชาวแทนเซียเหล่านี้เป็นคนฉลาด ตั้งแต่นายทหารระดับสูงแบบวูย่าโดนซุ่มโจมตี มันเป็นไปได้ว่าถ้าเคเซรีส่งคนเข้ามาช่วยเหลือ เธออาจตกลงไปในกับดักอีกครั้งได้ ดังนั้น ชาวแทนเซียจึงไม่อยากที่จะรับความเสี่ยงนี่ ไอว่าจึงถ่ายทอดคำสั่งให้พวกเขาถอนตัวกลับมา
ในช่วงหัวค่ำ ทหารทุกกองก็กลับเข้ามาพร้อมหน้า พวกเขาต่างรายงานว่าไม่มีชาวแทนเซียแม้แต่คนเดียวที่พยายามจะบุกมาที่ฟาวาร์โก
ยามเมื่อศัตรูถูกซุ่มโจมตี เป็นธรรมดาที่พวกเขาต้องมีใจที่คิดจะตอบโต้แน่นอน แต่ว่าหลังจากที่พวกเขาถูกซุ่มโจมตี พวกเขากลับระมัดระวังตัวมากขึ้น คิดถึงว่าถ้าพวกเขาตกลงไปในกับดักอีกครั้งมันต้องเป็นปัญหาใหญ่อย่างยิ่ง
ไอว่าคิดที่จะเอาตัวของวูย่าไปมอบให้กับพระราชินีและได้รับการเลื่อนตำแหน่ง แต่เขาไม่คิดว่าวูย่าจะหลบหนีไปได้ เขาเองก็เกือบจะเอาชีวิตไปทิ้งอีกด้วย โชคยังดีที่เขายังมีชีวิตอยู่
ตามการวางแผนของไอว่า ช่องทางผ่านของภูเขาทั้งหมดถูกวางกับดักเอาไว้ ถ้าพวกศัตรูบุกรุกเข้ามา พวกเขาอาจจะสูญเสียชีวิตหรือหลบหนีไปได้ท่ามกลางความสับสนอลหม่าน นี่มันจะเป็นการลดอันตรายที่จะมาถึงฟาวาร์โก
“วันนี้ทุกคนพักผ่อนกันให้เต็มที่ รักษาสภาพความแข็งแกร่งของร่างกายไว้ อีกสองวันเราจะออกไปสู้กับพวกแทนเซียอีกครั้ง!”
ไอว่าไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้ แม้ว่าฝั่งตรงข้ามจะไม่ได้เข้ามาสู้รบ เขาก็จะเป็นฝ่ายเริ่มการจู่โจมกับพวกเขาเอง เขาไม่เชื่อว่าศัตรูที่รักชาวแทนเซียจะยอมวางมือ ไม่บุกเข้ามาปล้นฟาวาร์โก?
วันต่อมาภายใต้คำสั่งของไอว่า ให้พลเมืองฟาวาร์โกทั้งหมดหยุดพักผ่อน ธุรกิจของระหว่างหมู่บ้านต่างๆ คึกคักอยู่ภายใต้บรรยากาศที่ผ่อนคลายและเป็นมิตร
หนุ่มที่ดูมีเสน่ห์คนหนึ่งก้าวเดินมาที่ประตูเมืองฟาวาร์โก
ความสุขุมและความสง่างามของเขา ทำให้ทหารรักษาประตูเมืองคิดว่าเขาเป็นคุณชายจากตระกูลร่ำรวยในฟาวาร์โกเลยไม่ได้ตรวจตราเขา ปล่อยให้เขาผ่านเข้าประตูเมืองไปอย่างง่ายดาย
หนุ่มหล่อคนนี้กวาดสายตามองดูไปทั่วๆ ภายในกำแพงเมือง
หลังจากที่เขาเดินอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ถามกับคนที่ผ่านไปมา
“นายทหารอาวุโสที่ดูแลฟาวาร์โกในปัจจุบันชื่ออะไรหรือ?”
ทุกคนมองมาที่เขาและเริ่มเข้ามาล้อมรอบเพื่อพูดคุยด้วย
“เขาเป็นชายหนุ่มจากเมืองมอนเตลาโก ลูกชายของนายพลไคล์ เขามีทั้งความกล้าหาญและเชี่ยวชาญการวางกลยุทธ์ เมื่อวานนี้ เขาวางแผนจนจับนายทหารระดับสูงชาวแทนเซียได้คนหนึ่ง แต่น่าเสียดายเธอดันหนีกลับไปได้
“เขาเรียกว่าอะไรนะ? ช่วยอธิบายเรื่องใครเป็นนายพลไคล์อีกครั้งหนึ่งได้ไหม?”
หนุ่มหล่อทำสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมา แต่ทุกคนที่พูดคุยกับเขาอยู่ก็ไม่ได้สงสัยอะไร พวกเขารู้จากเครื่องประดับที่เขาสวมใส่อยู่ก็รู้ว่าเขาเป็นลูกชายของครอบครัวที่ร่ำรวยและมีอำนาจ
“นายพลไคล์เป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดของเมืองมอนเตลาโก เป็นผู้รับใช้ใกล้ชิดกับพระราชินี เป็นคนที่เข้มแข็งมาก เห็นได้ชัดว่า หัวหน้าไอว่ามีโอกาสที่จะก้าวหน้าต่อไปได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด!”
ทุกคนพยายามอธิบายให้เจ้าหนุ่มหล่อฟังในขณะเดียวกันก็พยายามแสดงถึงพลังอำนาจที่หนุนหลังนายทหารอาวุโสของพวกเขา
“แล้วนายทหารอาวุโสไอว่า มักจะออกมาข้างนอกเพื่อพบปะกับผู้คนบ้างไหม?”
เจ้าหนุ่มถามต่อไปอีก น้ำเสียงของเขาค่อนข้างเย็นชา เพียงแต่ว่ามันนุ่มจนเหมือนกับเสียงของผู้หญิง
“ดูนั่นซิ ไม่ใช่หัวหน้าไอว่าเหรอ? นั่นไงเขาออกมาแล้ว!”
ทุกคนลุกขึ้นยืนอย่างตื่นเต้น เจ้าหนุ่มนั่นเงยหน้าขึ้นมองไปที่ไอว่าที่กำลังเดินมาทางด้านนี้พร้อมกับผู้ติดตามสองคน
หัวใจของเจ้าหนุ่มเต้นด้วยความยินดี
มีเพียงเจ้าหนุ่มที่ไม่ได้รีบก้าวออกไปเพื่อทักทายเขา ระหว่างการพบปะสนทนาสั้นๆ ระหว่างเขากับไอว่า สายตาของพวกเขาสบกันซักครู่ก่อนที่เจ้าหนุ่มจะรีบหลบสายตาไปทางอื่น
ในเรื่องเกี่ยวกับผู้ชาย ไอว่าไม่เคยมีความสนใจใดๆ มาก่อน ถึงแม้ว่าเจ้าหนุ่มนั่นจะมองดูคล้ายผู้หญิงก็ตาม ไอว่าเดินออกมานอกประตูเมืองพร้อมกับผู้ติดตามของเขา เจ้าหนุ่มนั่นก็เดินตามไปกับพวกเขาด้วย
มันเป็นช่วงเวลาบ่าย พระอาทิตย์เคลื่อนคล้อยไปทางทิศตะวันตกเกือบจะแตะกับยอดเขา มีภูเขาอยู่ล้อมรอบที่นี่ ทุกวันสามารถมองเห็นพระอาทิตย์ได้น้อยกว่าแปดชั่วโมง ดังนั้น การออกมาที่ด้านนอกของเมืองในเวลานี้ เพลิดเพลินกับแสงแดดที่อบอุ่นจึงเป็นเรื่องที่สร้างความพึงพอใจให้กับทุกคน
ด้วยความเชื่อมั่นในกับดักของเขา ไอว่าเชื่อว่าชาวแทนเซียจะต้องไม่เสี่ยงบุกเข้ามาที่ฟาวาร์โกในช่วงระยะเวลาสั้นๆ นี้แน่ ดังนั้นยามเมื่อเขาออกมาข้างนอกเขาก็สบายใจ เหมือนกับว่าเขาเดินเล่นอยู่ในสนามหน้าบ้าน ไม่ได้มีความระวังตัวแม้แต่น้อย เหตุผลที่เขาต้องมีผู้ติดตามมาสองคนก็เพื่อแสดงอำนาจบารมีของเขา อธิบายให้ชัดๆ ก็คือเพื่อป้องกันบางคนจะเข้าใจผิดไม่เชื่อว่าเขาเป็นนายทหารอาวุโสของฟาวาร์โก
“ช่างเป็นพระอาทิตย์ที่สวยงามอะไรเช่นนี้!”
เมื่อไอว่าเดินออกมานอกเมืองประมาณครึ่งกิโลเมตร ชื่นชมอยู่กับพระอาทิตย์ จู่ๆ เขาก็ได้ยินเสียงดังมาจากด้านหลังของเขา
ไอว่าหันกลับมามอง เขาก็เห็นเจ้าหนุ่มนั้นยืนอยู่ไม่ไกลจากเขา กำลังชื่นชมพระอาทิตย์ในท้องฟ้าด้วยความหลงใหลอย่างตั้งใจ ตอนนี้เจ้าหนุ่มนี่สร้างความรู้สึกประทับใจในความสง่างามของเขาให้กับคนอื่นๆ
“เธอเป็นใครหรือ?”
ไอว่าถาม เขารู้สึกค่อนข้างคุ้นเคยกับลักษณะของเจ้าหนุ่มคนนี้ แต่เขาก็จำไม่ได้ว่าเขาเคยเจอเจ้าหนุ่มที่ไหนมาก่อน
“นายทหารอาวุโสสูงสุดและยิ่งใหญ่ของที่นี่ย่อมไม่รู้จักกับชาวบ้านตัวเล็กๆ แบบผม ผมเป็นลูกชายคนโตของตระกูลตูเล่ หัวหน้ารู้จักหรือไม่?”
เจ้าหนุ่มแสดงความเคารพกับไอว่าและมองอย่างมั่นใจไปที่เขา
“เราเคยรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่า?”
ไอว่าถาม เขากลับคืนสู่ศักดิ์ศรีของนายทหารอาวุโสอีกครั้ง
“ตระกูลตูเล่หรือ? ผมจะไปรู้จักได้อย่างไร ฟาวาร์โกมีประชากรมากกว่าสองหมื่นคน ผมจะไปรู้จักทุกคนได้อย่างไร?”
แต่ไอว่ารู้ดี การดำรงตำแหน่งอยู่ในท้องถิ่นแบบนี้ เขาต้องอาศัยอำนาจบารมีของตระกูลร่ำรวยในท้องที่ ถ้าปราศจากการสนับสนุนจากพวกเขา หลายสิ่งหลายอย่างจะไม่สามารถทำได้ ดังนั้นตอนนี้เขาจึงค่อนข้างสุภาพกับเจ้าหนุ่มนี่
“ถ้าคืนนี้หัวหน้าไอว่าว่าง น้องชายคนนี้ก็อยากที่จะพาหัวหน้าไปดื่มไวน์ด้วยกันที่ร้านเล็กๆ แถวนี้ หลังจากนั้น เราก็จะกลายเป็นคุ้นเคยกันแล้วไม่ใช่หรือ?”
คนที่เรียกตัวเองว่าลูกชายคนโตของตระกูลตูเล่ชี้มือไปที่ร้านเล็กๆ ที่อยู่ใกล้ๆ
“ขอโทษนะ…หัวหน้าของคุณสามารถดื่มได้ไหม?”
ไอว่าถามผู้ติดตามสองคนที่มากับเขา
ผู้ติดตามสองคนนั้นไม่กล้าที่จะไปจำกัดอิสระของนายทหารอาวุโส ถึงแม้ว่าจะมีกฎใดๆ ก็ตามมันก็ไม่น่าจะพูดออกมา อย่างไรก็ตาม ไอว่าเป็นคนที่มีอำนาจสูงสุดของที่นี่ อะไรที่เขาพูดออกมานั่นคือสิ่งที่จะเกิดขึ้น ดังนั้นผู้ติดตามทั้งสองหัวเราะอย่างแนบเนียนแล้วพูดขึ้นมา
“ดูเหมือนว่าจะไม่มีกฎใดๆ อย่างนั้น”
จริงๆ แล้วเขายังคิดที่จะเข้าไปในในร้านไวน์อีกด้วย ถ้าเขาเข้าไปสูดกลิ่นและลิ้มรสข้างในนั้นมันจะดีขนาดไหน เนื่องจากเขาไม่ต้องควักกระเป๋าจ่ายมันเอง
“งั้นดีเลย…ถ้าลูกชายของตระกูลตูเล่จะเลี้ยงอาหารเย็น งั้นผมก็ไม่เกรงใจละนะ เข้าไปกันเถอะ”
ไอว่าก้าวตามเจ้าหนุ่มนั่นเข้าไปในร้านไวน์
ลูกชายตระกูลตูเล่ทำหน้าที่เป็นเจ้าภาพ จัดการสั่งอาหารและเครื่องดื่ม ทั้งสองคนกินอาหารร่วมกัน ส่วนผู้ติดตามทั้งสองก็แยกไปนั่งกินอยู่ที่อีกโต๊ะหนึ่ง
หลังจากชนแก้วดื่มไวน์ไปสามรอบ จู่ๆ ไอว่าก็รู้สึกเวียนหัวขึ้นมา สติของเขาลางเลือน เขาคิดที่จะใช้เต๋าชี่ เขาได้ยินเจ้าหนุ่มนั้นพูดว่า “ร่วง” ไอว่าลุกขึ้นยืนตัวโอนเอนไปมา
ไอว่ารู้ว่าเขากำลังติดกับดัก เขาพยายามรวบรวมความแข็งแกร่งของร่างกายเขาทั้งหมดคิดจะโจมตีฝั่งตรงข้าม อย่างไรก็ตาม ปริมาณเต๋าชี่ของเขาที่ใช้ได้ในขณะนี้เทียบได้แค่หนึ่งในสิบส่วนของความแข็งแกร่งปกติของเขา ดังนั้นคู่ต่อสู้ของเขาจึงไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ ทั้งสิ้น
ทุกคนในร้านพากันลุกขึ้นรีบหลบอย่างตื่นตระหนกไปซ่อนตัวที่มุมห้อง ส่วนผู้ติดตามสองคนร่วงหล่นลงไปนอนหลับอยู่ที่ใต้โต๊ะนานแล้ว
ในตอนนี้เอง ผู้หญิงสาวสวย หลายคนก็เข้ามาข้างในร้าน ช่วยกันเข้าไปยกร่างที่แข็งทื่อของไอว่าขึ้นมาแล้วแบกเขาขึ้นไปวางบนหลังม้า
เจ้าหนุ่มที่สง่างามนั่นดึงผ้าโพกหัวออก ปล่อยผมยาวสลวยสีทองออกมา เธอคือเชลยของฟาวาร์โกเมื่อวานนี้นั่นเอง วูย่า!
วูย่ารีบขึ้นขี่ม้า มือหนึ่งจับสายบังเหียนอีกมือหนึ่งกอดไอว่าที่ไม่ได้สติไว้ กระตุ้นให้ม้าออกวิ่ง พวกผู้หญิงเหล่านั้นก็รีบขึ้นควบขี่ม้าตามหลังเธอมา แล้วทั้งหมดก็ลับหายไปป่าหนาทึบของภูเขาเบื้องหน้า
ผ่านไประยะหนึ่งไอว่าที่อยู่บนหลังม้าก็คืนสติขึ้นมา ถึงแม้ว่าเขาจะขยับร่างกายไม่ได้แต่ในใจของเขาเข้าใจดี เขารู้ว่าการปฏิบัติการครั้งนี้ต้องกระทำโดยชาวแทนเซีย เขาข่มขืนนายทหารระดับสูงที่ถูกจับมาเป็นเชลย…วูย่า! พวกเขาจะยอมวางมือในเรื่องนี้ได้อย่างไร การวางแผนจับตัวเขาในครั้งนี้ ถ้าเขาไม่ถูกถลกหนังออกมาเป็นชิ้นๆ ก็คงจะเป็นโชคดีของเขาแล้ว ม้าศึกของชาวแทนเซียวิ่งเร็วมาก ร่างไอว่าที่อยู่บนหลังม้าสั่นสะเทือนจนทำให้เขารู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว แต่ตอนนี้เขาคิดถึงเพียงการมีชีวิตรอด เขาจึงไม่ได้พูดอะไรออกมา
ตามที่เขารู้ ฝั่งตรงข้ามเพียงแค่ทำให้เขาสลบลงภายในร้านไวน์ไม่ได้ฆ่าเขา ถ้าพวกเขาปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่ เขาก็มีโอกาสที่จะหลบหนี แต่เมื่อเขาคิดมาถึงตรงนี้ เขาก็รู้สึกมึนงงและหมดสติไปอีกครั้ง
ในตอนที่ไอว่ายังมึนงงอยู่ เขารู้สึกได้ว่ามีใครบางคนยกร่างของเขาขึ้นมาจากหลังม้าแล้วโยนร่างเขาลงไปบนพื้น ปัง! โชคดีที่ร่างกายของเขาผ่านการฝึกฝนมาตั้งแต่เด็ก ความเจ็บปวดทางร่างกายนี้เลยไม่เท่าไหร่สำหรับเขา
“เคเซรี…นี่เป็นนายทหารสูงสุดของฟาวาร์โก ฉันจับตัวเขามา เราจะจัดการกับเขายังไงดี?”
วูย่าที่แข็งแรงและคล่องแคล่วกระโดดลงมาจากหลังมา เห็นได้ชัดว่า แท่งเนื้อยาวใหญ่ของไอว่าไม่ได้ทำให้ร่างกายของเธอบาดเจ็บ เธอยืนอยู่ตรงนั้นแสดงออกถึงชัยชนะ ถึงแม้ช่วงที่ชาวแทนเซียเข้มแข็งที่สุด พวกเขาก็ไม่เคยมีใครที่สามารถจับตัวนายทหารผู้บัญชาการสูงสุดของฟาวาร์โกได้ กล่าวได้ว่าวูย่าเป็นคนแรกที่ทำแบบนี้ได้สำเร็จ
“มัดเขาเอาไว้ก่อน แล้วเราจะเปิดประชุมร่วมกันว่าจะจัดการยังไงกันดี”
สาวงามเคเซรีเพียงแค่เหลือบตามองไอว่า แล้วหันกลับเดินไปที่ห้องประชุม สำหรับเรื่องสำคัญใดๆ พวกผู้นำจะมาประชุมตัดสินใจร่วมกัน ถึงแม้ว่าเคเซรีจะเป็นหัวหน้าเผ่าที่มีพลังและอำนาจสูงสุด เธอก็ไม่สามารถที่จะตัดสินใจโดยพลการได้ ถ้าไม่ใช่ในยามที่สถานการณ์ฉุกเฉิน
กลุ่มของนายทหารระดับสูงเดินเข้ามาอย่างต่อเนื่องเข้าไปในห้องประชุม
เคเซรีกวาดสายตาของเธอไปรอบๆ มองหน้าของนายทหารระดับสูงที่อยู่ในที่นี้ นิ้วเรียวสวยของเธอเคาะไปบนโต๊ะ พวกผู้หญิงเหล่านี้ไม่เพียงแต่สวยหากแต่ร่างกายของพวกเธอก็เต็มไปด้วยเครื่องประดับหรูหรา สิ่งของมีค่าเกือบทั้งหมดของชาวแทนเซียล้วนแต่ถูกปล้นมาจากชาวฟาวาร์โกโดยผู้หญิงเหล่านี้ อย่างเช่นสร้อยคอบนคอหรือเครื่องประดับที่ทำจากเงินบนร่างกายของพวกเธอ
“ฉันเสนอให้ฆ่าเขา ไม่เช่นนั้น เขาก็จะกลับมาโจมตีเราอีกครั้ง ไม่ช้าก็เร็ว เขาต้องนำเอาหายนะมาสู่พวกเรา”
ผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อฮวาจิยาพูดขึ้น แม้ว่าเธอจะดูเหมือนเด็กอายุ 19 ปี แต่เธอก็เข้าร่วมทำศึกกับศัตรูมามากว่าหนึ่งครั้ง และยังเป็นคนที่มีชื่อเสียงมากในหมู่นายทหารระดับสูงชาวแทนเซีย
“เราสามารถฆ่านายทหารระดับล่างของฟาวาร์โกได้ แต่ผู้ชายคนนี้เป็นผู้นำสูงสุดของฟาวาร์โก แล้วยังเป็นลูกชายของนายพลไคล์จากจักรวรรดิฮาส ถ้าพวกเราฆ่าเขา นี่จะเป็นการสร้างความเป็นศัตรูระหว่างเรากับจักรวรรดิฮาสทั้งหมด แม้ว่าพระราชินีโซเฟียจะไม่ลดตัวลงมาอยู่ในระดับเดียวกับพวกเรา นายพลไคล์ก็ไม่ปล่อยพวกเราลอยนวลเอาไว้แน่?”
เคเซรีจ้องเขม็งไปที่ฮวาจิยา เธอคิดในใจ ถึงแม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะชำนาญในการต่อสู้ แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยได้ใช้สมองเท่าไหร่
“ยังงั้น…ไม่ได้หมายความว่าเราจะให้เขามาเป็นผู้นำของพวกเราหรอกหรือ? หรือว่าชุบเลี้ยงเขา ให้เขาเสพสุขดื่มกินกับอาหารที่เราหามาด้วยความยากลำบากหรือไง?”
ฮวาจิยาวิจารณ์โต้เถียงเคเซรีอย่างเผ็ดร้อน
เคเซรีเหลือบมองไปที่เธอแต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ เธอเข้าใจ การทำให้ผู้หญิงคนนี้เข้าใจอย่างชัดเจนต้องใช้ความพยายาม เธอคงต้องเข้ารับการอบรมเพื่อเรียนรู้ความเข้าใจทางด้านการเมืองของเธอเพิ่มขึ้นอีก
“ถ้าอย่างนั้น…ตอนแรกให้เวลาเขาซักหน่อยก่อน ให้เขาสัญญาว่าจะผ่อนคลายความเข้มงวดทางการทหารที่บริเวณชายแดนของเราทั้งสองฝ่ายก่อน ถ้าไม่อย่างนั้นเราจะไม่ยอมปล่อยตัวเขากลับไป!”
วูย่าแสดงความคิดเห็นเป็นครั้งแรกที่จะไม่ฆ่าไอว่าออกมา หลังจากที่เธอมีเซ็กส์ครั้งแรกกับเขา น้ำรักขาวขุ่นของไอว่ายังคงอยู่ในร่างกายเธอ เธอไม่รู้ว่าตอนนี้เธออุ้มท้องลูกของไอว่าอยู่หรือเปล่า ถ้าเป็นกรณีนั้น เธอจะตอบคำถามกับลูกของเธอได้อย่างไรว่าทำไมถึงไม่มีพ่อ? แต่เธอก็ไม่สามารถพูดอย่างเห็นแก่ตัวออกมาต่อหน้าของทุกคนได้
“ถ้าเคเซรียังไม่มีแผนอะไร งั้นให้ไอ้หนุ่มนี่มาเป็นสัตว์เลี้ยงชายของฉันแล้วกัน เขาดูหล่อดี ร่างกายก็สูงใหญ่ ดูดีกว่าผู้ชายแทนเซียทั้งหมดของเรา”
หญิงสาวที่ไม่เพียงแต่จะสวยหากแต่ยังมองดูเจ้าชู้และร้อนแรง สาวอายุ 22 ปี ยืนขึ้นมา กล้ามเนื้อบนแขนแสดงออกถึงพลังของเธอ ยอดเขาแฝดตั้งชันแสดงถึงความมักมากที่ไม่ธรรมดาออกมา มองไปที่ร่างของเธอ สามารถบอกได้ว่าเธอเป็นผู้หญิงชาวแทนเซียที่แข็งแกร่งที่สุด ความประทับใจครั้งแรกในใจของผู้ชายมีต่อเธอก็คือ ถ้าผู้ชายสอดใส่แท่งยาวใหญ่เข้าไปในตัวเธอ มันจะต้องถูกหนีบจนขาดเป็นสองท่อนในตัวเธอแน่นอน
“ลูเมน…เธอไม่ทำเกินไปเหรอ? ผู้ชายคนนี้ถูกวูย่าจับมา แล้วเธอจะเอาไปเป็นของเธอคนเดียวได้ยังไง?”
ผู้หญิงที่ดูอ่อนโยนและอ่อนแอแต่เปี่ยมไปด้วยความมั่นใจพูดขึ้นมา ร่างกายของเธอไม่แข็งแกร่งแบบลูเมน แต่ไม่มีใครกล้าดูถูกความชาญฉลาดของเธอ ถึงแม้ว่าความแข็งแรงจะไม่ใช่จุดเด่นของเธอแต่เธอมีเสน่ห์ที่จับใจชาย
“งั้นดีเลย…ถ้าลูซี่ชอบไอ้หนุ่มชาวฮาสคนนี้เหมือนกัน ฉันแบ่งให้กับเธอได้ พวกเราสลับกันเข้าไปจัดการอย่างต่อเนื่องกับเขาทีละคน นี่อาจจะเรียกได้ว่าเป็นการลงโทษครั้งแรกของเขา ให้เขาได้ลองลิ้มรสชาติความร้ายกาจของผู้หญิงแทนเซียของเรา!”
แม้ว่าลูเมนจะมีความสามารถมากกว่าลูซี่ แต่เธอก็ไม่เคยปฏิเสธลูซี่ ไม่ว่าเรื่องใดๆ ถ้าลูซี่แสดงความต้องการออกมา เธอก็จะยอมรับมันเสมอ
รูปร่างหน้าตาของลูซี่อาจกล่าวได้ว่าเป็นหนึ่งในผู้หญิงที่สวยที่สุดในเผ่าแทนเซีย แต่ทุกคนรู้กันดี ความมักมากของลูซี่กลับมากและรุนแรงกว่าลูเมน ทุกค่ำคืนจะมีเสียงกรีดร้องครวญครางดังลั่นออกมาจากกระโจมของพวกเธอ มันเพียงพอที่จะให้ชาวแทนเซียทุกคนรับรู้ถึงความเร่าร้อนรุนแรงของพวกเธอ ดังนั้นจึงไม่มีผู้ชายคนไหนกล้าที่จะตอแยสองขุนพลหญิงนี้!
*************************************************************
MasterGU: กดไปที่หน้ารวมบทเพื่อดูบท Ch. Download อ่านนิยายฟรี pdf Dragon Blood Warrior นักรบเลือดมังกร 1-16 (จบ) ได้เลย
