หลังออกจากห้องแลปของรูธแล้ว ไอว่าก็ขึ้นรถม้าของเขาออกจากโรงพยาบาลทหารทันที
รูธยืนพิงหน้าต่างมองทอดสายตาออกไปไกล เห็นไอว่าที่อยู่บนรถม้า ผมยาวสีน้ำตาลแดงปลิวไสวราวกับผ้าซาตินโบกสะบัดล้อไปตามแรงลม ร่างแข็งแรงกำยำสมส่วนนั้นทำให้หัวใจของรูธเต้นไม่เป็นจังหวะ นี่เป็นชายคนแรกที่ทำให้เธอรู้สึกแบบนี้ เธอมีลางสังหรณ์ว่า ชายผู้นี้ ผู้ที่มีสายเลือดมังกรชนิดพิเศษ ในอนาคตจะต้องประสบความสำเร็จในแบบที่ไม่ธรรมดา ถ้าเขามุ่งมั่นฝึกฝนพัฒนาตัวเอง เขาก็จะกลายเป็นนายพลที่มีชื่อเสียงได้อย่างไม่ยากเย็น ยิ่งไปกว่านั้นในอนาคตข้างหน้า บางทีเขาอาจไม่เพียงควบคุมอำนาจทางทหารของกองทัพเมืองมอนเตลาโก หากแต่ว่าเป็นกองทัพทั้งหมดของจักรวรรดิ!
“เด็กคนนี้รู้จักเอาใจ รู้จักวิธีรับมือกับผู้หญิงจริงๆ!”
เธอยิ้มมุมปากแสดงความพึงพอใจแบบที่ไม่ค่อยแสดงให้คนอื่นได้เห็น
หลังจากรถม้าของไอว่าลับหายไปจากสายตา รูธก็ปิดหน้าต่าง แล้วเธอก็เปิดลิ้นชักหยิบถุงน่องสีดำคู่ใหม่ออกมาสวม
“นายน้อยไอว่ากลับมาแล้ว!”
เมื่อคนรับใช้ชายหญิงเห็นรถม้าของไอว่ากลับมา ก็ตื่นเต้นรีบไปรายงานนายพลไคล์ทันที
“ลูกรัก…ไอ้แก่สตีเว่นมันทำอะไรกับลูก?”
นายพลไคล์รีบวิ่งออกมาจากห้องทำงาน สิ่งแรกที่เขาทำก็คือสังเกตสีหน้าของไอว่า
จากสีหน้าตื่นเต้นของไอว่า นายพลไคล์สังหรณ์ว่าเขาจะได้รับข่าวดี ไอว่าเดินเข้ามาหา เอารายงานผลการตรวจสอบพร้อมกับจดหมายแนะนำตัวส่งมอบให้พ่อของเขา
“เลือดมังกรชนิดพิเศษ? นี่มันหมายถึงอะไร?”
เมื่อมองไปยังรายงานที่เน้นข้อความไว้อย่างเด่นชัด นายพลไคล์รู้สึกสับสน เขาขมวดคิ้วแล้วมองมาที่ลูกชายของเขา
ไอว่าคลายกระดุมชุดใหม่ให้หลวมสบายแล้วทิ้งตัวลงไปบนโซฟาหนังตัวใหญ่ มือเอื้อมไปรับแก้วนมจากสาวใช้ หลังจากที่ได้ระบายความปรารถนาของเขากับสาวสวยทั้งสองแล้ว เขาไม่สนใจกับสิ่งที่เขียนลงไปในรายงานการตรวจสอบอีกต่อไป ถึงแม้ว่าเขาจะถูกมัด เคลื่อนไหวได้ไม่ถนัด เขาก็ยังพึงพอใจกับมันมาก
“ผมเองก็ไม่แน่ใจ แต่คิดว่ามันน่าจะทรงพลัง แข็งแกร่งกว่าเลือดมังกรธรรมดาใช่ไหม?”
ไอว่าไม่สามารถตอบคำถามของพ่อได้ สิ่งแรกที่เขาอยากทำตอนนี้ก็คือเขาอยากจะได้เครื่องดื่ม เขารู้ว่าร่างกายของเขาต้องการน้ำก็เพราะว่าเขาแทบจะระบายน้ำในตัวจนแห้งไปกับสาวสวยทั้งสอง แต่ในทางกลับกัน เขากลับไม่รู้สึกเมื่อยล้าใดๆ หลังจากทั้งสองครั้งที่เขาดูดซับพลังจำนวนค่อนข้างมากจากรูธ จนถึงตอนนี้เขาก็ยังรู้สึกตื่นเต้นยินดีอยู่เล็กน้อย
นายพลไคล์ยังคงตื่นเต้น เขาถูกรายงานการตรวจสอบรวมทั้งจดหมายแนะนำดึงดูดความสนใจไปจนหมดสิ้น จนไม่ทันสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงอย่างมากกับร่างกายของลูกชายเขา จากเดิมที่เป็นเด็กอ่อนแอกลายมาเป็นชายร่างสูงกำยำ ยิ่งตอนนี้ไอว่านั่งอยู่บนโซฟาที่จมลงไปยิ่งทำให้มองไม่เห็นความผิดปกติ
“เจ้าลูกชาย…นี่เป็นจดหมายส่วนตัวของคุณรูธเหรอ?”
นายพลไคล์ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง คุณควรจะรู้ว่า ถึงแม้ว่ารูธจะมีตำแหน่งต่ำกว่า แต่ในเรื่องของการตรวจสอบเลือดนี้เธอมีชื่อเสียงมาก ดังนั้น ตอนที่เขาไปหาที่โรงพยาบาลเขาถึงได้ถูกยันถอยกลับมา
“แน่นอน…ผมเห็นเธอเขียนกับตาของผมเอง!”
ไอว่ากล่าวอย่างภูมิใจ น่าเสียดายที่ความภูมิใจของเขาถูกทำลายลงโดยรูธ เขาเป็นแกะที่รอถูกเชือดจากหมาป่าอย่างเธอ เพราะเหตุนี้จึงเกิดความขัดแย้งในใจเขา แต่เขาก็สาบานกับตัวเองว่า วันหนึ่งเขาจะกอบกู้ศักดิ์ศรีของเขาคืนมา
“ฮ่า ฮ่า ลูกชายของฉัน มันเป็นสัญญาณที่ดี! อา…เลือดมังกรชนิดพิเศษ!”
ตอนที่นายพลไคล์พูด หน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มเปี่ยมสุขจนใบหน้าเหี่ยวย่น
“คนรับใช้ รีบเตรียมรถม้า ฉันจะไปขอเข้าพบพระราชินี!”
“นายพลไคล์ตบไหล่ลูกชาย แล้วรีบก้าวออกจากห้องโถง ไม่นานรถม้าก็เคลื่อนออกมาที่กลางสนามหญ้า ในตอนนี้ นายพลไคล์ที่ยืนอยู่บนรถม้าดูอายุอ่อนเยาว์ลงมากกว่าสิบปี
เสียงฟาดแส้ดังขึ้น รถม้าวิ่งตะบึงออกจากที่คฤหาสน์ของท่านนายพล
จักรวรรดิฮาสมีเมืองใหญ่สามเมือง : ด้านทิศตะวันออกเป็นเมืองดับลิน ด้านทิศใต้เป็นเมืองโฮเฟลด์ และเมืองมอนเตลาโกที่ใหญ่ที่สุดอยู่ตรงกลาง มีกำลังทหาร 3/5 ส่วนของจักรวรรดิ และนายพลไคล์เป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดเมืองมอนเตลาโก แต่เพื่อรักษาอำนาจของพระราชินี ผู้นำทหารสูงสุดของทั้งสามเมืองจะไม่มีสิทธิสั่งเคลื่อนไหวกำลังทหารยกเว้นช่วงเวลาที่เกิดสงคราม โดยปกติกำลังทหารจะอยู่ใต้การบังคับบัญชาของพระราชินี
พระราชวังตั้งอยู่ที่ใจกลางเมือง
แม้จะมองมาจากที่ห่างไกลก็ยังรู้สึกได้ถึงความสง่าและความภูมิฐานของมัน ตอนนี้เป็นเวลาใกล้จะค่ำ ดังนั้นพระราชวังจึงประดับด้วยโคมไฟจนเป็นสีส้มเข้ม
รถม้าหยุดลงก่อนถึงหน้าประตูพระราชวังไม่กี่เมตร นายพลไคล์ก้าวลงมา แต่เดิมตอนอยู่ต่อหน้าสตีเว่นเขาเต็มไปด้วยอำนาจและบารมีแต่ตอนนี้เขาไม่รู้ว่ามันหายไปไหน ขณะที่เขากระชับชุดเครื่องแบบทหาร เขารู้สึกขึ้นมาทันทีว่าการมาขอเข้าพบพระราชินีเวลานี้มันออกจะอุกอาจไปไม่เหมาะสม
ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เขาลังเลและตัดสินใจที่จะกลับ มันคงจะดีกว่าถ้าไม่ไปรบกวนพระราชินี
ในขณะที่เขาหันกลับจะไปขึ้นรถม้า กลุ่มคนที่มีพระราชินีอยู่ด้วยก็เดินออกมาจากด้านข้างของสวน ซึ่งห่างออกไปเพียงสิบกว่าเมตรจากประตูพระราชวัง
“นั่นเป็นรถม้าของใคร?”
พระราชินีเห็นรถม้าหรูหราจอดอยู่ข้างนอกประตูก็หันไปถามกับคณะผู้ติดตาม
“ดูเหมือนว่าจะเป็นรถม้าของนายพลไคล์?”
ผู้ติดตามตอบ
“ดูเหมือนว่าเขาน่าจะมีธุระบางอย่างกับฉัน แล้วทำไมเขาถึงไม่เข้ามาข้างใน?”
พระราชินีหยุดและมองไปที่ประตู
เมื่อนายพลไคล์มองเห็นพระราชินีและคณะผู้ติดตาม เขาก็หันมาหาพระราชินีและโค้งแสดงความเคารพ
“ท่านนายพล พระองค์ท่านให้คุณเข้ามาข้างใน!”
ผู้ติดตามกล่าวขึ้น
นายพลไคล์ก้าวเดินอย่างตื่นเต้นเข้าไปในพระราชวัง จนมาถึงเบื้องหน้าของพระราชินี
“ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!”
นายพลไคล์กล่าวแสดงความเคารพอย่างสูง เขาแทบไม่กล้ามองไปที่พระราชินีความกล้าก่อนหน้านี้อันตรธานหายไปจนหมด
นี่คือพระราชินี ในความเป็นจริง พระราชินีโซเฟียเป็นคนสวยมาก เธอมีตาลึก ผมสีทอง รูปร่างสมส่วนดูเหมือนกับตุ๊กตาเคลือบ ความสง่างามบวกกับรูปลักษณ์ที่ดีของเธอทำให้ผู้คนไม่อาจต้านทานเธอได้
“ถ้ามีบางอย่างสำคัญ ทำไมท่านนายพลถึงไม่เข้ามาพูดกับฉันล่ะ?”
พระราชินีไม่เคยสงสัยในความจงรักภักดีของนายพลไคล์ นอกจากนี้ นายพลไคล์ยังไม่เคยโอ้อวดความอาวุโสต่อพระราชินี ดังนั้น พระราชินีจึงค่อนข้างจริงจังกับนายพลไคล์ เมื่อเห็นนายพลเฒ่ายืนลังเลอยู่ด้านนอก เธอจึงเดาได้ว่าเขาต้องมีเรื่องสำคัญมารายงาน
“อันที่จริงก็ไม่มีอะไรมาก…เพียงแค่ว่าข้าเก่าของพระองค์ได้รับข่าวดีบางอย่าง และมีความสุขมากจนทนไม่ไหว ถึงต้องมาที่นี่…”
เนื่องจากมีคณะผู้ติดตามอยู่เป็นจำนวนมากรอบๆ พระราชินี นายพลเฒ่าไม่อยากพูดเรื่องส่วนตัวของเขาออกมาดังๆ ให้คนอื่นได้ยิน และที่สำคัญไปกว่านั้น การบ่งระบุ “เลือดมังกรชนิดพิเศษ” ไม่เคยมีมาก่อน ถ้าพระราชินีไม่อนุมัติ มันก็จะเท่ากับไม่มีเลือดมังกรชนิดนี้เกิดขึ้น ดังนั้น ถ้าวันนี้เขาไม่ได้รับคำตอบจากพระราชินี เขาคงไม่สามารถนอนหลับได้
เพื่อที่จะโน้มน้าวใจพระราชินี ถึงคำว่า”พิเศษ”ว่ามันดีกว่าปกติ แม้ปากเขาจะพูดว่ามีความสุขแต่ในความเป็นจริงเขากังวลอยู่ลึกๆ ในใจ
“โอ…เรื่องอะไรที่ทำให้ท่านนายพลยินดีแบบนี้? บอกกับฉันคงไม่เป็นไร ใช่ไหม?”
พระราชินีโซเฟียมองอย่างสนใจไปที่นายพลไคล์
นายพลไคล์ไม่สามารถเก็บมันต่อไปได้อีก เขากล่าวออกมา
“ลูกชายของนายพลเฒ่าคนนี้ ‘ไอว่า’ ตอนนี้อายุ 19 ปี สามารถสมัครเข้าเป็นทหารในกองทัพได้แล้ว วันนี้เขาพึ่งจะไปตรวจสอบสายเลือดของเขามา”
“เท่าที่ฉันรู้มา ท่านนายพลมีสายเลือดมังกรและภรรยาเก่าของคุณก็มีสายเลือดมังกร ตามหลัก ลูกชายของคุณก็ต้องเป็นสายเลือดมังกร ฉันพูดถูกไหม?”
กับข้อสรุปนี้ เธอคิดในใจ นี่หรือข่าวดีที่ทำให้เขาดีใจมีความสุขมาก?
“ผลการตรวจสอบออกมาแล้ว และคุณรูธเขียนระบุมาว่าเป็น “สายเลือดมังกรชนิดพิเศษ” ผมไม่เคยเห็นการระบุแบบนี้มาก่อน พระองค์โปรดดูรายงานนี้”
นายพลไคล์พูดเสร็จก็รีบส่งรายงานการตรวจสอบพร้อมกับจดหมายแนะนำจากรูธแก่พระราชินี
“พระราชินีรับและอ่านรายงานอย่างสงบนิ่ง จากนั้นรอยยิ้มก็ปรากฏออกมาบนใบหน้าของเธอ
“เมื่อคุณรูธตรวจพบความพิเศษของเขา นั่นย่อมหมายความว่าเขาต้องไม่ใช่เด็กธรรมดา ฉันได้ยินมาว่าลูกชายของคุณพึ่งกลับมาจากจักรวรรดิอีสต์ คิดว่าเขาคงได้เรียนรู้มาอย่างมาก ถ้าฉันจะขอให้เขามาช่วยงานข้างตัวฉัน ท่านนายพลคิดว่าจะเป็นการไม่ยุติธรรมต่อเขาไหม?
ดวงตาคู่งามของราชินีมองไปที่นายพลไคล์ที่ก้มหัวลง ในใจของเธอเหมือนกับจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์ที่ฉลาดแกมโกง เธอรู้ดีว่านายพลเฒ่าอยากให้ลูกชายของเขาตรงเข้าสู่กองทัพเพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ก่อนที่จะก้าวขึ้นมาเป็นใหญ่ในกองทัพต่อไป
“ผมไม่กล้าแม้แต่จะคิด แค่พระองค์โปรดปราน นายพลเฒ่าคนนี้ก็ซาบซึ้งไปตลอดกาล!”
ถึงแม้ว่าราชินีจะไม่ได้ให้ไอว่าบังคับบัญชากองทหารเล็กขนาดเล็ก เพียงแค่เธอได้รับรู้ถึงปัญหาเรื่องการตรวจสอบสายเลือด นี่จึงถือว่าเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดต่างหาก
“ไหนๆ ท่านนายพลก็มีความสุขแล้ว งั้นถือโอกาสนี้ มาทานมื้อค่ำฉลองกับฉันดีกว่า”
คำเชิญของพระราชินีก็เปรียบเสมือนคำสั่ง นายพลไคล์ไม่อาจเก็บซ่อนความปิติยินดีรีบแสดงความขอบคุณออกมา
เมื่อนายพลไคล์เพียงแค่ก้าวย่างออกจากที่พัก แม่เลี้ยงของไอว่า มาร์กาเร็ตก็ก้าวออกมาจากภายใน พอเธอมองเห็นไอว่า เธอไม่อยากจะเชื่อสายตาเธอ เด็กคนนี้ได้เปลี่ยนแปลงจนหล่อขึ้นเป็นอย่างมากนับจากที่เขาออกจากบ้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขามองดูสมส่วนเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ทำให้ลักษณะแบบเด็กๆ หายไปกลายเป็นผู้ชายมาแทน
“ไอว่าเหรอ?”
มาร์กาเร็ตยังไม่อยากจะเชื่อถึงแม้ว่าเธอก้าวมายืนต่อหน้าไอว่าแล้วก็ตาม ดวงตาของเธอมองอย่างชื่นชมไปที่ลูกชาย มันไม่ใช่ความชื่นชมแบบแม่มองลูกชายแต่ว่าเป็นแบบผู้หญิงมองอย่างชื่นชมไปที่ผู้ชาย นี่ทำให้ไอว่าเขินอายเล็กน้อย
“สวัสดี…มาร์กาเร็ต”
ไอว่าทักทายแม่เลี้ยงของเขาตามปกติแบบที่เคยเรียกมา แต่ว่าสายตาของเขากวาดไปทั่วร่างของเธอ
“ไอว่า…ระหว่างที่เธอผ่านขั้นตอนการตรวจสอบตามปกติ เธอคงไม่ได้ไปทำศัลยกรรมมาด้วยใช่ไหม?”
มาร์กาเร็ตถามอย่างประหลาดใจ
“ทำไมผมต้องปรับปรุงหน้าตาด้วยล่ะ? ก่อนหน้านี้ ผมขี้เหร่มากเลยเหรอ?”
ต้องเข้าใจว่า ตอนที่เขาถูกฉีดด้วยเซรุ่มเลือดมังกร เขาเพียงแค่รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงอย่างมากกับกล้ามเนื้อของเขา เขายังไม่ตระหนักว่าหน้าตาของเขาก็เปลี่ยนไป เปลี่ยนจนหล่อมากขึ้น
“ไม่ใช่อย่างนั้น…เจ้าลูกชาย ฉันแค่อยากจะพูดว่า เธอหล่อขึ้นมากจากตอนที่ออกจากบ้านไปเมื่อเช้า! จริงๆ นะ มานี่ซิ มาให้แม่กอดหน่อย”
มาร์กาเร็ตอ้าแขนออกอย่างตื่นเต้น ไอว่าที่นั่งอยู่บนโซฟาไม่มีทางเลือกต้องลุกขึ้นยืน ถึงตอนนี้ เขารู้ว่ามีบางอย่างไม่สอดคล้องกับขนาดของแม่เลี้ยงเขา แต่เขาก็ยังกอดมาร์กาเร็ตอย่างว่าง่าย
อ้อมกอดที่อบอุ่นของมาร์กาเร็ตเกิดจากยอดเขาสองลูกที่กดอัดแน่นกับหน้าอกของเขา ทำให้เขาเริ่มหายใจถี่เร็วขึ้น ตั้งแต่สมัยเด็ก นานๆ ทีมาร์กาเร็ตถึงจะกอดเขาแบบนี้ เขาจึงไม่ค่อยได้ใกล้ชิดกับผู้หญิงที่ไม่มีความเกี่ยวพันทางสายเลือดคนนี้มากนัก นอกจากนี้ สองปีที่เขาไปเรียนที่จักรวรรดิอีสต์ เขาก็ไม่เคยเห็นเธอตั้งแต่นั้นมา กระทั่งชื่อยังไม่ค่อยได้พูดถึงเลย
แต่นั่นมันยังไม่เพียงพอที่จะลบภาพของเธอออกจากใจเขา
เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมากและมีดวงตาที่มีเสน่ห์ ไม่นาน ไอว่าเริ่มมีความรู้สึกแปลกๆ กับผู้หญิงคนนี้ แต่ก็มีขอบเขต ในใจของเขารู้ดี นี่เป็นผู้หญิงของพ่อเขา เขาทำได้เพียงแค่คิดถึงเธอเงียบๆ อยู่ในใจ เพื่อที่จะควบคุมความปรารถนาของเขา เขาแอบดูเธออาบน้ำ เขาแอบฟังเสียงเธออาบน้ำผ่านประตูห้องน้ำและดูรูปร่างที่สง่างามเคลื่อนไหวผ่านกระจกห้องน้ำ แต่เขาก็ไม่เคยไปละเมิดรบกวนเธอ
—————————–
ปล. เรื่องราชาศัพท์ขอใช้เท่าที่มันจำเป็นแล้วกัน ลองใช้เยอะๆ แล้วมันลิเกยังไงไม่รู้ ^^
