นี้….!
ดวงตาของคังจุนเบิกกว้างขึ้นด้วยความประหลาดใจ ในขณะเดียวกันเขาพูดไม่ออก
‘เหลือเชื่อ! มันเป็นจริง!’
คังจุนรู้สึกประหลาดใจ เขารีบวิ่งกลับไป ที่โกชิวอน ของเขา
‘เฮ่ย……….!’
เขาปิดประตูและถอนหายใจ
ตุบ
คังจุนนั่งลงบนเตียงของเขา
‘แล้ว …’
เขาต้องการที่จะจัดระเบียบความคิดของเขา มันเป็นความสับสน แต่เขาค่อยๆพยายามทำความเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
‘ตอนนั้นเหมือนว่าผมได้ดูดซับ ความแข็งแรงของ โชซังจิน
มันคล้ายกับวิธีการที่เขาดูดกลืนพลังงานของชายคนที่อยู่ห้องข้างๆเขาก่อนหน้านี้
“มันเหมือนจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ”
ใช่. ตอนนี้เขาจำได้อย่างชัดเจน
‘มนต์ดำพลังงาน 10/100’
คำที่ปรากฏขึ้นและหายไป แต่ตอนนี้เขาจำคำนั้นได้แล้ว
‘หมายความว่า ถ้าผมได้ดูดซับพลังงานความมืดจากใครสักคน จนถึง 100 จุด จากนั้นประตูสู่ ฮาวมูน จะเปิดออก’
ไม่ว่าเขาจะคิดอย่างไร มันก็คือข้อสรุปเดียวที่เขาสามารถนึกถึงได้
ภารกิจที่ 1
สะสมมนต์ดำ และเปิดประตูไปสู่ ฮาวนมูน
– รางวัลภารกิจ : ฟื้นฟูร่างกาย
มันเป็นภารกิจแรก จาก 100 ภารกิจที่เขาจะต้องทำ และถ้าเขาทำภารกิจแรกเสร็จ ประตูไปฮาวนมูนจะเปิดออก
‘ฮ่า ฮ่า ฮ่า นี้มันเป็นเรื่องจริง ?’
คังจุนดีใจมาก ในขณะที่เขาหยิกแก้มของเขา
‘โอ๊ะ !’
เจ็บจริงๆ
‘ผมหยิกแก้มแรงเกินไป …’
แต่ความเจ็บปวดนี้ ได้พิสูจน์แล้วว่ามันคือเรื่องจริง เขาไม่ได้ฝันไป
และในเวลาเดียวกัน ก็หมายความว่า คังจุนมีพลังและอำนาจ ของมนต์ดำ !
มันเป็นไปได้จริงหรือ ?
คังจุนกระโดดขึ้น
‘ใช่แล้ว ผมควรจะทดลองอีกครั้ง’
เขาออกจากโกชิวอน ไป เขามองหาคนที่เขาจะดูดซับพลังงานอีกครั้ง มีหลายคนที่คล้ายกับ โชซังจิน กระจายอยู่ทั่วถนนในเวลากลางคืน (อันธพาลเยอะ)
โชซังจินนั่งลงด้วยสีหน้าเหนื่อยล้า ด้านหน้าของอาคารและตะโกนทันทีที่เขาเห็นคังจุน
“เฮ้! ไอ้ลีบ! แกกล้ากลับมาที่นี่ !! เมื่อกี้แกพูดว่าอะไรนะ?”
คังจุนไม่สนใจเขาและรีบเดินผ่าน
“อย่าหนี ไอ้X…. (เซ็นเซอร์คำหยาบ)! แกยังกล้ามาอีก?”
“จัดการมันโชซังจิน.”
“ข้าจะไม่ปล่อยแกไป ไอ้เวรเอ้ยแกได้ไปนรกแน่”
อย่างไรก็ตามโชซังจินยังมีสีหน้าซีด
เขาลุกขึ้นเดินโซเซ แต่เหมือนเขากำลังจะล้มได้ตลอดเวลา อย่างไรก็ตามเขายังคงยึดติดกับการกระทำที่ชั่วร้ายของเขา
“ไอ้พิการ แกจะเป็นเด็กส่งบุหรี่ให้ข้าดีๆ หรือจะให้ข้าเอาอวัยวะแกออกไปขายดีว่ะ ?.”
คังจุนเริ่มโกรธ
‘เด็กส่งบุหรี่? มันกล้าเรียกเขาว่าไอ้พิการ’
เด็กส่งบุหรี่ มันหมายความว่าเขาต้องคอยส่งบุหรี่ ให้เมื่อ โชซังจิน ต้องการ ตลอดเวลา
แถมพวกมันยังขู่จะเอาอวัยวะเขาออกไปขาย
ทำไมเขาชอบพูดดูถูกและข่มขู่คนอื่น โชซังจิน แกนี้เป็นขยะสังคมจริงๆ
เขาไม่มีความจำเป็นที่จะอดทนกับการกระทำของคนแบบนี้
เขาจะใช้มนต์ดำของเขาอีกครั้ง โชคร้ายที่โชซังจินจะต้องโดนอีกครั้ง
‘ต้องโทษที่แกปากเสียเอง’
คังจุนคิดวิธีที่จะดูดซับความแข็งแรงของคนอื่นๆให้มาเป็นพลังของตน
เขาต้องรู้สึกเกลียดชัง ต้องสาปแช่ง ฝ่ายตรงข้ามเพื่อเป็นการเรียกใช้มนต์ดำ ผมต้องทำเหมือนที่รู้สึกเกลียดผู้ชายข้างห้อง
แน่นอนว่าเขาต้องการที่จะยืนยันวิธีการใช้ให้ชัดเจนอีกครั้ง
‘โชซังจิน แกจะไม่มีโอกาส ที่จะอ้าปากอันสกปรกของแกได้พูด ผมจะดูดความแข็งแรงของเจ้าก่อนที่เจ้าจะอ้าปากพูดอีก’
คังจุน แช่ง โชซังจิน เสร็จในขณะนั้นมีแสงสว่างเหมือนแสงแฟลช !
ดวงตาคังจุนมีประกายแสงขณะที่เขาเริ่มใช้มนต์ดำต่อ โชซังจิน
[ ความแข็งแรงของเป้าหมายต่ำเกินไป ]
[ ไม่สามารถดูดซึมพลังมนต์ดำได้]
[ แต่คุณสามารถลงโทษเป้าหมายได้]
[ คุณต้องการใช้พลังงานมนต์ดำ 1 หน่วย ที่จะสร้างพื้นที่ลงโทษ ? ใช่ หรือ ไม่ ? ]
‘หือ … นี้มันอะไร ?’
คังจุนรู้สึกงุนงงกับข้อความที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา
มันคือข้อความบางอย่าง หลังจากที่เขาเรียกใช้มนต์ดำเพื่อสาปแช่งโชซังจิน แต่พลังงาน ของโชซังจิน เหลือน้อยเกิดไป ดังนั้นพลังมนต์ดำจึงไม่สามารถดูดซึมมันได้ อาจเป็นเพราะว่าคังจุนเพิ่งได้ดูดซึมพลังงานจากเขาไปก่อนหน้านี้ ไม่นาน
แต่เขาสามารถที่จะลงโทษ โชซังจินได้ อะไรคือการสร้างพื้นที่ลงโทษ ?
‘อย่างไงก็ลองใช่ดูแล้วกัน’
เขาเป็นคนที่กระตือรือร้นที่จะสำรวจ ทดลอง ว่าอะไรคือพื้นที่ลงโทษ
[ พลังงานมนต์ดำ 1 หน่วยได้ถูกใช้งาน]
[ พื้นที่ลงโทษระดับ ต่ำสุดเปิดใช้งาน ]
ซูมมมม ซูมมมม
สภาพแวดล้อมรอบๆเริ่มกลายเป็นสีเข้ม
[ พื้นที่ ลงโทษ ]
– ระดับ : ต่ำสุด
– ระยะเวลา : 1 นาที
พื้นที่โดยรอบเปลี่ยนเป็นสีเข้มทันที
แต่ความเข้มนี้ไม่ปกติ
เขายังสามารถมองเห็นได้อย่างน่าอัศจรรย์แม้จะมีความมืดที่ปกคลุมโดยรอบ
[นี้เป็นพื้นที่เสมือนที่สร้างขึ้นสำหรับการลงโทษ.]
[โลกแห่งความจริงจะไม่ได้รับผลกระทบจากสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่แต่ความทรงจำจะยังคงอยู่กับเป้าหมายที่ถูกลงโทษ.]
‘อื่ม… พื้นที่เสมือนจริง ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นที่นี้ จะไม่มีผลต่อความเป็นจริง ?’
ในขณะนั้น มีคนปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา และมองไปรอบๆ ด้วยสีหน้างุนงง
เขาคือ โชซังจิน
ในที่สุดคังจุนก็ตระหนักว่าสิ่งที่มันหมายถึงพื้นที่ลงโทษ คือพื้นที่ที่แปลกประหลาดแยกออกมาจากความเป็นจริง
เรียกว่าพื้นที่เสมือนจริง!
นอกจากนี้ โชซังจินที่อยู่ด้านหน้าของเขาด้วยลักษณะงุนงง เพื่อให้คังจุนรู้ว่าการดำรงอยู่ของพื้นที่เสมือนนี้เป็นเรื่องจริง มันหมายถึงความทรงจำของสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่จะยังคงอยู่
[เริ่มลงโทษ!]
[หากการลงโทษไม่เพียงพอแล้วคุณจะได้รับการสาปแช่งแทน.]
[เขตเวลาที่เหลือคือ 60 วินาที.]
[เขตเวลาที่เหลือคือ 59 วินาที.]
เขารู้สึกลังเล
อื่ม…..
คังจุนเดินไปที่ โชซังจิน
นี่เป็นพื้นที่เสมือน แต่เขาก็ยังคงเดินได้ช้าอย่างน่าอึดอัด ในทางตรงกันข้ามโชซังจินกำลังยืนอยู่ในที่มืดนี้และเขาเริ่มค่อยๆมองเห็นได้
“คิ คิ คิ เด็กส่งบุหรี่เหรอ นี้! แกต้องการให้ข้าหักขาของแกอีกข้างด้วยไหม หรือให้ข้าผ่าท้องเอาอวัยวะแกไปขายดี”
โชซังจินยังไม่ได้ตระหนักถึงสถานการณ์ที่เขากำลังเผชิญ ถ้าเขาฉลาดกว่านี้ เขาจะสงสัยเกี่ยวกับพื้นที่ที่แปลกไปนี้
คังจุนเป็นเทควันโด 3 ดั้ง มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะทำเตะได้เหมือนก่อน แต่เขาไม่จำเป็นต้องใช้เท้าของเขา
พลั๊ก –
คังจุนใช้กำปั้นเขาต่อยโชซังจินบริเวณจมูกของโชซังจินทันที
อั๊ค….!
จมูกของโชซังจินหักทันทีเมื่อโดนหมัคของคังจุงเข้าไปเต็มแรง
“อั๊ค….. !”
