ครืดดด~
แกร๊ก
เพียงห้านาทีเท่านั้น ประตูห้องน้ำก็เปิดออก สีหน้าของอีอึนซุกปลอดโปร่งโล่งสบายหาใดเปรียบ รังสีเขียวๆ ปนเหลืองที่เคยบดบังใบหน้าหายไปแล้ว ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ ไม่ต้องเอ่ยปากถามก็รู้ได้ในทันที!
“ยินดีด้วยนะคะ อาจารย์!” ผู้ช่วยเดินเข้ามา พลางปรบมือเบาๆ
อีอึนซุกพยักหน้าด้วยรอยยิ้มแห่งรักที่เผื่อแผ่ไปถึงสรรพสิ่งรอบตัว
ครั้นกลับมานั่งที่ กวาดตามองไปรอบๆ ห้องทำงานอย่างไม่ตั้งใจคราหนึ่งก็รู้สึกว่า วันนี้ช่างสงบสวยงามอะไรขนาดนี้…
‘มีความสุขเหลือเกิน’
สิ่งที่ถูกปลดล็อคไม่ได้มีแค่ท้องไส้ของเธอเท่านั้น ก้อนที่กดทับสมองจนคิดอะไรไม่ก็ออกคล้ายถูกดึงทิ้งไปด้วย
‘ปลอดโปร่งโล่งสบายที่สุด’
และแล้วความคิดบางอย่างก็ผุดขึ้นมา นี่ถ้าเธอลงมือเขียนสคริปต์ต่อในตอนนี้ มันจะต้องออกมาดีมากแน่
นิ้วมือเริ่มคันยุกๆ ยิกๆ เหมือนรู้หน้าที่ เธอจึงรีบยกมือขึ้นมาวางเตรียมพร้อมบนแป้นพิมพ์
ต๊อกแต๊กๆๆๆๆๆ
นิ้วทั้งสิบราวกับกำลังเริงระบำอย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย เธอพิมพ์อักษรตัวแล้วตัวเล่าไม่ได้หยุดเลยแม้ชั่วครู่
ต๊อกแต๊กๆๆ แต๊ก!
ผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วหนอ อีอึนซุกกระแทกปุ่มเอ็นเทอร์ชิลๆ สบายอารมณ์ ประหนึ่งศิลปินหยุดฝีพู่กันที่ลากอย่างต่อเนื่องมาตั้งแต่ต้นจนจบในครั้งเดียว! สคริปต์จำนวนหนึ่งบทเต็มๆ เสร็จสมบูรณ์เพียงชั่วหายใจเข้า-ออก เธอจดจ่อและมีสมาธิขนาดไหนกันนี่ เพิ่งจะรู้สึกถึงความชาดิกที่กัดกินไปหมดแล้วทุกนิ้วเอาก็ตอนนี้
“อื๊ออออ ฮ้า~ …อุ๊ย ตายจริง!”
อีอึนซุกบิดขี้เกียจ ปลื้มปริ่มอยู่ลึกๆ ตรงข้ามกับสีหน้าที่แปรเปลี่ยนเป็นตกใจ
นาฬิกาบนผนังบอกเวลาสามทุ่ม
‘นี่สายตาฉันไม่ได้หลุดจากจอ ตะลุยเขียนอย่างเดียวสามชั่วโมงรวดเลยเหรอเนี่ย’
ลองพิจารณาดูอีกที เหมือนระบบร่างกายเธอจะได้รับการซ่อมแซมจนดีขึ้นไปเสียทุกส่วนก็ว่าได้ ไม่รู้ต้องขอบคุณอาการท้องผูกที่จากไป หรือต้องขอบคุณชาเบอร์ด็อกที่แถมสรรพคุณอื่นๆ มาให้ด้วยกันแน่ ทว่า มีสิ่งหนึ่งที่ชัดเจนจนเธอสามารถฟันธงได้
‘นี่ไม่ใช่ชาเบอร์ด็อกธรรมดา ฉะนั้น ต้องค่อยๆ กินอย่างประหยัด!’
จากการคะเนปริมาณรากเบอร์ด็อกด้วยสายตาคร่าวๆ หากนำมาต้มชาดื่มรอบหนึ่ง เวียนเทน้ำร้อนสักหลายๆ หนหน่อยก็มีสิทธิ์อยู่ได้จนถึงวันปิดกล้องซีรีส์
คิดได้ดังนั้น อีอึนซุกก็เริ่มปฏิบัติการ ถือถ้วยชาตรงดิ่งไปยังห้องครัว
‘เติมน้ำร้อนอีกสักรอบดีกว่าน้า’
แต่แล้วเธอกลับยืนเอ๋อเหมือนวิญญาณหลุดจากร่างอยู่ตรงเตาแก๊ส กาน้ำร้อนยังเต็มปริ่ม ตะแกรงที่มีรากเบอร์ด็อกก็ยังอยู่เหมือนเดิม เพิ่มเติมคือ น้ำที่รินออกมานั้นใสกิ๊ง ใสจนไม่รู้จะใสไปกว่านี้ได้อย่างไร ทีแรกเธอทึกทักไปว่า เมื่อครู่อาจมีใครเพิ่งมาเติมน้ำเอาไว้ก็เป็นได้ แต่ดูๆ แล้ว ควันยังฉุยออกมาจากกาขนาดนี้ บวกกับพออังมือไปใกล้ๆ ความร้อนก็พุ่งเข้ามาปะทะ แล้วทำไมชาถึงใสราวน้ำเปล่าได้ขนาดนั้น
‘นี่ต้มกันไปกี่สิบรอบ…’
ผู้ช่วยนักเขียนที่พอรู้ว่าอะไรเป็นอะไรก็เหมือนจะไม่อยู่ในห้องทำงานแล้ว เอ๊ะ คิดอีกที เมื่อกี้ก็คลับคล้ายว่าจะเข้ามาสวัสดี ขอเลิกงานกลับบ้านไปแล้วไม่ใช่หรือ… อีอึนซุกหันหลังอย่างห่อเหี่ยวใจ ครั้นมาถึงโต๊ะของตนก็จัดการเปิดตู้เซฟ วางกระป๋องชาเบอร์ด็อกพร้อมดันเข้าไปจนถึงด้านในสุด
ก่อนจะปิดประตูลงรหัส
***
งานเปิดตัวการถ่ายทำซีรีส์ ‘ฝันรักเชฟนักปรุง’ เริ่มขึ้นแล้ว ขณะนี้ซีรีส์ดังกล่าวกำลังเป็นประเด็นร้อนที่ใครๆ ต่างก็กล่าวขานถึงในวงการบันเทิงตลอดช่วงครึ่งปีหลัง นักข่าวและเหล่าสื่อมวลชนจึงแห่แหนมารวมกันอย่างแน่นขนัดชนิดมืดฟ้ามัวดิน
ขณะนี้ ได้เวลาที่นักแสดงทั้งหลายจะต้องขึ้นมาโชว์ตัวหน้าโฟโต้ไลน์หรือแบ็กดรอปกันแล้ว โดยไล่ตั้งแต่ผู้รับบทหลัก คือพระเอกและนางเอก เรียงต่อกันไปทีละคนตามลำดับความสำคัญของบท
ในที่นี้ นักแสดงเพียงคนเดียวที่ตกเป็นหัวข้อหลักของทุกๆ การสนทนา คือ คิมจีฮยอน สาวสวยผู้ซึ่งครั้งหนึ่งเคยโด่งดังท็อปฟอร์ม ได้รับความนิยมสูงสุดในฐานะน้องสาวแห่งชาติ ก่อนจะผันตัวไปเป็นภรรยาของเชฟโกกยองฮา ฉายาเศรษฐีแวดวงธุรกิจอาหาร จากนั้นก็ห่างหายไปถึงสองปีกว่า ทว่า ตอนนี้เธอหวนกลับเข้าวงการแล้ว
แม้คิมจีฮยอนจะยังอยู่ในช่วงอายุยี่สิบกว่า ก็ยังอุตส่าห์มีหลายคนกังวลแทน เนื่องจากเธอแต่งงานเป็นแม่บ้านเต็มตัว การให้เข้ามารับบทสาวน้อยวัยกระเตาะอย่างซงอึนจูนั้น เหมาะสมแล้วจริงๆ หรือ
อย่างไรก็ดี ทันทีที่คิมจีฮยอนปรากฏตัวหน้าแบ็กดรอป สุ้มเสียงแห่งความกังวลก็ดับสนิทเงียบกริบในพริบตา นักข่าวต่างสวมวิญญาณมืออาชีพ ตะลุยกดชัตเตอร์ สาดแสงแฟลชไม่ยั้ง กระทั่งเธอลงจากโฟโต้ไลน์ไปแล้วนั่นแหละ จึงได้เกิดเสียงซุบซิบฮือฮาขึ้นมาใหม่
“เฮ้ย เมื่อกี้สุดยอดเลยว่ะ”
“เออ ทำไมดูเด็กลงกว่าแต่ก่อนอีก”
“โว้ว B คัท[1] มีจริงก็งานนี้ สงสัยได้นั่งเลือกรูปลงข่าวกันหลังเดาะแน่”
“กดมุมไหนก็ออกมาสวยหมดเลย ช่วงพักจากวงการแอบไปเข้าคอร์สมารึเปล่านะ มีใครรู้บ้างว่าคิมจีฮยอนไปสถานเสริมความงามเจ้าไหน เอาข้อมูลมาแชร์กันหน่อย”
“เสริมความงามอะไร เหลวไหล ตอนออกมาข้างนอก เท่าที่เห็นก็มีแต่ไปดูหนังกับแม่สามี ไปร้านกาแฟ แล้วก็ไปร้านอาหารดังๆ จบ มีแค่นี้”
คงต้องโทษที่จีฮยอนสวยกว่าเดิมเป็นเท่าตัว ความสวยนั้นเข้าไปสะกดตรึงใจทุกคนไว้อย่างแรง ส่งผลให้โจมินอาที่ขึ้นมายืนหน้าแบ็กดรอปเป็นรายต่อไป คล้ายถูกเปรียบเทียบเต็มๆ จากจำนวนแสงแฟลช ต่อให้เป็นนักแสดงบทรองเหมือนกัน แต่ใครหน้าไหนก็มองออกได้ไม่ยากว่าจำนวนครั้งของการกดชัตเตอร์น้อยกว่ากันอย่างชัดเจน นักข่าวเอย ช่างภาพเอย ดูจะไม่ค่อยใส่ใจทำงานเสียเท่าไหร่ โจมินอาเค้นความพยายามประคองสีหน้าให้ร่าเริงสดใสที่สุด จากนั้นก็กลับลงมา
“ทำไมหน้าง้ำจัง แบบนี้จะมีรูปให้ใช้ไหมเนี่ย”
“…!”
จู่ๆ เสียงบ่นก็ลอยมากระแทกหูอย่างไม่ทันตั้งตัว สุดท้าย ใจที่กดไว้ให้สงบเยือกเย็นก็เกิดรอยร้าว โจมินอากัดริมฝีปากล่างย้ำๆ นี่เธอถูกจีฮยอนเบียดตกจากการออดิชั่นยังไม่พอหรือ ทำไมต้องมาถูกเปรียบเทียบรูปลักษณ์ต่อหน้าต่อตาเช่นนี้อีก
‘น่าโมโห’
เธอเดินกลับมายังห้องรับรองด้วยความหงุดหงิดเต็มอก
และภาพแรกที่เห็นคาตาก็คือ คิมจีฮยอน ซึ่งกำลังนั่งคุยกระหนุงกระหนิงอยู่กับนางเอก อีโกอึน
‘นั่นควรเป็นที่ของฉันนะ’
โดยสัตย์จริง ตอนอ่านบทร่วมกันโจมินอาจำต้องยอมรับในทักษะความสามารถการท่องบทของจีฮยอน แต่เธอเพียงทำเมินมาตลอด ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ของตัวเอง อีกไม่นาน เวลาเปิดกล้องถ่ายทำกันจริงๆ จังๆ อาจจะเป็นคนละเรื่องเลยก็ได้ ทีนี้ใครตัวจริงใครตัวปลอม เดี๋ยวคงได้รู้กัน ต้องจับตาดูเท่านั้นจึงจะกระจ่างแจ้ง
‘ทนต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ’
โจมินอาใส่ความโกรธลงไปทุกย่างก้าว เสียงฝีเท้าดังตึกตัก
จีฮยอนหันมาเห็นอีกฝ่าย ส่งยิ้มหวานให้โดยไม่ได้รู้เลยว่าใครเขากำลังรู้สึกอย่างไร
“คุณมินอา อยากดื่มชาด้วยกันสักแก้วไหมคะ”
“ค่ะ!”
จ๊อกกก~
โจมินอายื่นมือรับถ้วยกระดาษที่จีฮยอนรินชาเก๊กฮวยให้ เป่า ฟู่ๆ ก่อนจะจิบชาเข้าไปพักไว้ที่กระพุ้งแก้ม
‘ฮ้า~’
ความเกลียดชังและความคับแค้น ถูกกวาดจนสลายหายเกลี้ยงราวหิมะละลาย มีเพียงความสุขล้นเข้ามาแทนที่
‘เวลาไม่สบายใจมากๆ ไม่มีอะไรดีกว่าชานี่อีกแล้วจริงๆ’
แรกเริ่ม ด้วยความรู้สึกถึงปมด้อยบางอย่าง ทำให้โจมินอาพยายามรักษาระยะห่างให้ถึงที่สุด แต่บรรยากาศและบริบทของสถานที่กลับไม่เอื้อให้เธอได้ทำเช่นนั้น ด้วยชาเก๊กฮวยที่จีฮยอนนำใส่กระติกมาซ้อมบททุกครั้งเป็นที่นิยมชมชอบเหลือเกินในหมู่ทีมงาน มีช่วงหนึ่ง โจมินอาเคยขวนขวายเสาะหาชาชั้นดีมานั่งจิบสู้ ทว่า ใบชาสูงค่าราคาแพงเพียงใดก็ไม่อาจเอาชนะกระติกน้ำร้อนของจีฮยอนได้เสียที โลกใบนี้เย็นชาโหดร้ายถึงขนาดที่ทุกคนไม่มีแก่ใจมองชาชนิดอื่น นอกจากชาเก๊กฮวยของจีฮยอน
สถานการณ์เป็นเช่นนี้เรื่อยมา จนเธอหมดเรี่ยวแรงที่จะต่อกรกับความอยากรู้ของตัวเอง
ในครั้งแรก ด้วยทิฐิเต็มเหนี่ยวทำให้เธอไม่อาจเอ่ยปากขอจากจีฮยอนตรงๆ ได้ โจมินอาตั้งใจจะอาศัยจิบ ชิมเล็กๆ น้อยๆ เอาจากถ้วยของคนอื่นแล้วก็จบกันไป
ทว่า ผลลัพธ์ก็เป็นอย่างที่เห็น
กลับถึงบ้านทีไรเป็นต้องโมโหความหน้าไม่อายของตัวเอง นอนเตะผ้านวมระบายอารมณ์ยกแล้วยกเล่า พอรุ่งขึ้นมาถึงห้องซ้อม ก็คล้ายถูกมนตราสะกดให้วิ่งหาชาเก๊กฮวยก่อนอย่างอื่นเสมอ
จะมีชาชนิดใดอีกเล่าที่ดื่มเพียงแก้วเดียวก็สามารถนำพาความสุขใจมาให้ได้ขนาดนี้
“อีกแก้วไหมคะ”
“เอาค่ะ! อ้อ พี่คะ พูดตามสบายก็ได้น้า”
คืนนี้ โจมินอาคงได้นอนเตะผ้านวมอีกหลายยกอย่างไม่ต้องสงสัย novelgu.com
***
[เอาล่ะครับ ช่วงสุดท้ายนี้เรามาฟังกันดีกว่าครับว่า นักแสดงแต่ละท่านจะให้คำมั่นอะไรกับผู้ชมบ้าง ขออนุญาตเริ่มที่คุณปาร์คชินอูก่อนเลยครับ]
[อืม สำหรับผม ถ้าเรตติ้งซีรี่ย์สูงเกิน 30% ผมจะแจกแบ็กฮัก (กอดจากด้านหลัง) ฟรีๆ ที่มยองดงครับ]
[โว้ว 30% นี่เรียกว่าโหดมากทีเดียว อ่า ไม่ใช่ว่าพวกเราไม่เชื่อในฝีมือของคุณนักเขียนอีอึนซุกที่อยู่กับเราตรงนี้นะครับ แต่เท่าที่ผมจำได้ ซีรีส์เรื่องสุดท้ายที่มีเรตติ้งเกิน 30% คือเรื่องเมื่อสักสี่ห้าปีก่อนโน้นไม่ใช่เหรอ]
[ฮ่าๆ ถึงอย่างนั้นก็เถอะครับ ผมรับรองว่าเรื่องนี้จะไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอนครับ รอชมบททอง วรรคทองกันได้เลย]
[โว้ว พูดถึงขนาดนี้ ไม่คาดหวังคงไม่ได้แล้ว รับทราบครับคุณปาร์คชินอู ทุกท่านอย่าลืมนะครับ เรตติ้งเกิน 30% รับไปเลยมยองดงแบ็กฮัก อ่า ทีนี้ มาที่คุณอีโกอึนกันบ้างครับ คำมั่นคืออะไรเอ่ย]
[ค่ะ ฉันก็ อืม… ก่อนอื่นเรื่องเรตติ้ง ขอคงไว้ที่ 30% ตามแบบรุ่นพี่แล้วกันค่ะ ส่วนคำสัญญา ถ้าได้ตามนั้น ฉันจะไปเป็นจิตอาสา ออกงานการกุศลตลอดทั้งวันเต็มๆ ค่ะ!]
[หือ เป็นคำสัญญาที่แปลกมาก จิตอาสาเหรอครับ อืม อะไรทำให้ตั้งใจแบบนั้นครับ]
[อา… ที่จริงแล้วอึนจู ไม่สิ พี่จีฮยอนน่ะค่ะ มักจะออกงานจิตอาสากับพี่เขยทุกๆ สัปดาห์ จุดประกายให้ฉันเริ่มสนใจอยากลองดูบ้าง สักครั้งก็ยังดี ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ขอใช้โอกาสนี้บังคับตัวเองไม่ให้เปลี่ยนใจง่ายๆ ก็แล้วกันค่ะ ฉันจะต้องไปให้ได้]
[โอ้ ถ้าอย่างนั้นคุณอีโกอึนเองก็แน่ใจพอสมควรสินะครับว่า เรตติ้งต้องเกิน 30% แน่นอน?]
[ฉันเชื่อในพลังการเขียนบทของคุณนักเขียนค่ะ ซึ่งที่จริงก็เป็นอย่างที่รุ่นพี่บอกเลยว่า บทของเรื่องนี้ดีงามมากจริงๆ ฉันอ่านเพลินท่องเพลินข้ามวันข้ามคืนโดยไม่รู้ตัวเลยค่ะ เดี๋ยวก็หัวเราะ เดี๋ยวก็ร้องไห้ ไม่รู้จะเอายังไงดี]
[ครับ รับทราบโดยทั่วกันนะครับ นี่ ผมจะเนียนไม่ถามคุณจีฮยอนก็ไม่ได้ ส่งกันมาขนาดนี้ ทางคุณอีโกอึนเปรยๆ ว่ายังไม่เคยออกงานจิตอาสา แต่ทางคุณจีฮยอนคงทำจนเป็นกิจวัตรมาโดยตลอด งั้น ขอความกรุณาเป็นคำสัญญาอย่างอื่นนะครับ ไม่ทราบว่ามีคิดๆ ไว้บ้างรึเปล่าครับ]
[อ่า มีค่ะ ฉันคิดหนัก แล้วก็ค่อนข้างลังเลอยู่นานเลยค่ะ]
[อ๊ะ สักครู่นะครับ ขออภัยที่ต้องแทรกขึ้นมา พอดีคุณนักเขียนของเราโบกไม้โบกมือส่งสัญญาณมาให้หลายครั้งแล้ว สงสัยมีอะไรอยากจะกล่าวแน่เลยครับ]
[ค่า ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ คือฉันกำลังคิดว่า จะเป็นคนประกาศคำสัญญาแทนคุณจีฮยอนดีไหมน่ะค่ะ]
[อา จัดไปครับ เชิญเลยครับผม]
[พอดีว่า ตอนคุยกับคุณจีฮยอนเมื่อวันก่อน จู่ๆ ก็วกเข้ามาเรื่องให้คำสัญญานี่แหละค่ะ ฉันเห็นคุณจีฮยอนกังวล คิดไม่ตกไม่ทราบต้องเลือกทำอะไรถึงจะเหมาะสม ฉันเลยต้องยื่นข้อเสนอจากใจเข้าช่วย ถือซะว่ายังไงก็ไม่เสียหาย อย่างน้อยๆ ก็เท่าทุน]
[ข้อเสนอ? ข้อเสนออะไรครับ]
[ก็ข้อเสนอที่ว่า สมมติเรตติ้งเกิน 30% จะเป็นไปได้ไหมถ้าขอให้คนข้างตัวคุณจีฮยอน ซึ่งก็คือเชฟโกกยองฮา เข้ามาเป็นตัวละครลับพิเศษในซีรีส์ของเราน่ะค่ะ แน่นอนว่าฉันต้องเคารพความเห็นส่วนบุคคลเป็นหลัก ฉะนั้น ก็เลยตกลงกันว่า ให้คุณจีฮยอนกลับไปถามดูก่อน ถ้าไม่ได้จริงๆ คงต้องหาทางอื่นค่ะ]
[โอ้ว เอาแล้วววว งั้นคุณจีฮยอนครับ สามีตอบว่ายังไงครับ]
[เริ่มเมื่อไหร่ ขอให้บอกมา…]
– ไม้จิ้มฟันอยู่ไหน เอาไม้จิ้มฟันมาแทงเหงือกให้ตายเดี๋ยวนี้!
– อร๊าง~ นักรักโกกยองฮา เอาอีกแล้วน้า…
– ว่าแต่ จีฮยอนสวยจริงๆ หรือแหกตา? แต่งงานเป็นแม่บ้านแล้วทำไมข่มดาราคนอื่นซะยับอย่างนั้น?
– ตอนนี้พวกกระทู้ไร้สาระเลยแห่กันถามอยู่เนี่ยว่า สถานเสริมความงามที่จีฮยอนเป็นสมาชิกคือที่ไหน
– เพื่อให้ได้เห็นเชฟพี่โก ซีรีส์นี้ไม่มีพลาด ยังไงก็ตามดูแน่นอน
– จริง หายหน้าจากรายการไปทีละนิดๆ ตั้งแต่ปีที่แล้วอะ เปิดรายการทำอาหารทีไรเหงาใจทุกที มีโอกาสกลับมาเห็นกันในจอทีวีอีกแบบนี้ โคตรดีใจเลย
– ในกลุ่มพวกแม่ๆ ทั้งหลาย คิดว่าแฟนคลับอีอึนซุกเยอะกว่า หรือแฟนคลับเชฟพี่โกเยอะกว่า?
– การคอลลาโบ[2] ของทั้งคู่นั้น… ต่อให้เอาซีรีย์เรื่องไหนมาชนก็สู้ไม่ได้อะ บอกเลย
– ถึงได้ลือกันไงว่าช่องอื่นเตรียมเอาสารคดีมาฉายแทนแล้ว ถ้าเจอออกอากาศเวลาเดียวกัน
– สรุปคือ คิมจีฮยอนโคตรสวย ดูการยิ้มเขินนั่นดิ ฮ้า… ละลายแล้วโว้ย โกกยองฮา ไอ้ลูกเจี๊ยบ!
คลิปที่ตัดมาเฉพาะฉากไฮไลท์วันเปิดตัวถูกอัปโฆลดขึ้นเว็บไซต์พอร์ทัลและเผยแพร่สู่สาธารณชนเป็นที่เรียบร้อย กยองฮาจัดการกด ‘ไลก์’ ให้คอมเมนท์สุดท้าย ก่อนจะวางแทบเล็ตพีซีไว้ข้างตัว
ปุดๆๆๆๆๆ
หม้อไฟกองทัพ[3] เริ่มเดือดแล้ว กยองฮาหรี่ไฟเตาแก๊สพกพาลงหนึ่งขั้น พอดีกับที่จีฮยอนเดินออกมาเหมือนรู้จังหวะ ผมยังคงเปียกหมาด
“อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ”
“อา… พี่ ฉันบอกแล้วไงว่าเดี๋ยวมาช่วย ทำไมจัดการอยู่คนเดียวอีกแล้ว รู้สึกผิดเลย…”
“ไม่เห็นเป็นไร เรื่องแค่นี้จะยากแค่ไหนกัน มานั่งลงเร็ว”
จีฮยอนนั่งลงฝั่งตรงข้ามกยองฮาโดยมีโต๊ะอาหารกั้นกลาง เมนูวันนี้ จีฮยอนขอให้ทำหม้อไฟกองทัพเป็นกรณีพิเศษ! ส่วนหนึ่งเพราะใจนึกอยากกินด้วยไม่ได้กินมานาน อีกส่วนหนึ่ง หรือก็คือเหตุผลแท้จริงสามารถหาคำตอบได้จากบทละครตรงหน้าทั้งคู่
สองคนอาศัยช่วงมื้ออาหารซ้อมบทที่จะต้องถ่ายทำพรุ่งนี้ไปด้วยเลยนั่นเอง กยองฮาจัดโต๊ะอาหารเหมือนที่บรรยายไว้ในบทเป๊ะๆ ยกเว้นเหล้าโซจูที่ควรต้องอยู่ในจอกของซงอึนจู เขาจัดการแทนที่ด้วยน้ำเปล่า
“พร้อมไหม”
“พร้อมค่ะ”
จีฮยอนรินน้ำเปล่าลงในจอกโซจู จากนั้นตักน้ำซุปขึ้นมาซดหนึ่งช้อน
“นี่ฮันซู ชีวิตมันยากลำบากนักรึไง ฟู่- แกรู้ไหมว่าฉันได้เงินเดือนเท่าไหร่”
ซงอึนจูเริ่มฟูมฟายคร่ำครวญ ด้วยสีหน้าเป็นสุขยากจะกล่าว
จีฮยอนรู้สึกได้ถึงความย้อนแย้งในตัวเองทันที จึงหน้าแดงเป็นมะเขือเทศ รีบร้อนแก้ตัว
“พี่ แกงนี่อร่อยเกินไป ฉะนั้น ฉันไม่ซ้อมต่อแล้ว…”
“…”
กยองฮาจัดการเอาเกลือโรยใส่หม้อไฟกองทัพเงียบๆ
……………………….
[1] B คัท (B Cut) ในวงการการถ่ายภาพแฟชั่น หมายถึง ฟอร์แม็ตที่เก็บภาพทุกภาพไว้โดยไม่คัดออกเลย (ยกเว้นเมื่อจำเป็นต้องคัดภาพอีกครั้งเป็นรอบสุดท้าย จะเรียกชุดภาพที่ได้ว่า A คัท)
[2] คอลลาโบ เรียกย่อๆ จากคำเต็มว่า collaboration หรือการร่วมมือ ร่วมงานกัน
[3] หม้อไฟกองทัพ หรือแกงบูเดจิเก ลักษณะคล้ายแกงกิมจิแต่หม้อใหญ่กว่ามาก สามารถใส่เส้นรามยอน แฮม แป้งต็อก ฯลฯ เพิ่มได้
