วันศุกร์ที่ 11 มีนาคม…
ถึงแม้ใต้ตาจะดำเป็นหมีแพนด้า เฉียวเหลียงก็ยังไล่ดูเนื้อเรื่องเกมนักออกแบบเกมไม่หยุด ตอนนี้สีหน้าเขามีอยู่แบบเดียวเท่านั้น นั่นคือไม่สบอารมณ์!
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปตั้งแต่เกม BE QUIET ออกวางขายอย่างเป็นทางการ
แต่จนถึงตอนนี้ยอดขายของเกมยังเป็นศูนย์อยู่เลย
ไม่ใช่เพราะว่าเกมกากเลยไม่มีใครอยากเล่น เอาเข้าจริงเหล่าเกมเมอร์ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหน้าตาของเกมเป็นยังไง
ยังไม่มีใครแก้ปริศนาและได้สิ่งที่เรียกว่า ‘จดหมายเชิญ’ มาครอง!
หลายคนถอดใจไปแล้ว คนพวกนั้นทั้งสบถและก่นด่าเท่าที่จะทำได้ เห็นได้ชัดว่าความตั้งใจของทีมผู้สร้างเกมส่งผลย้อนกลับต่อจิตใจของเกมเมอร์อย่างแสนสาหัส ทำให้หลายคนต้องถอนตัวออกไป
พวกที่อารมณ์ร้อนต่างด่าทีมผู้สร้างเกมว่าเป็นพวก ‘โรคจิต’ หลังจากนั้นพวกเขาก็เลิกตามข่าวเกมนี้อีก
พวกที่ใจเย็นกว่าหลังจากที่ล้มเลิกความตั้งใจไปก็ยังเข้ามาเช็กกระทู้ทุกวัน พวกเขาอยากรู้ว่าคนอื่นๆ แก้ปริศนาไปได้มากน้อยเท่าไหร่แล้ว และตั้งใจว่าทันทีที่ปริศนาถูกไขพวกเขาก็จะลอกคำตอบ
เกมเมอร์ที่เป็นสายฮาร์ดคอร์จริงๆ มีไม่มาก คนพวกนี้รวมถึงเฉียวเหลียงยังคงหาคำตอบของปริศนาไม่หยุด พวกเขาไม่คิดจะพักหรือนอนหลับจนกว่าจะไขปริศนาได้
ระหว่างนี้พวกเขาลองทุกวิธีที่เป็นไปได้หมดแล้ว
พวกเขาพิมพ์ข้อความทุกแบบในกล่องใส่ข้อความทั้งสองกล่อง แต่เว็บไซต์ก็ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลง
ดังนั้นทุกคนจึงเดาข้อมูลเพิ่มเติมน่าจะซ่อนอยู่ในเกมอื่น
ในฐานะที่เป็นงานชิ้นคลาสสิกของเถิงต๋า เกมเมอร์นับไม่ถ้วนจึงเล่นเกมกลับใจคือฟากฝั่งจบไปหลายรอบแล้ว แต่หลังจากเข้าไปดูอีกรอบก็ไม่มีใครหาเบาะแสเจอ
เกมเมอร์หลายคนรู้ว่าเถิงต๋ากำลังทำโปรเจ็กต์หนึ่งที่เรียกว่า ‘บ้านผีสิง’ พวกเขาถึงกับไปยังสถานที่ก่อสร้างเพื่อค้นหาเบาะแสเลยทีเดียว
สุดท้ายคนคุมโปรเจ็กต์แซ่เฉินก็มาไล่พวกเขาออกไปจากสถานที่ก่อสร้างด้วยความขุ่นเคือง เขาบอกเหล่าเกมเมอร์ว่าโปรเจ็กต์ยังสร้างไม่เสร็จ ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นส่วนหนึ่งของปริศนา
หลังจากเล่นทุกเกมจนแน่ใจแล้วว่าไม่น่าจะเจออะไรเพิ่ม เฉียวเหลียงจึงหันกลับมาเล่นเกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทรายและเกมนักออกแบบเกมอีกรอบ
จู่ๆ เฉียวเหลียงก็นึกอะไรขึ้นได้ จากที่เขารู้จักบอสเผยมา เป็นไปได้มากว่าบอสจะซ่อนเบาะแสมากกว่าหนึ่งอย่างไว้ในเกมทั้งสองเกม!
ใครบอกกันว่าในเกมเกมหนึ่งมีเบาะแสได้แค่อย่างเดียว
เหล่าเกมเมอร์จะไม่พลาดสิ่งที่อยู่ใต้จมูกเหรอ ถ้าพวกเขาเลิกเล่นเกมทันทีที่เจอเบาะแสหนึ่งอย่างแล้ว
อีกอย่างรหัสของบอสเผยก็ใช้วิธีไขเหมือนๆ กัน ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นเพราะไม่มีเวลาหรือเพราะบอสเผยพยายามทำให้ชีวิตของเหล่าเกมเมอร์ง่ายขึ้น ปริศนาก็ไม่น่าจะยากเย็นอย่างที่ทุกคนคิด
แปลว่าบอสเผยน่าจะขอให้โปรแกรมเมอร์แก้ไขเกมแค่สองเกม นอกจากนั้นก็น่าจะให้แก้ในส่วนที่แก้ง่ายที่สุดด้วย!
พอคิดได้แบบนี้ เฉียวเหลียงก็เข้าเกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทรายอีกรอบ
ครั้งนี้เขาไม่เจอเบาะแสใหม่ แต่สังเกตเห็นอย่างหนึ่ง ก่อนหน้านี้ต้องใช้เวลาสามชั่วโมงในการรวบรวมตัวอักษรทุกตัว แต่ตอนนี้เวลาที่ใช้สั้นลงมาก!
หัวของเฉียวเหลียงรู้สึกปวดหนึบขึ้นมาทันที
แบบนี้ก็ไม่ยุติธรรมกับพวกที่บุกเบิกก่อนน่ะสิ ฉันทรมานขับรถตั้งสามชั่วโมง แต่ตอนนี้คนอื่นๆ กลับหาตัวอักษรเจอได้ภายในหนึ่งชั่วโมง
หัวใจของเขาเจ็บหนักจนอดไม่ได้ที่จะกอดตัวเอง
แต่หลังจากครุ่นคิด เขาก็พบบางสิ่งที่สำคัญมากกว่า
เวลาที่ต้องใช้ในการรวบรวมเบาะแสสั้นลง นั่นแปลว่าทันทีที่มีคนเจอเบาะแส บอสเผยก็ขอให้โปรแกรมเมอร์แก้ไขเกมให้อีกครั้ง
ทำไมล่ะ
เบาะแสถูกพบแล้ว คนอื่นๆ ไม่จำเป็นต้องเข้าเกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทรายเพื่อหารหัสอีก แล้วทำไมบอสเผยถึงต้องขอให้โปรแกรมเมอร์แก้ไขเกมด้วย
“หรือว่า
“บอสเผยกำลังบอกใบ้ว่า แต่ละคนต้องหาเบาะแสด้วยตัวเองถึงจะเอาไปใช้ได้”
เฉียวเหลียงได้ดวงตาเห็นธรรม เขารีบเข้าเกมนักออกแบบเกมทันที
เขาเคยจบเกมแบบเสียเงินที่หามาอย่างยากลำบากไปทั้งหมดรอบหนึ่ง แต่นั่นก็ตั้งแต่เกมเพิ่งวางขายใหม่ๆ เมื่อปลายเมษายนปีที่แล้ว
ว่ากันตามตรง เฉียวเหลียงเล่นไปถึงฉากจบนั้นแล้วก็จริง แต่เขาไม่ได้พบเบาะแสด้วยตัวเอง!
เฉียวเหลียงรู้จักตัวเลือกและฉากจบทุกแบบในเกมเป็นอย่างดี เขาเล่นคืบหน้าอย่างรวดเร็วโดยแทบไม่ต้องคิด ไม่ถึงสิบนาที เขาก็จบเกมด้วยฉากเสียเงินที่หามาได้ทั้งหมด
หลังจากนั้น เขาก็พบรหัสยาวเหยียดที่ประกอบด้วยตัวเลข ‘0’ ‘1’ และ ‘2’ ซึ่งรหัสนี้ถูกไขไปแล้วด้วยการใช้วิธีพินอินคู่ จนได้คำว่า ‘Palpitation Hotel’
“แล้วไงต่อ”
ไม่เห็นมีอะไรแปลกใหม่
เฉียวเหลียงควบคุมตัวละครในเกม จนมาถึงด่านสุดท้ายในฉากจบที่ต้อง ‘สูญเสียทุกอย่าง’ จากนั้นก็เริ่มค้นหาบางสิ่ง ทั้งที่ตัวเองก็ยังไม่รู้ว่าคืออะไร
ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นประกาศที่อยู่บนผนัง
ในฉากจบก่อนหน้านี้ ประกาศนี้คือการวิจารณ์นักออกแบบเกมที่ล้มเหลว หัวข้อของมันเขียนไว้ว่า ‘คุณจะสำเร็จได้ด้วยการลงมือทำด้วยตัวเอง’
ประกาศนี้มีมาตั้งแต่แรก มันวิจารณ์นักออกแบบที่ล้มเหลว (ซึ่งก็คือเกมเมอร์) ว่าหวังสูงแต่ความสามารถต่ำ นักออกแบบให้คำแนะนำมากมายตอนเล่นเกมชาวบ้าน แต่กลับล้มเหลวเมื่อต้องออกแบบเกมของตัวเอง
เนื้อหานั้นยังเหมือนเดิม แต่เฉียวเหลียงสังเกตเห็นอย่างเฉียบคมว่าฟ้อนต์ของหัวข้อแตกต่างไปจากฟ้อนต์ของหัวข้อของประกาศอื่นๆ เห็นได้ชัดว่ามันถูกแก้ไข!
แต่เกมเมอร์ส่วนใหญ่จะหยุดเล่นทันทีที่ได้เบาะแสซึ่งปรากฏออกมาก่อนหน้านี้ ดังนั้นต่อให้พวกเขาบังเอิญมาถึงตรงนี้ ก็จะไม่เห็นประโยคดังกล่าวถ้าไม่ตั้งใจมอง
เฉียวเหลียงรีบออกเกม แล้วพิมพ์ประโยคหัวข้อลงในกล่องข้อความบนเว็บ TPDb
แน่นอนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
หลังจากคิดอยู่ครู่นึง เฉียวเหลียงก็พิมพ์ชื่อแอ็กเคานต์และพาสเวิร์ดเถิงต๋าของตัวเองลงไปในกล่องข้อความจากนั้นก็กด ‘Enter’
ทันใดนั้นหน้าเว็บก็เปลี่ยนไป!
เฉียวเหลียงรู้ทันทีว่าการคาดเดาของเขาถูกต้อง!
กลายเป็นว่าสิ่งที่พวกเขาต้องพิมพ์ลงในกล่องข้อความนั้นเรียบง่ายมาก นั่นคือชื่อแอ็กเคานต์และพาสเวิร์ดของตัวเอง ไม่มีอะไรแปลกประหลาดพิสดารเลย!
แต่พวกเขาต้องเจอเบาะแสแรกในเกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทราย และเบาะแสที่สอง ในฉากจบ ‘สูญเสียทุกอย่าง’ ของเกมนักออกแบบเกมก่อน ถึงค่อยมาพิมพ์แอ็กเคานต์และพาสเวิร์ดลงในกล่องข้อความ
และต้องทำหลังจากที่เกม BE QUIET วางขายแล้วด้วย
บอสเผยตั้งใจบอกใบ้ไว้ในฉากจบ ‘สูญเสียทุกอย่าง’ โดยเฉพาะ เขาเปลี่ยนฟ้อนต์ของประโยค ‘คุณจะสำเร็จได้ด้วยการลงมือทำด้วยตัวเอง’ เพื่อบอกเป็นนัยว่า เหล่าเกมเมอร์ต้องหาเบาะแสในการไขปริศนาทั้งสองอย่างให้เจอด้วยตัวเอง
หลายคนเดาไม่ออกเพราะว่าเข้าใจกฎของเกมผิดไป พวกเขาไม่คิดว่าจะต้องเข้าไปหาเบาะแสด้วยตัวเองเพราะคนอื่นๆ ก็หาเจอแล้ว ดังนั้นจึงไม่มีใครผ่านเกณฑ์ทั้งสองข้อ
พวกเขาใส่แอ็กเคานต์และพาสเวิร์ดของเถิงต๋าลงไปทื่อๆ เว็บไซต์จึงไม่มีปฏิกิริยาใดๆ
นี่ถือเป็นวงจรที่เจ้าเล่ห์มาก เพราะทุกคนจะคิดไปว่า แอ็กเคานต์และพาสเวิร์ดของตัวเองไม่ใช่คำตอบที่ถูกต้อง พอเวลาผ่านไป ทุกคนก็จะไม่พยายามพิมพ์สองสิ่งนี้ลงไปอีก
เฉียวเหลียงอดภูมิใจในตัวเองไม่ได้โนiวลกูดอทคอม
เป็นเรื่องดีที่เขาตัดสินใจเล่นเกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทรายอีกครั้ง และตระหนักถึงการเปลี่ยนแปลง เพราะแบบนี้เขาถึงเดาจุดประสงค์ของบอสเผยออก
ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่คิดจะเล่นฉากจบ ‘สูญเสียทุกอย่าง’ ในเกมนักออกแบบเกมอีกรอบ และคงไม่คิดจะใส่แอ็กเคานต์และพาสเวิร์ดเถิงต๋าของตัวเองลงในเว็บ TPDb อีกครั้ง
บอสเผยสามารถปั่นหัวเกมเมอร์จำนวนมากได้ด้วยการแก้ไขเกมที่เรียบง่ายที่สุดสองเกมและเว็บไซต์ TPDb เท่านั้น
แต่สุดท้ายแล้ว… สหายรักของบอสเผยอย่างอาจารย์เฉียวก็ไขปริศนาออกจนได้!
เฉียวเหลียงรู้สึกผยองขึ้นทันที
ตอนนี้กล่องข้อความบนหน้าเว็บสีดำหายไปแล้ว สิ่งที่ปรากฏขึ้นมาแทนคือซองจดหมายเชิญสีซีด และตัวอักษรที่เขียนด้วยเลือดซึ่งดูเหมือนจะหยดลงมา
“ขอแสดงความยินดีด้วย คุณคือผู้โชคดีคนแรกที่ได้รับจดหมายเชิญ
“คุณได้พิสูจน์ให้เห็นถึงสติปัญญาและความมานะอุตสาหะ ตอนนี้คุณดีพอที่จะมาเป็นอาหารให้ทางโรงแรมแล้ว
“หากคุณ มนุษย์ที่ชาญฉลาดและเอร็ดอร่อย เตรียมพร้อมที่จะเสียสละตนเองเพื่อ Palpitation Hotel ก็จงทำตามที่ข้าพเจ้าบอก
“ข้อแรกคือ ติดตั้งกล้อง
“ข้อสองใช้แอ็กเคานต์และพาสเวิร์ดของคุณเพื่อเข้าเกม ใส่รหัสนี้ลงบนรอยมือสีเลือด
“เราเตรียมเกมที่น่าสนใจไว้ให้คุณ…”
ด้านล่างจดหมายมีรหัสที่สร้างจากตัวอักษรภาษาอังกฤษและตัวเลขแบบสุ่ม
เฉียวเหลียงมีกล้องอยู่แล้วแต่ใช้ไม่บ่อยนัก เขารีบปัดฝุ่นออกจากกล้องแล้วติดมันลงไปบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ ก่อนจะดูให้แน่ใจว่ากล้องหันมาทางตัวเอง
จากนั้นเขาก็เปิดหน้าเกม BE QUIET แล้วคลิกตรงรอยมือสีเลือด
ก่อนหน้านี้เขาก็เคยคลิกรอยมือสีเลือดแต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตอนนี้กล่องข้อความกลับโผล่ขึ้นมา เฉียวเหลียงรีบพิมพ์ รหัสลงไปอย่างรวดเร็ว
เขายังไม่คิดจะไปแชร์ข่าวสารให้เกมเมอร์คนอื่นๆ ในตอนนี้ เพราะต้องการเล่นเกม BE QUIET เป็นคนแรก
หน้าจอคอมพิวเตอร์เปลี่ยนเป็นสีดำและเหมือนจะเข้าไปในโปรแกรมเล็กๆ โปรแกรมหนึ่ง จากนั้นกระจกก็ปรากฏขึ้นเต็มหน้าจอ กระจกตรงหน้าสะท้อนใบหน้าของเฉียวเหลียง
โปรแกรมในเกมเหมือนจะแสดงภาพที่กล้องบันทึกไว้ออกมา ทำให้รู้สึกเหมือนว่ามองผ่านหน้าต่างไปยังกระจกอีกที
แต่กระจกตรงหน้ามีฝุ่นจับและดูพร่าเลือน ทำให้ดูน่าสะพรึงกลัวไม่น้อย
ด้านหนึ่งเป็นเพราะกล้องของเฉียวเหลียงนั้นไม่ชัดมาตั้งแต่แรก อีกด้านเป็นเพราะโปรแกรมเมอร์ของเกมนี้ตั้งใจปรับเพิ่มความเบลอให้กับภาพที่ปรากฏในกล้อง
ตัวหนังสือที่เขียนด้วยเลือดหนึ่งบรรทัดปรากฏขึ้นข้างกระจก ‘มองรอยเลือดที่ปรากฏในกระจก’
ในกระจกปรากฏกรอบที่เป็นเค้าโครงใบหน้าคน เหมือนเกมจะกำหนดให้เฉียวเหลียงปรับกล้องของตัวเอง เพื่อให้ใบหน้าของเขาปรากฏในกรอบดังกล่าวได้พอดี
เมื่อครู่เฉียวเหลียงติดกล้องไว้ด้านบนจอ เขาจึงปรับกล้องลงมาแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้จอ จากนั้นกรอบเค้าโครงใบหน้าก็หายไป
ตอนนั้นเองรอยเลือดบนกระจกก็ขยายใหญ่ขึ้น เฉียวเหลียงจ้องมองรอยเลือดขณะที่มันแผ่ออกเรื่อยๆ จนเกือบปกคลุมไปทั่วกระจกแล้วหยุดลงในที่สุด
จากนั้นรอยเลือดก็หายไป ตัวหนังสือที่เขียนด้วยเลือดก็เปลี่ยนไปด้วย “มองหน้าตัวเองในกระจก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นห้ามหันออกเด็ดขาด’
“แปลว่าให้มองตัวเองไปเรื่อยๆงั้นเหรอ”
เฉียวเหลียงจ้องมองใบหน้าตัวเองในกระจก และพบว่าตำแหน่งที่เขามองนั้นปรากฏแสงจางๆ ขึ้น แสงนั้นเคลื่อนไหวตามสายตาของเขา
“ตามรอยสายตาเหรอ” เฉียวเหลียงประหลาดใจและคาดไม่ถึงสุดๆ
เทคโนโลยีตามรอยสายตาไม่ถือว่าเป็นเทคโนโลยีขั้นสูงแต่อย่างใด จริงๆ มันเริ่มเข้ามาในตลาดได้สองปีแล้ว กล้องสามารถตรวจหากล้ามเนื้อดวงตาและลูกตาดำได้ และจะประเมินจุดที่ดวงตามองไปบนหน้าจอได้คร่าวๆ
มีแอปพลิเคชันมากมายที่ใช้เทคโนโลยีตามรอยสายตา
เอาเข้าจริงเทคโนโลยีนี้ก็ไม่ได้ดีงามอย่างที่ใครคาดหวังไว้ อย่างแรกสุดเลยคือผู้ใช้ต้องหันหน้าตรงไปหากล้อง อย่างที่สองคือระบบต้องเก็บข้อมูลให้ได้จำนวนหนึ่ง เห็นได้ชัดว่านั่นเป็นสิ่งที่เกมทำขณะให้เฉียวเหลียงมองตามรอยเลือดที่แพร่ไปรอบๆ กระจก
กระบวนการทั้งหมดค่อนข้างยุ่งยาก แต่วิธีง่ายๆ ของบอสเผยก็ทำให้ทั้งหมดดูแปลกประหลาดและสมจริงยิ่งขึ้น
ขอสามคือเทคโนโลยีตามรอยสายตานั้นมีความแม่นยำต่ำ มันสามารถตรวจจับทิศทาง ที่ดวงตาจะมองไปได้คร่าวๆ ไม่มีทางที่จะทำให้แม่นยำไปกว่านี้ได้
แต่ถ้าแค่ใช้มันเพื่อการทดสอบก็ถือว่าเพียงพอ
เฉียวเหลียงจ้องมองใบหน้าตัวเองที่อยู่ในกระจก ไม่กี่วินาทีต่อมาเขาก็พบว่ามีบางสิ่งไม่ถูกต้อง
จู่ๆ ปลายเสื้อเชิ้ตสีดำก็ปรากฏขึ้นที่มุมล่างขวาของกระจก และบนเสื้อก็มีรอยเลือดสีแดงเข้มประทับอยู่!
